Ik ben geadopteerd deel 2
Het ‘dossier’ leerde, dat mijn moeder een non was. Ik was ongeveer 20 toen mijn ouders het voor me openden. Dat mijn broer en ik geadopteerd en van verschillende afkomst waren, wisten we zolang we ons konden heugen, maar dat ik ooit te weten zou komen wie mijn biologische moeder was, had ik niet verwacht. Ik was er niet mee bezig geweest. Het dossier was een onverwacht cadeau.
Het dossier gaf me aanwijzingen hoe haar te vinden. Ze schreef terug hoe fijn ze het vond dat ik met haar in contact wilde komen. Ze zou een jaar later met verlof naar Nederland komen, samen met haar broer, die pater was in de Filippijnen.
Ze kwamen. In mijn hoofd speelden zich films af over tv-programma’s waar adoptiefkinderen en hun biologische ouders elkaar snikkend in de armen vielen. Ik hoorde een autodeur slaan en liep naar buiten om hen te begroeten en dacht: ‘O, da’s apart: ik kén ze!’ en gaf hen een begroeting als ik goede bekenden zou hebben gegeven. Ze hadden geen religieus gewaad aan. Eerder casual en ietwat gedateerd. Ze volgden me glimlachend naar binnen en voor we het wisten, waren we in gesprek alsof we elkaar inderdaad al járen kenden…
‘Een echte Verstraelen!’ bleek pater zuster toegevoegd te hebben toen ik hen tegemoet liep. Ik bekeek hen vanaf mijn stoel terwijl we aan de koffie zaten. Ik luisterde naar hun stemmen. Mijn Haarlemse spraak week af van hun Limburgse. Maar verder… Ik was verrast, verbijsterd eigenlijk, dat we onmiddellijk met elkaar konden praten over belangrijke zaken. Wat was er indertijd gebeurd? Hoe had ze geleefd? Pater Eugène luisterde meer dan dat hij sprak. Hij glimlachte en maakte af en toe een opmerking waaruit een zacht gevoel voor humor sprak. ‘Dalai Lama’, dacht ik, terwijl ik hem bekeek. Een gedachte die in de veertig jaar die zouden volgen, steeds meer bewaarheid werd.
‘Toen ik mij schuldig voelde over wat mij was overkomen’, sprak zuster (ik zou haar – tot op dit moment van schrijven – altijd ‘zuster’ blijven noemen, ook al werd ze in de jaren daarna steeds meer ‘mijn moeder’ in mijn hoofd) en ik ook nog duidelijk zwanger was, zei Eugène tegen me: ‘Zusje, er bestaat maar één zonde, en dat is de zonde tegen de Liefde. Die zonde heb jíj niet begaan!’ En ze vervolgde: ‘Zijn opmerking maakte dat ik mij veel beter kon voelen over mijn zwangerschap en daardoor kon kiezen voor jou, die eerste anderhalf jaar.’
Eugène was professor aan de universiteit van Cebu in de Filippijnen, maar zou met wat vrijgekochte straatjongens een nederzetting stichten op het meest oostelijke eiland Dinagat. Zuster volgde hem en samen bestierden zij de nederzetting ‘Beloved’, waar ik met mijn jonge gezin een aantal malen zou vertoeven.
De avonturen die ik daar beleefde, vormen een verhaal op zich. Voor nu volstaat dat zuster nu 93 is en in Nederland woont. Ze is een magisch, open-minded, excentriek en lief mens. Het liefst vermaakt ze mensen met haar dolle yoga-acties. Ze stort zich dan op de grond om haar benen in de lucht te gooien en haar voeten achter haar hoofd op de grond te brengen, terwijl ze ‘Ploeg – schaar – ploeg – schaar’ roept. ‘Ik ben erg erfelijk belast!’ verwijt ik haar graag. En dan moeten we beiden heel hard lachen.
Lees hier het eerste deel van deze column
-
Het is lang niet altijd makkelijk om een cadeau uit te zoeken voor een man. Ben je op zoek naar een cadeau voor je vriend, man, vader of broer? Wellicht heb je het gevoel dat je alles zowat al een keer hebt gegeven. Om het jezelf een stuk makkelijker te maken, is het verstandig om te kijken naar altijd-goed cadeaus voor mannen.
-
Na een zomervakantie lijkt het net alsof je kind een heel stuk is vergeten. Vooral het gedeelte dat eerder in het schooljaar is aangeboden, wordt misschien niet meer helemaal goed herinnerd. We spreken dan van een ‘zomerdip’.
-
Op een of meer momenten in ons leven ervaren we allemaal een soort verlies. Het kan het verlies van een relatie zijn als gevolg van een relatiebreuk of scheiding, van een baan of bedrijf, van een huisdier, van een geliefde, van gezondheid of het gevoel van veiligheid na een traumatische gebeurtenis. Wat de tragedie ook is, de natuurlijke reactie is om te rouwen.
-
Met de zomer in aantocht is het weer tijd om lekker buiten te eten. Een diner in de tuin is een heerlijke manier om te genieten van het mooie weer en de gezelligheid van vrienden en familie.
-
Herenbroeken zijn in werkelijk alle soorten en maten verkrijgbaar. Toch is het niet altijd gemakkelijk om de perfecte broek te vinden. Misschien ken je het complete aanbod niet of heb je simpelweg nog geen pasvorm gevonden die goed werkt. Het is cruciaal dat je weet waar je op moet letten.
-
Udon noodles zijn een veelzijdig ingrediënt dat al jarenlang razend populair is binnen de Aziatische keuken, en nu ook in ons land steeds vaker voorkomt. Deze vorm van noodles biedt een heerlijke basis voor diverse gerechten.
-
Ben je toe aan een nieuw telefoonabonnement? Dan is het niet vreemd als je je een beetje overweldigd voelt door alle mogelijkheden. Tegenwoordig is er voor werkelijk ieder wat wils te vinden. Je kunt ieder abonnement bovendien ook nog eens geheel naar eigen wens samenstellen. Zo weet je zeker dat deze perfect aansluit op jouw verbruik.
-
De periode waarin we onze zomervakantie gaan boeken komt er weer aan, dus dan is het tijd om nu goed na te denken over bestemmingen waar we onze zomer kunnen gaan doorbrengen. Het continent Noord-Amerika heeft zo veel te bieden en heeft voor ieder wel wat wils.
-
Stel je eens voor: je wordt ‘s ochtends wakker en terwijl je je ogen opent, voel je een zacht briesje en zie je de zonnestralen die door je dak naar binnen schijnen. De kamer wordt gevuld met natuurlijk licht en je voelt meteen een gevoel van ruimte en rust. Dit is het effect van velux dakramen.
-
Een belangrijk element van je woning, met name de woonkamer, is natuurlijk de bank. De keuze kan echter lastig zijn gezien de vele verschillende soorten die er tegenwoordig zijn.