Romy Monteiro: ‘Ik heb veel geleerd’

Het grote publiek leerde Romy Monteiro in 2014 kennen toen ze aan ‘The Voice of Holland’ meedeed. Toch was het nooit haar meisjesdroom om op het podium te staan, al was ze vanwege haar moeder Antje Monteiro wel gewend aan het musicalleven. ‘Als ik tussen de coulissen stond, dacht ik nooit ‘Dat wil ik ook’. Toen mijn moeder een hoofdrol in ‘Aïda’ speelde, hadden we een au pair in huis. Dat vond ik superleuk. Verder was ik vaak bij mijn oma, die naast ons woonde. In de weekends ging ik wel altijd met mijn moeder mee. Dan was ik lekker aan het kleuren, samen tutten met de danseressen of ik keek tv in mijn moeders kleedkamer. Toen wist ik nog niet hoe geweldig het is om op het podium te staan’, lacht Romy.

The Voice of Holland

Alhoewel ze wel altijd graag zong, drong het op 19-jarige leeftijd pas tot haar door dat anderen haar stemgeluid bewonderden. ‘Daarom ben ik ook zanglessen gaan nemen, maar ik leerde twee jaar later, toen ik aan ‘The Voice’ meedeed, pas echt wat performen is. Ik heb daar zóveel geleerd. Je ziet me gaandeweg de show groeien. Die eerste keer was ik een beschaamd en verlegen meisje en twee maanden later stond ik daar sexy te rocken op het podium. Het is écht een heel goede leerschool voor me geweest.’

The Bodyguard

Alhoewel Romy de show niet won, liet ze met haar vertolking van diverse liedjes van zangeres Whitney Houston zo’n verpletterende indruk achter, dat ze een jaar later de hoofdrol van de musical ‘The Bodyguard’ in de wacht sleepte. ‘Dat heb ik twee jaar gedaan’, blikt ze terug. ‘Ik had totaal geen sociaal leven meer. ’s Avonds stond ik op de planken, en overdag was ik doodmoe. Toch ging ik gewoon door. Intussen kwamen er meer interessante aanbiedingen voorbij en ik pakte wat ik pakken kon. Zo deed ik bijvoorbeeld ook, samen met mijn moeder, mee aan het programma ‘Dance Dance Dance’. Na ‘The Bodyguard’ ging ik ‘Mijn vader is de beste’, ‘Lang Leve de Muziekshow’, ‘Festival Zand’, ‘Beste Vakantie Van’ en ‘DanceSing’ presenteren, was ik coach in het programma ‘It Takes 2’ en was ik druk met de voorbereidingen voor mijn eerste eigen theatertour ‘All At Once’. Ik bleef dus gewoon doordenderen met hard werken. Ik wilde per se alle ballen in de lucht houden en dat is me ook gelukt. Ik vond het ook allemaal zó leuk om te doen. Maar dat blijkt dus achteraf wel mijn valkuil te zijn geweest, want ineens was het op. Eind 2018 kreeg ik dusdanige klachten, dat de dokter mij aanraadde om een lange rustperiode in te lassen. En wel direct.’

Knoop doorhakken

‘Dat was best een heftig moment. Ik vond het zó eng om ‘nee’ te zeggen tegen mijn solotour en al die mensen die daarvoor al kaarten hadden gekocht te moeten teleurstellen. Toch voelde het ook als een opluchting om uit te spreken dat het niet meer ging. Ik heb naderhand zoveel warme en lieve reacties gehad! Dat was heel fijn in het helingsproces. Zodra de knoop was doorgehakt dat ik per direct met alles moest stoppen, kwam er een soort rust over me. Door er veel over te praten, rust te nemen en vakantie te houden, kwam ik langzaam weer tot mezelf en heb ik opnieuw leren genieten van muziek.’