Doodgewoon in de klas
Op een zonovergoten, windstille middag draait mijn collega Rep de zilvergrijze rouwauto de parkeerplaats op achter de school. We hebben nog net even tijd om te overleggen en het doel van ons bezoek aan de klas te bespreken.
Best spannend: hoe zullen de kinderen reageren? Met welke vragen komen ze en kunnen wij die beantwoorden? De dood is zó’n gevoelig onderwerp, die maakt zoveel los en tegelijkertijd gaan kinderen er heel ‘gewoon’ mee om.
Vanzelf stil
Lang hebben we niet om ons nerveus te maken. We horen kinderstemmen en zien de leerlingen, onder begeleiding van drie juffen, in een rij naar ons toe lopen. Het wordt vanzelf stil wanneer ze bij de auto arriveren. We stellen onszelf voor en vragen: ‘Wie kan vertellen waarom we zijn uitgenodigd?’ ‘Op school hebben we het thema ‘Leven’, en daar hoort ook de dood bij’; vertelt Elise, een van de leerlingen uit groep 6.
Rouwauto
Dan steken meer kinderen hun vinger op. ‘Wat zit er allemaal in een rouwauto?’ ‘Hoe lang bestaan er al zulke auto’s?’ ‘Stinkt het ook weleens?’ Rep legt alles heel geduldig uit en gaandeweg borrelen er steeds meer vragen op. De auto wordt van binnen en buiten zorgvuldig bekeken.
We delen allerlei ervaringen en gevoelens
Rouwauto
Dan steken meer kinderen hun vinger op. ‘Wat zit er allemaal in een rouwauto?’ ‘Hoe lang bestaan er al zulke auto’s?’ ‘Stinkt het ook weleens?’ Rep legt alles heel geduldig uit en gaandeweg borrelen er steeds meer vragen op. De auto wordt van binnen en buiten zorgvuldig bekeken.
Ervaringen en gevoelens
Dan is het tijd om afscheid te nemen van Rep en lopen we, nog onder de indruk, al pratend terug naar de klas. ‘Hoelang ben je al uitvaartverzorgster en waarom ben je dat geworden?’, vraagt Sven op de man af. Dan komen de verhalen los: ‘Wie heb jij verloren?’ ‘Hoe was dat voor jou en hoe is het nu?’ We delen allerlei ervaringen en gevoelens.
De tijd vliegt voorbij. Dan ronden we het gesprek af, zodat de kinderen nog even kunnen omschakelen. Het is goed zo.
Erna Jansen
Specialisten in jouw buurt
-
Als je jong bent, denk je meestal niet veel na over de dag waarop je je laatste adem uitblaast. Voor de meeste mensen is het opbouwen van hun leven een grotere prioriteit dan het afbouwen ervan. Dat is volkomen logisch, maar toch is het verstandig om eens te kijken of je je zaken goed geregeld hebt. -
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit. -
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten. -
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten. -
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden. -
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken. -
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen? -
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden. -
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen. -
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.