‘Het verlies van mijn zus kon ik niet accepteren’
Het overlijden van haar zus kwam voor Femke als een grote schok. Ze was zo overweldigd door verdriet, dat ze moeite had om het te integreren in haar leven. Coaching gaf haar de nodige begeleiding en ondersteuning om weer verder te kunnen. ‘Ik heb het verlies nu eindelijk kunnen accepteren en een plekje gegeven.’
Onafscheidelijk
‘Mijn zus was mijn beste vriendin’, begint Femke. ‘Van kinds af aan waren we onafscheidelijk. Ondanks dat ze vijf jaar ouder was, trokken we altijd samen op en deden we alles samen. We hadden dezelfde ervaringen, deelden dezelfde gedachten en inside jokes. Er waren tijden dat we elkaar minder zagen, maar alsnog hingen we bijna elke avond aan de telefoon. Als ik een nieuwtje had, was mijn zus de eerste met wie ik het deelde. We waren er voor elkaar tijdens de meest belangrijke momenten in ons leven. Toen we allebei moeder werden, besloten we dicht bij elkaar te gaan wonen, zodat onze kinderen samen konden opgroeien.’
Van het pad af
Toen kwam opeens het telefoontje dat haar zus gediagnoseerd was met een agressieve vorm van eierstokkanker. Na een jaar van zware behandelingen overleed ze op 46-jarige leeftijd. Voor Femke was het onmogelijk te accepteren. ‘Ik kon er niet mee omgaan dat iemand die zo belangrijk voor mij was, zo plotseling uit het leven werd gerukt. Ze stond er nog middenin, had nog zoveel plannen en liet twee jonge dochters na. Ik raakte totaal van het pad af en viel in een zwart gat. Ik verloor niet alleen mijn zus, maar ook mezelf.’
Heftige gevoelens
Er kwamen zoveel heftige gevoelens op haar af, dat Femke er niet mee kon omgaan. Alle prikkels kwamen heel intens binnen en ze deed er alles aan om haar gedachten en gevoelens te vermijden. Ze stortte zich op haar werk, maar ze kreeg steeds vaker last van spontane huilbuien en begon haar woede af te reageren op anderen.
Het overlijden van haar zus kwam voor Femke als een grote schok
Vastzittende rouw
‘Een jaar na het overlijden van mijn zus stond ik nog steeds vast op hetzelfde punt. Ik bleef in een cirkel van woede en verdriet en onmacht lopen. Ik zag de toekomst negatief in en ik voelde me steeds somberder worden.’ Haar man spoorde haar aan om hulp te zoeken. Nadat ze enkele goede verhalen hoorde, kwam ze bij Coachingspraktijk Petra Verweij terecht.
Emoties toelaten
‘Petra heeft mij geholpen om niet meer weg te lopen van mijn emoties, maar erbij te blijven en ze er te laten zijn. Ik heb gemerkt dat het verdriet minder zwaar voelt wanneer ik er niet bang voor ben en er niet tegen vecht. Door alles weg te stoppen, werd het alleen maar erger. Aan de hand van coaching heb ik meer inzicht gekregen. Ik ben erachter gekomen dat ik mezelf de tijd mag gunnen. Ik heb geleerd om mezelf niet te veel op te leggen en mijn eigen pad te volgen. Rouw kent geen omwegen: je moet er echt doorheen.’
Draaglijk verdriet
‘Door coaching wist ik weer orde te scheppen in de chaos van mijn emoties. Ik kan nu makkelijker omgaan met de gevoelens die opkomen. Natuurlijk is het gemis en het verdriet er nog steeds, maar de pijn is draaglijker geworden. Ik kan nu terugkijken op mooie herinneringen met een glimlach, en dankbaar zijn voor de tijd die ik met mijn zus heb mogen doorbrengen. Het voelt alsof er meer ruimte is ontstaan en ik weer een lichter bestaan kan leiden, in plaats van lijden..’
Specialisten in jouw buurt
-
Rouwen is iets dat meeslepend kan zijn, en het is belangrijk om te begrijpen dat je hier de tijd voor moet nemen. Het is net zo belangrijk om te onthouden dat rouw niet eeuwig hoef te duren en je na verloop van tijd zal leren omgaan met verdriet. Een van de moeilijkste ervaringen in het leven is het verlies van een dierbare of een geliefde. -
Samen een dierbare herdenken kan zó belangrijk zijn. Vorig jaar leidde dat weleens tot ingrijpende beslissingen. Zo ging vroeg op een ochtend in november mijn telefoon. -
Na de uitvaart is de periode van rouw eigenlijk pas net begonnen. Het verlies is nog heel recent. -
Je wist dat het moment een keer zou komen, maar nu het er is bijt het nog meer dan verwacht. Na het verlies voelde je jezelf verbonden met iedereen om je heen. Op den duur had je alleen het idee dat je contacten steeds meer afstand begonnen te nemen. Tot het voelde alsof je jouw verdriet alleen nog kon voelen wanneer je alleen was. -
Eigenlijk wil je dat kinderen zo min mogelijk met de dood te maken hebben. Toch krijgen mensen regelmatig op jonge leeftijd al te maken met de dood. Soms een ver familielid, soms iemand die heel dichtbij staat. -
Een jong gezin in de bloei van hun leven heeft net hun tweede kind gekregen, maar ze zitten op een donkere wolk. Wat een fijne tijd moet zijn met elkaar als jong gezin, is nu elke dag weer een gevecht en een grote uitdaging. -
Er waren eens drie bomen. Tijdens een harde storm verloren ze alle drie een tak waarvan ze erg hielden. -
Een verlies is altijd ingrijpend. Op het moment zelf, waarop schok en onbegrip de boventoon kunnen voeren. Maar zeker ook achteraf: waarna een vaak lang verwerkingsproces van rouw en verlies begint. -
Afscheid nemen van een dierbare is een plotse wending in je leven, die vaak niet te bevatten valt. Het voelt onbegrijpelijk dat degene met wie je zoveel hebt gedeeld, er opeens niet meer is. -
Rouwen gebeurt niet altijd in geval van een overlijden. Bij levend verlies is er ook sprake van een rouwproces. Hierbij gaat het om een soort chronische rouw. Een levend verlies duidt op de terugkerende gevoelens van rouw die je ervaart wanneer iemand te maken krijgt met een chronische ziekte of beperking.