whiplash

Weer sporten na een whiplash!

In haar jeugd was Merel altijd erg sportief geweest. Sportief én actief. Een paar keer in de week trainde ze samen met de andere meiden van haar volleybalteam om zich voor te bereiden op de wedstrijd van zaterdag. En na de wedstrijd gingen ze vaak met z’n allen de stad in om uit te gaan. Maar de laatste jaren, sinds ze bij een aanrijding een whiplash opgelopen had, lukt haar dat allemaal niet meer.

Whiplash

‘Het was vlak na mijn 21ste verjaardag’, weet Merel nog precies. ‘Ik was de stad in geweest en op weg naar huis, terwijl ik stil stond voor het verkeerslicht, klapte er een auto achter op die van mij. De bestuurder zat niet op te letten en had te laat door dat het licht op rood stond. Mijn auto was niet eens zo heel erg beschadigd – ik kon er nog wel mee verder rijden – maar door de klap had ik wel veel pijn in mijn nek en hoofd. De huisarts constateerde een whiplash en adviseerde me een aantal weken rustig aan te doen en niet te volleyballen. Daar baalde ik behoorlijk van want we zaten vlak voor een belangrijke wedstrijd. Maar ik heb zijn advies natuurlijk wel opgevolgd.’

Veel klachten

Pas achteraf bleek dat Merel ook daarna niet meer zou volleyballen. ‘Natuurlijk ging ik wel iedere week naar de sporthal om de meiden aan te moedigen’, vertelt Merel. ‘Een heel enkele keer ging ik nog mee stappen, maar meestal was me dat gewoon te veel. Ik had erg veel last van hoofdpijn – ik kreeg ook steeds vaker last van migraine – en kon me nauwelijks nog concentreren.’

Van rots naar brokstukken

‘Mijn leven was compleet veranderd. Ik was altijd zo sterk. Ik kon alles aan. Ik was een rots. Maar het voelde nu alsof die rots in allemaal brokstukken was geslagen. Dat maakte me onzeker. Ik zat steeds meer en vaker thuis en langzaam maar zeker kreeg ik er steeds meer klachten bij: stijfheid, duizelingen, tintelende handen en schouderproblemen. Het voelde als overleven. Alsof ik er letterlijk mijn schouders niet meer onder kon zetten.’

Donker

Merel kwam met haar klachten regelmatig bij de huisarts en werd ook diverse keren doorgestuurd naar het ziekenhuis voor onderzoek en behandeling. ‘Maar niets hielp me van mijn klachten af. Ik heb echt een paar heel vervelende jaren achter de rug. Vooral zodra de herfst inzette en het winter werd. Dan is het buiten vroeg donker en zo voelde mijn leven eigenlijk ook. Donker en somber. Ik zag het soms even echt niet meer zitten. Ik had de moed al opgegeven dat ik ooit van die whiplash afkwam.’

‘Ik vóélde die helingsstroom gewoon door me heen gaan’

Ways of Healing

Maar daar kwam gelukkig verandering in toen Merel over Annelies Nijman van Ways of Healing hoorde. ‘Mijn vader vertelde over een collega die door haar was behandeld. Ook hij had ooit – volgens mij wel 40 jaar geleden – een whiplash opgelopen. De klachten waarmee hij al jaren rondliep, had hij daar nooit aan gekoppeld, maar hij had na zijn bezoek aan Annelies nergens meer last van! Ik heb meteen een afspraak gemaakt.’

Weer mijn oude vertrouwde zelf

‘Annelies heeft een heel bijzondere gave. Ze noemt het de ‘Helingsstroom’. Ze legde me uit dat er door die whiplash iets met mijn nekwervels gebeurd was. Er zat een blokkade waardoor de energie niet meer vrij kon stromen. Door de kracht van de Helingsstroom werd dat allemaal hersteld. Ik kan nog steeds niet goed uitleggen wat er precies met me gebeurde – eigenlijk zou je dat zelf moeten ervaren – maar ik vóélde die helingsstroom gewoon door me heen gaan. Voor het eerst sinds jaren was mijn hoofdpijn weg! Ik stond weer rechtop met rechte schouders. Ik was niet meer duizelig en ook dat sombere, donkere gevoel was weg. Ik mocht weer mijn ‘oude vertrouwde zelf’ zijn!’

Geweldige ervaring

‘Ik kon Annelies wel zoenen’, lacht Merel als ze terugdenkt aan dat moment. ‘Wat een geweldige ervaring! Het is nu een jaar geleden dat Annelies me behandeld heeft, en ik voel me nog steeds hartstikke goed. Toen dit najaar de dagen weer korter werden, was ik even bang dat die sombere gevoelens weer zouden terugkomen, maar gelukkig zijn die ook weggebleven. En het mooiste van alles is dat ik weer kan volleyballen. Het heeft natuurlijk even geduurd voordat ik weer op het niveau van voor de aanrijding zat, maar dat is wel gelukt. Ik zit weer in mijn ‘oude’ team. De samenstelling is iets veranderd – enkele meiden zijn gestopt – maar ik heb het er weer prima naar mijn zin. Zonder Annelies had ik dat nooit bereikt!’

Datum: 21 november 2023