Het verhaal van de drie bomen
Er waren eens drie bomen. Tijdens een harde storm verloren ze alle drie een tak waarvan ze erg hielden. De bomen gingen alle drie op een andere manier met hun verlies om.
Rouwen
Een paar jaar later ging ik op zoek naar de bomen en heb ik ze weer gevonden. De eerste boom rouwde nog steeds om zijn verlies en ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om te groeien, zei hij: ‘Nee, dat kan ik niet, want ik mis een belangrijke tak.’ Deze boom was klein gebleven en stond in de schaduw van andere bomen. De zon kon er niet meer bij. De wond waar de tak was afgebroken kon je goed zien: het was het hoogste punt van de boom gebleven. De boom was na het verlies niet meer verder gegroeid.
Vergeten
De tweede boom was zó geschrokken van de pijn, dat hij had besloten om het verlies te vergeten. Hij was moeilijk te vinden, want hij lag op de grond. Hij was bij een voorjaarsstorm omgewaaid doordat zijn wortels geen houvast meer hadden in de aarde. De plek van de wond was moeilijk te vinden. Deze zat verstopt achter een heleboel vochtige bladeren.
De bomen gingen alle drie op een andere manier met hun verlies om.
Groeien
De derde boom was ook geschrokken van de pijn en de leegte in zijn lijf. Hij had gerouwd om zijn verlies. Het eerste voorjaar, toen de zon hem uitnodigde om te groeien, had hij gezegd: ‘Dit jaar nog niet. Het is te vroeg.’ Toen de zon het tweede voorjaar weer terugkwam met de uitnodiging had hij gezegd: ‘Ja zon, verwarm mij maar. Mijn wond heeft warmte nodig, zodat ze weet dat ze erbij hoort.’ Toen de zon het derde voorjaar weer terugkwam, sprak de boom: ‘Ja zon, kom maar. Ik wil weer groeien. Ik weet dat er nog veel te groeien is.’ De derde boom was moeilijk te vinden, want hij was groot en sterk geworden. Dat had ik niet verwacht. Gelukkig kon ik hem herkennen aan de dichtgegroeide wond die vol trots in het het zonlicht stond.
Wandelcoaching
In een rouwproces hebben mensen vaak geen idee hoe en wat ze met zichzelf en bijkomende emoties aan moeten. Naar buiten gaan, letterlijk in beweging komen: wandelen is goed om een vicieuze cirkel te doorbreken. Als je van een wandeling thuiskomt, voel je je meestal beter. Je komt in beweging, mentaal en fysiek. Praten gaat bij wandelcoaching gemakkelijker. Door de bewegingen van de armen en benen ontstaan rust en ruimte in het hoofd. Je stressniveau verlaagt en je kunt je beter ontspannen. Voor alle vormen van ‘rouw’ geldt dat beweging helpt om fysieke en mentale stappen te zetten.
Gerda Boertien
Specialisten in jouw buurt
-
Rouwen is iets dat meeslepend kan zijn, en het is belangrijk om te begrijpen dat je hier de tijd voor moet nemen. Het is net zo belangrijk om te onthouden dat rouw niet eeuwig hoef te duren en je na verloop van tijd zal leren omgaan met verdriet. Een van de moeilijkste ervaringen in het leven is het verlies van een dierbare of een geliefde. -
Een goede uitvaart kan helpen om afscheid te nemen en je verlies te verwerken. -
Samen een dierbare herdenken kan zó belangrijk zijn. Vorig jaar leidde dat weleens tot ingrijpende beslissingen. Zo ging vroeg op een ochtend in november mijn telefoon. -
Na de uitvaart is de periode van rouw eigenlijk pas net begonnen. Het verlies is nog heel recent. -
Je wist dat het moment een keer zou komen, maar nu het er is bijt het nog meer dan verwacht. Na het verlies voelde je jezelf verbonden met iedereen om je heen. Op den duur had je alleen het idee dat je contacten steeds meer afstand begonnen te nemen. Tot het voelde alsof je jouw verdriet alleen nog kon voelen wanneer je alleen was. -
Eigenlijk wil je dat kinderen zo min mogelijk met de dood te maken hebben. Toch krijgen mensen regelmatig op jonge leeftijd al te maken met de dood. Soms een ver familielid, soms iemand die heel dichtbij staat. -
Een jong gezin in de bloei van hun leven heeft net hun tweede kind gekregen, maar ze zitten op een donkere wolk. Wat een fijne tijd moet zijn met elkaar als jong gezin, is nu elke dag weer een gevecht en een grote uitdaging. -
Een verlies is altijd ingrijpend. Op het moment zelf, waarop schok en onbegrip de boventoon kunnen voeren. Maar zeker ook achteraf: waarna een vaak lang verwerkingsproces van rouw en verlies begint. -
Afscheid nemen van een dierbare is een plotse wending in je leven, die vaak niet te bevatten valt. Het voelt onbegrijpelijk dat degene met wie je zoveel hebt gedeeld, er opeens niet meer is. -
Rouwen gebeurt niet altijd in geval van een overlijden. Bij levend verlies is er ook sprake van een rouwproces. Hierbij gaat het om een soort chronische rouw. Een levend verlies duidt op de terugkerende gevoelens van rouw die je ervaart wanneer iemand te maken krijgt met een chronische ziekte of beperking.