Afscheid met 99 witte ballonnen
Ik ben ’s middags met de hond aan het lopen als ik word gebeld door een collega met de vraag of ik een uitvaart van hem wil overnemen. Omdat hij totaal niet bekend is in die omgeving en ik er heb gewoond, is hij van mening dat ik de familie hierin beter kan bedienen. ‘Ja’, zeg ik, ‘dat klopt’, maar wel met een heel diepe zucht. Dit wordt niet zomaar een uitvaart, maar van een kind van 16 jaar. Pfff… Toch neem ik het aan en na gegevens te hebben uitgewisseld, beëindigen we ons gesprek.
Harma Bodde
Avontuur
De volgende dag zit ik met de ouders aan tafel en de vader vertelt me dat hun zoon een bijzonder kind is. Eentje die het avontuur opzocht, maar die ook wel graag bepaalde hoe het in huis moest gaan en dat dit niet altijd gemakkelijk was voor het gezin. Maar vooral vertelde de vader met trots dat het een heel sociaal kind was met veel vrienden.
Toosten
Met name de vrienden moesten een belangrijke rol spelen bij zijn afscheid, vertelde zijn moeder. Zodoende kwamen we op het idee om het afscheid in twee keer te doen. Eerst een avond waarbij al zijn vrienden werden uitgenodigd en waarbij vooral het toosten op het leven centraal stond. Het maakte enorme indruk op mij als je een zaal vol met 15- en 16-jarigen ziet die ‘You’ll never walk alone’ zingen en waarbij de armen om elkaars schouders lagen en een prachtige fotocollage werd getoond van zijn leven.
‘Het afscheid van een kind is vreselijk oneerlijk’
Afscheid
Maar ook de volgende dag, met familie en vrienden van de ouders, was de dienst luchtig; niet te zwaar. En onder het oplaten van 99 witte ballonnen (’99 Luftballons’ van Nena was zijn favoriete liedje) vertrekken wij alleen met gezin naar het crematorium. Daar wacht het gezin de loodzware taak om afscheid van hun zoon en broer te nemen.
Oneerlijk
Nee, natuurlijk hebben ze de kracht niet meer om de kist te sluiten. Wanneer de familie het crematorium verlaat, doe ik samen met een collega van het crematorium de deksel op de kist, waarbij ook mij de tranen over m’n wangen stromen. Hoe oneerlijk kan het zijn. Dit kind had nog een heel leven voor zich, maar het was ‘m niet gegeven.
Specialisten in jouw buurt
-
Als je jong bent, denk je meestal niet veel na over de dag waarop je je laatste adem uitblaast. Voor de meeste mensen is het opbouwen van hun leven een grotere prioriteit dan het afbouwen ervan. Dat is volkomen logisch, maar toch is het verstandig om eens te kijken of je je zaken goed geregeld hebt. -
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit. -
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten. -
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten. -
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden. -
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken. -
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen? -
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden. -
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen. -
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.