De rol van interpersoonlijke erkenning in je leven
Als kind willen we allemaal gezien worden door onze ouders. Hun rol is belangrijk. Door de feedback en erkenning van je vader, moeder en andere belangrijke personen in je leven, vorm je je referentiekader. Helaas ligt het voor ouders niet altijd in het vermogen om hun kind op de juiste manier te erkennen. Dit heeft later gevolgen wanneer je volwassen bent. Hoe ga je om met een gebrek aan erkenning? Waaraan merk je het als volwassene?
Erkend worden
Als je op vroege leeftijd door je ouders wordt gezien zoals je werkelijk bent, dan is dat een vorm van erkenning. Je mag er zijn, mét al je leuke en gekke dingetjes. Je ouders en belangrijke anderen zien dat het bij je hoort. Je bent veilig bij hun, met jezelf. Je wordt gehoord en gezien zoals je dat graag zou willen. Hierdoor ontstaat durf, een belangrijke eigenschap voor jezelf zijn.
Waarom is erkenning van je ouders zo belangrijk?
De Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow beschouwde het als een van de basisbehoeftes waarmee we allemaal geboren worden. In zijn beroemde motivatiepiramide komt de behoefte aan erkenning en waardering na behoeften als eten en drinken, bestaanszekerheid en sociaal contact. Onze ouders spelen een grote rol in de behoefte aan die erkenning. De erkenning van onze ouders is de eerste die we in ons leven ervaren.
Op zoek naar bevestiging
Ouders zijn zich er niet altijd bewust van, maar kinderen doen op hun beurt veel om de erkenning van hun ouders te zoeken. Dit doen ze bijvoorbeeld door naar ze te lachen, hun bord leeg te eten, een mooie tekening te maken of goede cijfers te halen op school. Als die bevestiging er structureel niet komt, dan neemt het kind dit later mee in zijn of haar leven. Het kind krijgt het gevoel altijd tekort te schieten, omdat hij of zij niet kan voldoen aan de wensen van de ouders. Dat heeft op latere leeftijd vaak vervelende gevolgen.
Wat is de rol van erkenning in je leven?
Hoe uit je je als je die erkenning van je ouders niet krijgt?
Erkenning van je ouders is belangrijk. Dat heeft te maken met de bloedband. Je kunt wel andere vrienden maken, maar je ouders heb je niet voor het kiezen. Kinderen zoeken altijd en overal de verbinding met de ouders en willen hen tevreden stellen, dat de ouders blij met ze zijn. Als je de erkenning daarvoor niet krijgt, dan voel je je verlaten, eenzaam of verstoten. Door een gebrek aan erkenning en verbinding kunnen sociale contacten lastiger worden.
Gevolgen niet erkennen
Een van de gevolgen kan bv perfectionisme zijn. Kinderen kunnen door een gebrek aan erkenning keihard gaan werken om het goed te willen doen. Op school wil je de hoogste cijfers halen en op werk wil je de beste beoordeling krijgen. Gebrek aan erkenning leidt nogal eens tot jezelf wegcijferen of kleiner maken omdat je jezelf onbelangrijk vindt. Je kunt ook gedrag gaan ontwikkelen waardoor je wel aandacht krijgt en dat kan ook probleemgedrag zijn zoals liegen of stelen. Dan krijg je namelijk wél aandacht, ook al is het op een negatieve manier.
Omdat erkenning zo belangrijk is in relaties kan niet erkennen ook gevolgen hebben voor je liefdesrelaties. Het gevaar bestaat dat je jezelf wegcijfert om je partner het naar de zin te maken. Ondanks dat je hard loopt voor de ander, heb je steeds maar het gevoel dat je tekortschiet.
Hoe kun je helen van het gebrek aan erkenning?
Gebrek aan erkenning laat vaak wonden na, ook op latere leeftijd. Toch is het mogelijk om ervan te helen. Door de juiste therapie kunnen we als volwassenen toch een mentaal gezond en gebalanceerd leven leiden. Een van de mogelijkheden is bijvoorbeeld systeemtherapie. We kijken terug op je leven en hoe dingen zijn ontstaan in het gezin van herkomst. We gaan als het ware opnieuw luisteren en kijken naar jou, wat vroeger te weinig is gebeurd waardoor de klachten zijn ontstaan, en hoe heb je dit óverleeft’. Wat heb je kunnen doen of heb je achterwegen gelaten om deze situaties aan te kunnen. Daarbij kijken we ook naar het eigen gezin. Op welke plek sta jij tussen je eventuele partner en je kinderen?
Extra ondersteuning
Wil je aan de slag met de problemen die zijn ontstaan door het gebrek aan erkenning van je ouders? Of loop je vast in je leven en weet je niet precies hoe dat komt en hoe je weer verder gaat? Bij Egilah ben je van harte welkom.
-
In onze moderne wereld, waar stress en burn-outs helaas steeds vaker voorkomen, is het belangrijk om op verschillende manieren te zoeken naar een verbetering van de geestelijke gezondheid. Eén van die manieren, verrassend genoeg, is het leren van een nieuwe taal.
-
Wanneer je een trauma ervaart, lijkt het alsof je brein op tilt slaat. Spanning en stress hopen zich op tot het punt waarop je niet meer normaal lijkt te functioneren.
-
Naomi had er al haar hele leven last van: een vaak ongefundeerde angst die ieder moment de kop kon opsteken. Ze had geen idee hoe ze daar kon afkomen. Ze had al vele therapieën gevolgd en ondergaan.
-
Eigenlijk zijn we allemaal een radertje in het grote geheel. Onderdeel van een systeem. Van je gezin, je werk, je vriendengroep. Als er één radertje stagneert, heeft dat invloed op de rest.
-
Je bent zó moe. Dagelijks ben je in de weer met vroege wekkers, je gezin, je baan, je sociale contacten, je werk. Je staat continu onder druk.
-
Het is soms heerlijk om je even onder te dompelen in een warm bad. Om dat verwenmomentje écht compleet te maken, kun je je bad verrijken met een lekkere badolie, of een lekkere combinatie van oliën.
-
Je had je het ouderschap zo anders voorgesteld. Een beetje zoals op die plaatjes in lifestyle magazines. Je zag het al helemaal voor je. En alhoewel je dol bent op je kinderen – je zou ze voor geen goud willen missen – pakte dat idyllische beeld in de praktijk toch wat anders uit.
-
Brigitte (43) is door meer inzicht in deelpersoonlijkheden rustiger en meer in balans. Maar dat was een tijd geleden wel anders. Ze heeft een erg drukke baan en daarnaast heeft ze een gezin draaiende te houden.
-
Wist je dat hypnotherapie een goede methode is om allerlei mentale en fysieke klachten aan te pakken? Iedereen loopt in het leven bepaalde littekens op. Sommige klein, anderen juist groot.
-
Tamar (37) merkte vlak voor de feestdagen dat ze steeds meer fysieke klachten kreeg: hoofdpijn, vermoeidheid, prikkelbaar en slecht kunnen slapen omdat ze alleen maar lag te piekeren. En dan die huilbuien steeds op de meest onverwachte momenten. Jeetjemina, zo kende ze zichzelf helemaal niet.