Na overlijden in liefde loslaten
Paulien Graves
Ik krijg een telefoontje van Gerri van Vught dat ze ernstig ziek is. Ze wil graag haar uitvaartwensen met mij bespreken. We maken direct een afspraak, en haar zoon Quincy is ook bij het gesprek aanwezig. Op het moment dat ik bij Gerri thuis aankom, doet haar zoon Quincy de deur open. Als ik een eerste stap in het huis zet, voel ik dat ik in een warm liefdevol huis binnenkom.
Ouders verliezen
Gerri zit buiten op haar favoriete plekje onder de veranda een sigaretje te roken. Een glaasje bier ernaast: daar geniet ze van. Dan zegt ze: ‘Ik wil dezelfde uitvaart als mijn man, die in 2015 is overleden.’ Dit is niet niks voor Quincy: in twee jaar tijd beide ouders verliezen.
Uit het veld geslagen
‘Heb je nog meer kinderen?’ vraag ik. En dan geeft Gerri aan dat ze nog drie andere kinderen had. Hád? Hoor ik dat goed? Het blijkt dat twee kinderen op jonge leeftijd omgekomen zijn tijdens een brand, en dat haar andere zoon 15 jaar geleden verongelukt is met zijn motor. Ik word stil, heel stil, en voel me even uit het veld geslagen… Het kan toch niet waar zijn, dat dit één gezin overkomt? Dan kijk ik naar Gerri en naar Quincy, en ik zie alleen maar liefde. Liefde tussen moeder en zoon. Liefde in de ogen van beiden.
Omringd door liefde
Hoe kan het dat je nog zo in het leven staat, vraag ik me af. Gerri geeft aan dat Quincy er altijd voor haar is, en dat ze omringd is door veel vrienden. Ze is kapster geweest, en heeft veel mensen ‘mooi gemaakt’. Daardoor zijn er talloze vriendschappen ontstaan.
Wensen
Terug naar haar wensen. Gerri en haar man waren motorrijders. Ze wil graag de kist op een aanhanger achter de motor, net zoals bij de uitvaart van haar man. Vrienden maken haar rouwkaart en de locatie heeft ze zelf ook al bepaald. Dat wordt het danscentrum waar ze vroeger ging dansen. Mijn motto is ‘respect voor elke wens’, en ik geef aan dat dit allemaal mogelijk is.
Overleden
Ik zoek Gerri na deze avond nog twee keer op, en hoop dat ze nog enige kwaliteit van leven heeft voordat ze naar haar overleden dierbaren gaat. Toch nog vrij onverwacht krijg ik een paar weken later een telefoontje van Quincy dat zijn geliefde moeder is overleden.
Prachtig
Ze wordt thuis opgebaard. Een nicht heeft de ruimte waarin ze ligt prachtig gedecoreerd en wij hebben samen met haar vriendinnen Gerri verzorgd, compleet met haar favoriete rode pumps en haar rode hoedje! Net voor haar overlijden hebben Quincy en zijn vriendin Lonneke nog kunnen vertellen dat ze oma wordt. Hier was ze intens blij mee.
Intens verdriet
Op de dag van de uitvaart leggen we haar in de kist. Wat een intens verdriet! Ik voel ook een traan over mijn wang rollen. Mijn moedergevoelens worden aangewakkerd. Wat zou ik deze jongen toch graag willen omarmen en troosten. Tja, ik ben ook maar een mens…
Erehaag
Er komt een motor aanrijden met versierde aanhanger. Prachtig! Quincy zet samen met zijn vrienden de kist zorgvuldig op de aanhanger. Gerri wordt door een erehaag gereden en iedereen is stil. Nadat alle genodigden in het danscentrum zijn, wordt de motor met kist binnengereden. Heel indrukwekkend.
Toost
En zo nemen alle mensen afscheid van een bijzonder persoon. Nadat er een toost is uitgebracht op haar leven, wordt ze met luid applaus door de erehaag gereden. Vervolgens rijden we met een klein groepje naar het crematorium om daar afscheid te nemen van Gerri.
Nieuw leven
Een week later ga ik bij Quincy en Lonneke langs om nog even na te praten. Ze zijn erg tevreden en kijken met een goed gevoel terug op de uitvaart. Ik ben zelf ook tevreden, maar heb toch ook gemengde gevoelens: hoe zal het verder met Quincy gaan? Maar ik hou me vast aan de gedachte dat hij samen een gezin gaat vormen met Lonneke en de baby die op komst is. Een nieuw leven.
‘Liefde houdt niet op waar het leven eindigt’
Mijn kleinschalige uitvaartcentrum Het Afscheidshuis, gevestigd aan de Proosdijstraat in Den Bosch, biedt nabestaanden de ruimte om in huiselijke sfeer afscheid te nemen van hun naasten. Er is alle tijd voor samenzijn, emoties en herinneringen.
‘Wat zou ik deze jongen toch graag willen omarmen en troosten’
Intens verdriet
Op de dag van de uitvaart leggen we haar in de kist. Wat een intens verdriet! Ik voel ook een traan over mijn wang rollen. Mijn moedergevoelens worden aangewakkerd. Wat zou ik deze jongen toch graag willen omarmen en troosten. Tja, ik ben ook maar een mens…
Erehaag
Er komt een motor aanrijden met versierde aanhanger. Prachtig! Quincy zet samen met zijn vrienden de kist zorgvuldig op de aanhanger. Gerri wordt door een erehaag gereden en iedereen is stil. Nadat alle genodigden in het danscentrum zijn, wordt de motor met kist binnengereden. Heel indrukwekkend.
Toost
En zo nemen alle mensen afscheid van een bijzonder persoon. Nadat er een toost is uitgebracht op haar leven, wordt ze met luid applaus door de erehaag gereden. Vervolgens rijden we met een klein groepje naar het crematorium om daar afscheid te nemen van Gerri.
Nieuw leven
Een week later ga ik bij Quincy en Lonneke langs om nog even na te praten. Ze zijn erg tevreden en kijken met een goed gevoel terug op de uitvaart. Ik ben zelf ook tevreden, maar heb toch ook gemengde gevoelens: hoe zal het verder met Quincy gaan? Maar ik hou me vast aan de gedachte dat hij samen een gezin gaat vormen met Lonneke en de baby die op komst is. Een nieuw leven.
‘Liefde houdt niet op waar het leven eindigt’
Mijn kleinschalige uitvaartcentrum Het Afscheidshuis, gevestigd aan de Proosdijstraat in Den Bosch, biedt nabestaanden de ruimte om in huiselijke sfeer afscheid te nemen van hun naasten. Er is alle tijd voor samenzijn, emoties en herinneringen.
-
Als je jong bent, denk je meestal niet veel na over de dag waarop je je laatste adem uitblaast. Voor de meeste mensen is het opbouwen van hun leven een grotere prioriteit dan het afbouwen ervan. Dat is volkomen logisch, maar toch is het verstandig om eens te kijken of je je zaken goed geregeld hebt.
-
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit.
-
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten.
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten.
-
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden.
-
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken.
-
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen?
-
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden.
-
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen.
-
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.