Dé waarheid over uitvaartbegeleiders
‘Moeten jullie zelf nooit huilen?’ Deze vraag wordt nogal eens gesteld. Tja, als uitvaartverzorger help je niemand als je gaat zitten meehuilen. Wij zetten ons juiste petje weer op en zorgen ervoor dat de familie door het moeilijke proces van het laatste afscheid komt. En als het voor ons even moeilijk wordt, bespreken we dit als uitvaartverzorgers onder elkaar wel. Meestal is een half woord genoeg.
Het verdriet raakt
Maar natuurlijk raakt al dat verdriet ons ook. Het maakt natuurlijk wel uit onder welke omstandigheden iemand overlijdt. Is iemand al jaren dement of ziek en overlijdt hij of zij op hoge leeftijd, dan zijn de emoties heel anders als wanneer een jong persoon plotseling wegvalt. In het eerste geval kan er zelfs sprake zijn van opluchting bij de familie. In het andere geval zijn de gevoelens veel extremer en is er geen sprake van opluchting. Komt dat voor, dan moeten wij als uitvaartverzorgers daar professioneel mee kunnen omgaan.
Een wespennest
Als uitvaartverzorger stap je in een wespennest van gevoelens. Voor je het weet ben je een bliksemafleider voor alle frustraties. Dit alleen maar omdat jij toevallig de persoon van buitenaf bent die zo dicht bij de familie komt. Laat je je tranen zien, kun je dus eigenlijk niets goeds meer betekenen voor de familie, en de rest van de uitvaartverzorging beter aan een collega overlaten.
‘Ook wij komen er soms niet met droge ogen doorheen’
Geen professionele pet
Niet zo heel lang geleden kon ik ook even geen professionele pet opzetten. Het kwam allemaal wel heel dichtbij huis. In twee maanden tijd verloor ik mijn schoonzus aan kanker en een goede vriend aan een auto-ongeluk. Ook stopte een goede kennis zelf uit het leven als gevolg van posttraumatische stresservaringen. Hij had nog wel als wens kenbaar gemaakt dat wij zijn uitvaart zouden verzorgen. Hoeveel je ook gewend bent: bij mij ging het lichtje toen ook even uit.
Tot ziens?
Maar ook als mensen hun eigen afscheid voorbereiden en ons uitnodigen om de mogelijkheden en wensen te bespreken, valt het niet altijd mee om zakelijk te blijven. Je zit met iemand te praten. Ondertussen realiseer je dat de volgende keer dat je die persoon ziet, hij of zij gehemeld is. Wat zeg je dan als je weggaat? Tot ziens?
Waarheid over de zwarte kraai
Het is wel heel bijzonder om zo’n familie die zo goed hebt leren kennen te mogen begeleiden bij de uitvaart. Persoonlijker wordt het niet. Ook al is dat hartstikke mooi, met droge ogen komen ook wij daar niet doorheen. Zwarte kraaien? Het zijn net mensen!
Peter Verheijen
Specialisten in jouw buurt
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten. -
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden. -
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken. -
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen? -
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden. -
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen. -
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis. -
Hoe vaak beginnen we in ons leven niet aan iets nieuws? We willen allemaal weleens iets anders of zijn toe aan iets nieuws. Soms is die drang zó sterk dat er echt iets móét veranderen en er een frisse wind door je leven moet waaien, omdat het plezier of de passie uit je leven verdwenen is. -
Wanneer je de wens hebt om na je dood begraven te worden, kun je kiezen voor een algemene begraafplaats, maar ook voor een natuurbegraafplaats. Bij een algemene begraafplaats is er een bepaalde looptijd waarin je graf in stand wordt gehouden. -
Alarda krijgt als bloemist met zoveel verschillende mensen en verhalen te maken. Deze verhalen kunnen mooi zijn of inspirerend en soms raken ze haar persoonlijk.