‘Bij ons kunnen kinderen zijn wie ze zijn’

Eén van degenen die daarover kunnen meepraten is Lucian van Staveren-Voet, oprichtster van Pedagogisch Centrum SAMen, dat kinderen en jongeren begeleidt. Zij stelt: ‘Het is in de zorg moeilijker geworden om aan goed gekwalificeerd personeel te komen, en dat geldt ook voor ons. Binnen de jeugdzorg moeten medewerkers voldoen aan een flink aantal eisen. Ze hebben een specifieke opleiding nodig, bij voorkeur op hbo-niveau, zoals bijvoorbeeld pedagogiek of social work. Hiernaast moeten zij ook een registratie hebben bij de Stichting Kwaliteitsregister Jeugd (SKJ). De eisen waaraan medewerkers in de zorg moeten voldoen worden steeds strenger, en dat kan sommigen afschrikken om in dit werkveld aan de slag te gaan.’

‘Hiernaast hebben we te maken met een toenemende regeldruk, en we zijn veel tijd kwijt aan het bijhouden van de administratie. Maar een goede administratie en terugkoppeling naar de gemeente en andere hulpverlenende instanties zijn wel belangrijk maar moet niet de boventoon gaan voeren. Dit soort verplichtingen kunnen maken dat je klem kunt komen te zitten tussen de daadwerkelijke hulp, de zorg die je wil bieden aan de doelgroep en de bijbehorende administratieve verantwoording richting verschillende partijen. Door deze grote mate van ‘verantwoordingsplicht’ voelt het soms alsof er vanuit wantrouwen wordt gekeken naar ons en onze collega’s. Ik zou liever zien dat er vanuit vertrouwen wordt samengewerkt om de best mogelijk zorg te bieden aan de kinderen en jongeren.’

Groter verloop

‘De werkdruk in de zorg wordt, mede door wat ik eerder zei, ook steeds hoger, en ik heb het idee dat het verloop van personeel daardoor groter wordt. Je zag het tijdens de coronacrisis: veel overbelaste zorgmedewerkers gingen zich afvragen of dit is wat ze wilden blijven doen, of dat ze liever iets anders gingen doen.