Leve de seizoenen!
Ik ben blij we hier in Nederland te maken hebben met een klimaat met wisselende seizoenen. Daar hou ik van. Hoezeer ik ook kan genieten van een warme zomerdag, toch zou ik niet willen wonen in een land als Ecuador waar de temperatuur vrijwel altijd rond de 25 graden schommelt. Nee, daar zou ik de seizoenen echt gaan missen.
Winter
Neem nu de winter. En dan bedoel ik zo’n échte winter met sneeuw en ijs. Dan word het kind in mij wakker en krijg ik zin om een sneeuwballengevecht te houden, sneeuwpoppen te maken en er met de slee op uit te gaan. Of dan denk ik terug aan vroeger, toen ik vlakbij een grote vijver woonde waarop we heerlijk konden schaatsen. Thuis gingen de schaatsen al onder, en al klunend was ik in no time bij het ijs. Ieder vrij uurtje werd er geschaatst. Tegenwoordig zijn dergelijke winters zeldzaam, maar toch hou ik er nog steeds van. De vrieskou, een waterig zonnetje, lange avonden, kaarsjes aan. Heerlijk!
Lente
En dan die eerste sneeuwklokjes die aarzelend hun kopje boven de aarde uitsteken, als voorbode van de lente. De krokussen en het langzaam ontluikende, frisse groen wat je overal om je heen ziet verschijnen. Je het bijna zien groeien. Iedere dag wordt de wereld om je heen een beetje groener. Vele bomen tooien zich met een geweldige bloesempracht. Die eerste warme lentedag waarop je witte, blote benen, die nog wat onwennig onder je rokje vandaan komen, voor het eerst de zon weer zien. De lente maakt me blij. Een belofte van nieuw leven na een tijd waarin in de natuur er kaal, dor en doods uitziet. Zo mooi!
Zomer
Dat moment dat de lente in de zomer overgaat, vind ik ook altijd zo magisch. Het gebeurt vrijwel onopgemerkt, want ineens is de tijd daar dat ik meer buiten leef dan binnen. Fietstochten door de natuur, een koel biertje op het terras, zwemmen in een meertje en zwoele zomeravonden in de tuin met een lekker drankje in mijn hand. En alhoewel ik in de zomer maar twee of drie weken op vakantie ga, zorgen de zomerse temperaturen en het buitenleven er vaak voor dat dat vakantiegevoel soms wel de hele zomer aanhoudt. Geweldig!
Herfst
Tot het moment dat de zomer, heel geleidelijk, overgaat in de herfst. In de herfst is de natuur vaak op haar mooist is. Bladeren aan de bomen en struiken veranderen van donkergroen in warme tinten rood, geel en bruin. De natuur geeft gul van haar rijkdom aan zaden en vruchten. Heerlijke wandelingen voor het bos, lopend op een bed van afgevallen bladeren. En al klinkt het misschien vreemd, maar ik kan ook ontzettend genieten van die echte herfststormen. Dan luister ik naar de wind die om het huis waait, en de regen die tegen de ramen slaat. Dan krul ik me op in mijn stoel. Kaarsjes aan, kopje thee erbij en een goed boek of een mooie. Dat is toch genieten?
Geluksmomentjes
Ja, ik ben blij dat ik ieder jaar weer de wisselingen van de seizoenen mag meemaken. Want ook al heb ik ze na al die jaren al zo vaak voorbij zien komen, iedere keer is er weer die verwondering. Iedere keer kan ik weer blij worden van heel kleine dingen. Van een kop warme chocolademelk met slagroom op een koude winterdag, het ontluikende groen in mijn tuin, een terrasje pikken op een heerlijke zomerdag of een paddenstoel, rood met witte stippen, die ik ineens in het groen naast de weg zie staan. Het zijn voor mij stuk voor stuk geluksmomentjes. Dingen waar ik blij van word. Iedere keer weer.
-
Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat. -
Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is. -
In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts. -
Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs. -
Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden. -
Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek. -
Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan. -
Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is. -
Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren. -
‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.