Nederland

Verliefd op Nederland

Vijfentwintig jaar geleden kwam de Azerbeidzjaanse Irade voor de liefde naar Nederland samen met haar dochter. Emigreren was niet gemakkelijk, maar ze besloten om te blijven.

 

Nieuw leven

Verhuizen naar een ander land is een ingrijpend proces. In Nederland blijven was dan ook een grote stap voor Irade. ‘Het was grotendeels de keuze van mijn dochter’, geeft de 57-jarige Azerbeidzjaanse toe. ‘Zij studeerde hier en wilde niet terug naar Azerbeidzjan. Haar wens was voor mij het allerbelangrijkst. En ik voelde me hier ook thuis. Ik had hier immers een nieuw leven opgebouwd.’

Koud

‘Mijn eerste indruk van het land? Koud! Ik kwam hier in februari tijdens de koudste winter in tijden en er lag een dik pak sneeuw. De eerste dagen heb ik daarom voornamelijk binnen doorgebracht!’, lacht Irade. ‘En toen begon het inburgeringsproces. Ik wilde het liefst zo snel mogelijk aan het werk, maar sprak nog geen Nederlands. In het begin was de taalbarrière best lastig. Maar ik leerde de taal, volgde een ICT-opleiding aan de Technische Universiteit en ging aan het werk bij de gemeente Enschede.’

‘Nederland is mijn tweede moederland’

Vechter

Het was niet altijd gemakkelijk, geeft Irade toe. ‘Ik voelde me regelmatig eenzaam. Maar het leven ging door. Ik ben een vechter. Bovendien heb ik alleen maar mooie mensen ontmoet. Door de jaren heen heb ik voor verschillende gemeentes gewerkt. Maar waar ik ook kom, ik heb het overal naar mijn zin. Nu werk ik als databeheerder op de afdeling digitale informatievoorziening bij de gemeente Nijmegen.’ Een heel interessante baan waar Irade van alles voorbij ziet komen. ‘Ik hou van mijn werk, de omgeving en mijn collega’s. Ik rij iedere dag anderhalf uur op en neer vanuit Apeldoorn en iedere minuut is het waard.’

Afscheid

‘Of ik nog weleens in Azerbeidzjan kom? Soms, maar niet heel vaak. Als het goed is, ga ik in mei weer die kant op. Ik ga mijn 82-jarige moeder bezoeken. Zij is ziek en er moet het één en ander geregeld worden. Nu is ze trouwens drie maanden hier. Ik laat haar zoveel mogelijk van het land zien: paleis Het Loo, Giethoorn, de Keukenhof… Ze vindt alles prachtig! En ze is hier ook om mijn zussen te zien. Eén zus woont in Dordrecht en de andere zus in Duitsland, niet ver van hier. Zij hebben Azerbeidzjan verlaten voor de liefde en hun carrière. Voor hen zal het direct het afscheid van mijn moeder zijn. Dat is verdrietig, maar het hoort bij het leven.’

Pijn

Irade omschrijft Nederland als haar tweede moederland. ‘Ik voel me een gelukkig mens met mijn partner, dochter en de kleinkinderen. Maar Azerbeidzjan is en blijft mijn thuisland. Via de Stichting Ana Vatan heb ik veel Azerbeidzjaanse vrouwen ontmoet. We hebben regelmatig contact. En ik volg wat er gebeurt in mijn thuisland. De ontwikkelingen daar gaan me aan het hart. Maar het leven gaat door. Ik ben dankbaar dat ik hier zo’n mooi bestaan op heb mogen bouwen in Nederland. Ik ben trots op hoe ik het heb gedaan en waar het me heeft gebracht.’

 

Datum: 23 februari 2023