Mama van een gezin in quarantaine

Corona

Het begon bij ons nichtje. Corona. Niet leuk, maar ze had geen last, dus was het vooral vervelend voor het gezin en de plannen die ze hadden. Het belangrijkste: Sinterklaas. Dit vieren wij altijd met mijn hele schoonfamilie, met acht kinderen in de leeftijd van 0 tot en met 9 jaar. Ondanks dat de oudste twee misschien wel weten dat de cadeaus door oma worden gekocht, is het toch allemaal wel echt als Sinterklaas er eenmaal is. Dit zou dus ook echt het laatste jaar zijn om deze twee mee te nemen in dit sprookje. Mijn zwager had geregeld dat Sinterklaas op visite zou komen met twee pieten. Maar het is natuurlijk niet compleet als er één van de kinderen hier niet bij kan zijn door die stomme corona. Unaniem besluit: we zouden het een week opschuiven.

In quarantaine

Ook mijn vader, onze klusser, werd verzocht om voor een andere klus voor de zekerheid een zelftest te doen. Deze was positief, dus ze gingen in quarantaine. Moeders, die nergens last van had, besloot om haar quarantaine in ons klushuis door te brengen, aangezien er geen vaklieden aan het werk waren. Totdat ook haar test positief was. Hierdoor kreeg ik toch het besef dat het best wel snel rondgaat en ik hier wel even wat meer rekening mee moet gaan houden.

Cadeaus en pepernoten

Het geplande Sinterklaasfeest hebben we moeten laten schieten. We hebben het met ons vieren gevierd. Die ogen, toen al die cadeaus bij de deur stonden: fantastisch. Ties mocht alles uitpakken; ook de cadeaus die voor z’n broertje zijn, omdat Marten dit natuurlijk nog niet echt zelf kan. Het grappige is wel dat Ties alles wat hij uitpakt het liefst zichzelf ook toe-eigent. Behalve de speelgoedsleutelbos. Deze is voor baby’s, dus voor Marten. We hebben een leuke avond gehad met pepernoten, maar we kijken er erg naar uit om dit volgend jaar toch weer met z’n allen te kunnen vieren.

Positief

Zondag. Ik had al vijf dagen niemand gezien. Het was de dag dat ik mezelf weer moest testen omdat ik in contact was geweest met iemand met corona. Ik was een beetje neusverkouden, maar dat overkomt me vaker in deze tijd van het jaar. Ik kon me dus niet heel druk maken om zo’n zelftest. Helaas was deze positief. Dan begint de ellende. Quarantaine… Die neusverkoudheid ging al snel over in onwijze hoofdpijn, volle holtes en duizelingen. De hele maandag en dinsdag heb ik in bed gespendeerd en geslapen. Dinsdag bleken er nog twee besmet in ons gezin en donderdag nog één. Alle vier hadden we corona. Gelukkig zouden wij er dan ook in één keer vanaf zijn. Corona is toch een lastig onderwerp, en is voer voor discussies: wel of niet vaccineren? Waarom wel en waarom niet? Ik word er gek van, van die tweestrijd en verschillende kampen.

Stok erin

Ik heb zelf niet getwijfeld om me te laten vaccineren, maar bij mijn kinderen is het toch een ander verhaal. Ze zijn nog klein en kwetsbaar, en hen dan laten vaccineren… Ik ben blij dat ik ze nog zo klein heb, waardoor ik er ook niet over hoef na te denken, simpelweg omdat ze nog te jong zijn om nu in een programma te vallen. Maar met een blik op de toekomst zou het nog weleens zo kunnen zijn dat ook de kleinsten onder ons gevaccineerd kunnen worden. Dit is dé reden dat ik toch met de stok in de weer ben gegaan. Hop, stok erin en testen.

Kids testen

Toen de zelftest positief was, heb ik de kinderen ook laten testen bij de GGD, om zo te laten vastleggen dat ze op een natuurlijke wijze antistoffen hebben opgebouwd. Op een korter lontje, slechter slapen en extra snot na hebben de jongens niet echt last gehad. Gelukkig zijn ze er zo gemakkelijk doorheen gekomen. Maar om nou te zeggen dat ik het leuk vind dat ze een stok in de neus krijgen… Ik vind het heus wel zielig voor ze!

Petje af voor thuiswerkende ouders

Bijna twee weken moesten we in quarantaine blijven. Twee weken! Ik neem m’n petje af voor de mensen die de afgelopen twee jaar thuis werken, met kinderen. Want maandag en dinsdag was ik dan ook niet echt in staat om te werken, maar al was ik fit geweest: met twee kinderen om je heen, twee zoals die van mij – niet te doen. Ik kan het in ieder geval niet. Ik ben blij dat ik weer naar kantoor mag, waar ik me weer kan gaan focussen op mijn werk. En wanneer ik thuis ben, ben ik gewoon mama. Al is dat natuurlijk ook hard werken: luiers verschonen, eten geven, drinken, kinderen vermaken… En dit harde werken wordt altijd weer beloond met veel kusjes, knuffels en lachjes van de twee liefsten op deze wereld!