Moet ik zo hard schreeuwen?

Begin met de basis

Voordat je echt kunt begrijpen waarom we schreeuwen, is het noodzakelijk om te begrijpen waarom we in de eerste plaats schreeuwen. We zijn misschien verwikkeld in een debat en hebben het gevoel dat we niet worden gehoord. We beschouwen het als een belediging, raken gefrustreerd en het limbische systeem van de hersenen interpreteert het als een bedreiging en activeert de vecht-of-vluchtreactie.Onze bloeddruk stijgt, onze ademhaling wordt sneller en onze spieren spannen zich. Gezien onze geschiedenis kunnen we conclusies trekken. Adrenaline versnelt alles en vestigt onze aandacht. “Als we in de overlevingsmodus zijn, zijn we niet zo effectief in creatief denken”, legt ze uit. “De eerste prioriteit is verdedigen, vluchten of vechten.” Dit is geen solo-optreden. We schreeuwen tegen iemand, en onze poging om controle uit te oefenen lokt die persoon uit, lokt de bovengenoemde emotionele en fysiologische reacties uit en kan mogelijk resulteren in een schreeuwfestijn. Het doel is om een ​​middenweg te vinden waarin je niet vecht maar ook niet vlucht en waarin je meer op de ander kunt afstemmen.

Zo kom je er

Het is mogelijk om kalm te blijven tijdens het schreeuwen. Je kunt de dynamiek doorbreken door diep adem te halen, het gesprek te pauzeren en/of weg te lopen van de trigger, maar het is een uitdaging. De beste manier van handelen is om van tevoren strategieën te oefenen, want angst is een primaire emotie, en als we er eenmaal in zijn, wordt ons lichaam gekaapt. “Tijdens een verhitte uitwisseling kun je niet zomaar ontspannen”, legt ze uit.

Het begint met bewustwording

Houd een week lang je gedrag bij, noteer wat de aanleiding was voor het schreeuwen en beoordeel je woede op een schaal van nul tot tien. Overweeg alles wat er is gebeurd: de mensen, de onderwerpen, de omgeving en of je goed hebt gegeten of geslapen, want zelfzorg beïnvloedt je vermogen om met stress om te gaan. Wanneer je een numerieke waarde toekent aan je woede, wordt deze objectiever. Je kunt het verschil zien tussen een één en een vier en bent beter in het beheersen van iets in de vroege stadia. Bovendien kunt u, wanneer u uw observaties vastlegt, patronen identificeren en brainstormen over manieren om knelpunten te voorkomen. Het kan het dragen van voedsel zijn, het vermijden van bepaalde mensen of het plannen van een mogelijk moeilijke interactie tijdens je topprestaties.

Diep ademhalen kan heilzaam zijn

Er bestaat niet zoiets als een magisch getal. Individuen hebben hun perspectieven. Chronopoulos suggereert dat je je gewoon bewust wordt van je ademhaling of dat je wegloopt en tot tien telt. De uitkomst is vergelijkbaar. Je focus is verschoven van de stress naar iets praktisch en concreets. Een andere oefening die u kunt doen als u rustig bent, is om uw spieren geleidelijk te ontspannen. Je kunt dan zien wanneer je lichaam ontspannen is en wanneer het gespannen is. Chronopoulos noemt het ‘discriminatieonderwijs’. Met deze kennis kun je jezelf er voorzichtig aan herinneren om je schouders te laten zakken of je handen los te maken. Je kunt ernaar streven schreeuwen te vermijden, maar het kan gebeuren. Houd er ten slotte rekening mee dat geen van de voorgaande onfeilbaar is. Je kunt niet op elke situatie anticiperen of constant alert blijven. Bovendien kun je meerdere reacties hebben op dezelfde situatie, omdat elke dag uniek is. “We zijn nooit in een statische mentale toestand”, legt Chronopoulos uit. “Door deze stappen te nemen, stellen we onszelf echter in staat om de controle over onze emoties terug te krijgen en effectiever te reageren.”