Iris van Lunenburg: ‘Ik doe nu iets wat ik leuk vind en waarvan ik heel blij word.’

Presentatrice en columnist Iris van Lunenburg bewijst dat beauty and brains prima samengaan. En toch blijkt daar nog steeds een groot vooroordeel over te bestaan. ‘Als je er als vrouw goed verzorgd uitziet, word je al gauw als ‘dom’ bestempeld. Als ik serieus genomen wilde worden, kon ik maar beter geen jurkje dragen of make-up op hebben, kreeg ik regelmatig te horen’, verbaast Iris zich nog steeds. ‘Dat heeft me vaak onzeker gemaakt. Ik was ineens met heel andere dingen bezig dan met wie ik was – en belangrijker nog: met wat ik te vertellen had.’

Als klein meisje viel Iris al op: ‘Ik was 3 maanden oud toen ik geadopteerd werd en vanuit mijn geboorteland Haïti naar Nederland kwam. Voordat ik naar Den Haag verhuisde, woonde ik 10 jaar in Emmen. Ik was daar het enige donkere kindje, maar dat vond ik eigenlijk wel leuk. Ik viel niet alleen op vanwege mijn huidskleur, maar blijkbaar ook door mijn enthousiasme.’ Lachend: ‘Ik was 4 jaar toen ik op klassiek ballet ging en daar kreeg ik vaak te horen dat ik altijd haantje de voorste was en in mijn schoolrapporten kun je teruglezen dat ik te veel praatte. Ik kreeg vaak te horen dat ik net té veel en té luid was. Als kind al, maar later ook op een andere manier toen ik voor de media ging werken. Té sexy of té vrouwelijk gekleed. Dat soort dingen. Och. Achteraf denk ik dat dat vooral een ‘mannen-vrouwen-ding’ is, want volgens mij krijgen mannen nooit te horen dat ze er te mannelijk zouden uitzien. Ik heb lang geprobeerd aan die verwachtingen van anderen te voldoen, maar daar ben ik op een gegeven moment mee gestopt. Ik ben nu mezelf en daar word ik veel gelukkiger van. Ik mag mijn eigen ruimte innemen, en waarom ook niet? Er is immers ruimte voor iedereen!’

Racisme

‘Maar het feit dat ik vroeger opviel heeft vast ook wel met mijn huidskleur te maken’, realiseert ze zich. ‘In Emmen was ik vaak een van de weinige donkere meisjes, en in Den Haag was dat eigenlijk ook het geval. Dan voldoe je sowieso niet altijd aan het beeld dat anderen van je hebben. Er werd bijvoorbeeld wel eens tegen me gezegd: ‘Waren ze allemaal maar zoals jij’. Dat vatte ik toen op als een compliment, maar later realiseerde ik me dat het dat eigenlijk helemaal niet is. Het impliceert immers dat mensen met een zwarte huidskleur anders zouden zijn of allemaal één en dezelfde persoonlijkheid, kenmerken en gedragingen hebben. Gelukkig heb ik persoonlijk nooit echt met de negatieve gevolgen van racisme te maken gehad. Misschien komt dit doordat ik een vrouw ben, want ik denk dat je als vrouw überhaupt minder snel als bedreigend wordt gezien dan als man. Of misschien heb ik gewoon geluk gehad en sta ik daardoor anders in het leven. Meer onbevangen, al blijft het zeker een thema waar je je bewust van moet blijven. Want racisme bestaat wel degelijk en ik vind het een goede zaak dat na de vreselijke moord op George Floyd er in ieder geval meer bewustwording lijkt te zijn.’

Media

Voordat Iris in de wereld van de media terecht kwam, had ze echter heel andere toekomstplannen, want ze studeerde eerst nog Bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Rechten aan de Universiteit van Amsterdam. ‘Ik droomde toen nog van een baan als strafrechtadvocaat of een toekomst in de Tweede Kamer. Dat leek me fantastisch! Maar in mijn studententijd maakte ik kennis met de Studentenradio en dat vond ik ontzettend leuk om te doen. Daarnaast speelde ik diverse kleine rolletjes in commercials. In die periode is dan ook mijn interesse ontstaan voor het werk achter de camera. Omdat me dat ontzettend tof leek, heb ik me aangemeld voor de BNN University, het interne opleidingstraject van destijds BNN. Er waren enorm veel aanmeldingen, maar ik was één van de gelukkigen die werden uitgekozen. In een half jaar tijd word je daar klaargestoomd tot mediaprofessional. Je leert er echt alles: van regie tot redactie en van productie tot presentatie’, klinkt het enthousiast. Vanaf dat moment bouwde Iris in relatief korte tijd dan ook een indrukwekkend cv op: van verslaggever bij Het Parool en columnist voor Quote en Metro tot presentatrice van een documentaireserie voor de NTR en programma’s voor online platform LINDA.tv. ‘Sinds juni van dit jaar zie je mij ook regelmatig aan de desk van Shownieuws staan en deze zomer speelde ik een minirolletje in Flikken Rotterdam’, vult de goedlachse duizendpoot aan. ‘Ik heb nu echt iets gevonden wat ik leuk vind en waarvan ik heel blij word. Zowel het schrijven, en dan het liefst over politieke of maatschappelijke thema’s, als tv maken vind ik echt superleuk om te doen. Shownieuws is een heel leuke combi van entertainment en actuele onderwerpen. ‘Ik ben in ieder geval ontzettend blij met deze mooie kansen. Voor corona werd ik ook veel ingehuurd als dagvoorzitter en debatleider, maar doordat alle events stil lagen kon dat niet meer. Ik heb me toen wel afgevraagd hoe lang die situatie zou gaan duren. Maar het meest lastige vond ik toch wel dat ik niet meer zomaar met vrienden kon afspreken. Het sociale, het spontane. Zomaar mensen ontmoeten en avonturen beleven. Dat ging natuurlijk niet meer. Op sociaal gebied stond alles op een heel laag pitje en dat vond ik best pittig. Gelukkig trok qua werk het in het najaar weer aan met hybride congressen, waarbij er slechts 30 mensen in de zaal zaten en 500 deelnemers alles via een livestream konden volgen.’