Ik ben geadopteerd deel 2
Het ‘dossier’ leerde, dat mijn moeder een non was. Ik was ongeveer 20 toen mijn ouders het voor me openden. Dat mijn broer en ik geadopteerd en van verschillende afkomst waren, wisten we zolang we ons konden heugen, maar dat ik ooit te weten zou komen wie mijn biologische moeder was, had ik niet verwacht. Ik was er niet mee bezig geweest. Het dossier was een onverwacht cadeau.
Het dossier gaf me aanwijzingen hoe haar te vinden. Ze schreef terug hoe fijn ze het vond dat ik met haar in contact wilde komen. Ze zou een jaar later met verlof naar Nederland komen, samen met haar broer, die pater was in de Filippijnen.
Ze kwamen. In mijn hoofd speelden zich films af over tv-programma’s waar adoptiefkinderen en hun biologische ouders elkaar snikkend in de armen vielen. Ik hoorde een autodeur slaan en liep naar buiten om hen te begroeten en dacht: ‘O, da’s apart: ik kén ze!’ en gaf hen een begroeting als ik goede bekenden zou hebben gegeven. Ze hadden geen religieus gewaad aan. Eerder casual en ietwat gedateerd. Ze volgden me glimlachend naar binnen en voor we het wisten, waren we in gesprek alsof we elkaar inderdaad al járen kenden…
‘Een echte Verstraelen!’ bleek pater zuster toegevoegd te hebben toen ik hen tegemoet liep. Ik bekeek hen vanaf mijn stoel terwijl we aan de koffie zaten. Ik luisterde naar hun stemmen. Mijn Haarlemse spraak week af van hun Limburgse. Maar verder… Ik was verrast, verbijsterd eigenlijk, dat we onmiddellijk met elkaar konden praten over belangrijke zaken. Wat was er indertijd gebeurd? Hoe had ze geleefd? Pater Eugène luisterde meer dan dat hij sprak. Hij glimlachte en maakte af en toe een opmerking waaruit een zacht gevoel voor humor sprak. ‘Dalai Lama’, dacht ik, terwijl ik hem bekeek. Een gedachte die in de veertig jaar die zouden volgen, steeds meer bewaarheid werd.
‘Toen ik mij schuldig voelde over wat mij was overkomen’, sprak zuster (ik zou haar – tot op dit moment van schrijven – altijd ‘zuster’ blijven noemen, ook al werd ze in de jaren daarna steeds meer ‘mijn moeder’ in mijn hoofd) en ik ook nog duidelijk zwanger was, zei Eugène tegen me: ‘Zusje, er bestaat maar één zonde, en dat is de zonde tegen de Liefde. Die zonde heb jíj niet begaan!’ En ze vervolgde: ‘Zijn opmerking maakte dat ik mij veel beter kon voelen over mijn zwangerschap en daardoor kon kiezen voor jou, die eerste anderhalf jaar.’
Eugène was professor aan de universiteit van Cebu in de Filippijnen, maar zou met wat vrijgekochte straatjongens een nederzetting stichten op het meest oostelijke eiland Dinagat. Zuster volgde hem en samen bestierden zij de nederzetting ‘Beloved’, waar ik met mijn jonge gezin een aantal malen zou vertoeven.
De avonturen die ik daar beleefde, vormen een verhaal op zich. Voor nu volstaat dat zuster nu 93 is en in Nederland woont. Ze is een magisch, open-minded, excentriek en lief mens. Het liefst vermaakt ze mensen met haar dolle yoga-acties. Ze stort zich dan op de grond om haar benen in de lucht te gooien en haar voeten achter haar hoofd op de grond te brengen, terwijl ze ‘Ploeg – schaar – ploeg – schaar’ roept. ‘Ik ben erg erfelijk belast!’ verwijt ik haar graag. En dan moeten we beiden heel hard lachen.
Lees hier het eerste deel van deze column
Specialisten in jouw buurt
-
Een bank vormt vaak het centrale punt in de woonkamer. De stijl, kleur en stof zijn belangrijk, maar de afmetingen bepalen of de bank echt goed in de ruimte past. Een bank die te groot is kan een kamer vol laten lijken, terwijl een te kleine bank juist niet genoeg zitruimte biedt of visueel uit verhouding is. -
Een bank vormt vaak het centrale punt in de woonkamer. De stijl, kleur en stof zijn belangrijk, maar de afmetingen bepalen of de bank echt goed in de ruimte past. Een bank die te groot is kan een kamer vol laten lijken, terwijl een te kleine bank juist niet genoeg zitruimte biedt of visueel uit verhouding is. -
Een rustgevende woonkamer hoeft niet ingewikkeld te zijn. Het draait allemaal om sfeer, comfort en persoonlijke details. -
De tijd dat we tussen de middag allemaal zuur ons broodje kaas uit de broodtrommel peuterden, lijkt inmiddels een ander tijdperk. Lunchen is steeds minder een verplichte werkonderbreking en steeds meer een moment om echt even te ontsnappen. Wie nu rondkijkt in lunchrooms, ziet dat de Nederlandse lunchtafel is veranderd in een werelds buffet: falafel, pho, pokébowls, zuurdesembrood met burrata – het staat allemaal naast elkaar op de kaart. -
Een woonkamer is pas écht compleet als het middelpunt zowel stijlvol als functioneel is. In Utrechtse woningen, waar de ruimte vaak slim benut moet worden, kiezen steeds meer mensen voor meubels die comfort en design combineren. Het juiste meubel kan niet alleen de uitstraling van je interieur versterken, maar ook de manier waarop je de ruimte gebruikt volledig veranderen. -
Steeds meer mensen stappen over op een scooter. Niet alleen jongeren, maar ook volwassenen kiezen voor dit handige vervoermiddel. En dat is helemaal niet zo gek. -
Om je badkamer een goede make-over te geven, is het belangrijk dat je start met een goede basis. De basis van een luxe badkamer begint bij het kiezen van de juiste kleuren en materialen. Ga bijvoorbeeld voor rustgevende tinten zoals wit, beige, grijs en pasteltinten. Deze kleuren zorgen voor een kalme en ontspannen sfeer. -
Het moment dat je begint met oriënteren op je trouwdag is vaak magisch. Plotseling komt alles tot leven: de locatie, het diner, de bloemen… en natuurlijk de jurk. Voor veel vrouwen is het uitzoeken van de juiste bruidsmode een belangrijk én spannend onderdeel van het proces. -
Shapewear, ook wel corrigerend ondergoed genoemd, is een ideale manier om er altijd goed uit te zien, wat voor dag je ook hebt. Corrigerend ondergoed is een fijne manier om een strak silhouet te creëren onder je kleding, maar dan is het wel belangrijk dat je kiest voor de juiste soort en maat shapewear. -
Een nieuw huis bouwen begint vaak met een idee. Misschien een schets op een servet of gewoon een droom in je hoofd. Maar wat je ook kiest, de prijs van zo’n project hangt af van veel factoren.