De complete uitvaart was door haar geregisseerd
Iedere uitvaart is uniek, maar sommige uitvaarten zijn wel heel bijzonder. Dat was eigenlijk ook het geval bij een 68-jarige vrouw, laat ik haar ‘Carla’ noemen, die mij belde met het verzoek of ik bij haar langs wilde komen. Carla had te horen gekregen dat ze terminaal ziek was en wilde haar uitvaart bespreken.
Verbitterd en beschadigd
Die eerste keer dat ik bij Carla kwam, zal ik nooit vergeten. Het leven had haar verbitterd en ze was beschadigd door de mensen in haar omgeving (al realiseer ik me bij dat laatste wel dat een verhaal altijd twee kanten heeft). Haar echtgenoot had haar onlangs verlaten en ze was gebrouilleerd met haar zoon. Carla was alleen en wilde alles geregeld hebben voordat ze zou komen te overlijden.
Rechtsgeldig
Ik nam alle tijd voor haar en langzamerhand brokkelde de muur, die ze om zich heen had gebouwd, steeds verder af. Ze wist precies wat ze wilde. Als een regisseur had ze alles uitgedacht. Ze had ons wensenboekje ingevuld, maar omdat ze officieel nog niet gescheiden was, adviseerde ik haar om ook het één en ander bij de notaris vast te leggen. Een wensenboek is een leidraad, en het is mijn taak om er zoveel mogelijk op toe te zien dat de wensen van de overledene worden nageleefd, maar het is niet rechtsgeldig. Een wilsbeschikking heeft al een wat formeler karakter, maar wanneer je écht wilt dat dingen precies zo gaan zoals jij dat wilt, moet je dat vastleggen in een testament.
Muzikale ode
Ik ben diverse keren bij Carla geweest om haar wensen te bespreken. De tekst op de kaart werd tot op de komma nauwkeurig opgesteld. Alles was vastgelegd: van het rouwvervoer tot de uitvaartplechtigheid. Over dat laatste was ze heel duidelijk: geen poespas en geen sprekers. Ze wilde daarentegen wél zes muziekstukken. En nee, dat was geen muziek met een speciale betekenis, maar het waren gewoon muziekstukken die ze mooi vond.
‘Als uitvaartleider is het mijn taak om Carla’s wensen te bewaken’
Afscheid
In de korte tijd die haar nog restte, legde ze toch weer bij met haar man, en werd het testament dat ze bij de notaris had laten vastleggen weer teruggedraaid. Op een maandagochtend belde ze of ze me nog één keer kon spreken, want die avond zou ze in slaap worden gebracht. Carla was nog wel aanspreekbaar, maar ze was erg moe en viel steeds weg. We hebben alles nog een keer doorgenomen, want tot het laatst toe was ze hier erg intensief mee bezig. Het afscheid nemen in zo’n situatie vind ik altijd een raar moment, want je zegt natuurlijk niet ‘tot ziens’. Het enige wat ik nog voor haar kon doen, was haar beloven dat ik haar uitvaart zou regelen zoals zij dat wilde.
Wensenboek
Een paar dagen later kreeg ik bericht dat Carla was overleden. Haar zoon belde me om het me te vertellen. Hij had al jaren geen contact meer met zijn moeder gehad, die twee leken zoveel op elkaar dat hun karakters altijd botsten, maar de band met zijn vader was wel altijd goed gebleven. Nadat Carla in slaap was gebracht, was hij voor het eerst weer thuis gekomen. Ik ben meteen naar hen toegekomen en maakte ook kennis met de dochter. Toen Carla’s wensenboek op tafel kwam, had haar dochter daar moeite mee. Ze wilde eraan tornen en zocht de randjes op. Maar haar zoon was heel stellig: dat ging niet gebeuren, want dit was ma’s wil en zo moest het gedaan worden.
Compromis
Hun vader hield een wat centrale positie en als uitvaartleider was het mijn taak om Carla’s wensen te bewaken. Maar het zijn en blijven wensen en geen wetten. Bij de dochter heerste vooral het gevoel dat ze bij de uitvaart van een vreemde zou zitten in plaats van die van haar moeder. Uiteindelijk hebben we een klein compromis kunnen sluiten, waarbij we zowel Carla’s wensen respecteerden als haar dochters angst voor een uitvaart waarin zij haar moeder niet zou herkennen, konden wegnemen.
Wijn en bitterballen
Al met al was het een mooi afscheid, dat van begin tot eind door Carla was geregisseerd. Na de crematie hebben we haar leven gevierd, het glas geheven én bitterballen gegeten. Wat zó wilde zij het. Alles was gegaan zoals zij het gewenst had. Het verhaal klopte en dat geeft mij altijd een fijn gevoel.
Specialisten in jouw buurt
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten. -
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen. -
Hoe vaak beginnen we in ons leven niet aan iets nieuws? We willen allemaal weleens iets anders of zijn toe aan iets nieuws. Soms is die drang zó sterk dat er echt iets móét veranderen en er een frisse wind door je leven moet waaien, omdat het plezier of de passie uit je leven verdwenen is. -
Op een zonovergoten, windstille middag draait mijn collega Rep de zilvergrijze rouwauto de parkeerplaats op achter de school. -
Ria overleed 14 weken na de diagnose ‘alvleesklierkanker’. Zij was toen 71 jaar en zelf een half jaar weduwe van haar Leo. De diagnose kwam als een mokerslag aan, maar sloeg haar niet uit het veld. -
Je bent een naaste verloren en zij, of jullie, hebben gekozen voor een natuurbegraafplaats. Een mooie plek om begraven te worden en een plek waar je de overledene ook nog vaak kunt bezoeken. Met de jaargetijden zal de omgeving rondom het graf veranderen. -
Zachte pianoklanken komen me tegemoet wanneer ik naar de woonkamer loop. Als ik binnenkom, sterven de laatste klanken weg. Ze staat op en geeft me een hand. -
Wat beweegt iemand om een andere carrièrerichting in te slaan en uitvaartondernemer te worden? -
Samen een dierbare herdenken kan zó belangrijk zijn. Vorig jaar leidde dat weleens tot ingrijpende beslissingen. Zo ging vroeg op een ochtend in november mijn telefoon. -
Om er zeker van te zijn dat je later de uitvaart krijgt die je wenst, is het goed om een verzekering af te sluiten. Een uitvaartverzekering zorgt er ook voor dat je nabestaanden zo min mogelijk omkijken hebben naar het regelen van de begrafenis of crematie. Het is voor hen al moeilijk genoeg om een familielid of partner te verliezen.