paard

De vinger op de zere plek met behulp van paardencoaching

Een paar maanden terug begeleidde ik een oude man. Tijdens de sessie vroeg ik hem om contact te maken met mijn paard Angi. Het viel me op dat Angi tijdens het toch wel luchtige voorgesprek een zware en vermoeide indruk maakte. De man loopt de ring in, naar Angi toe. Angi heft zijn hoofd een stukje, en begint aan de hand van de man te snuffelen. ‘Wat een droevige blik heb jij,’ zegt de man tegen Angi. Angi blijft stokstijf staan. Het kippenvel klimt via mijn rug omhoog. Na een stilte van zeker vijf minuten durf ik te vragen waarom de man vindt dat Angi droevig uit zijn ogen kijkt. De man antwoordt: ‘Hij weerspiegelt in zijn ogen mijn verleden. Mijn verleden in een kamp, waar ik veel heb meegemaakt en waar ik mijn ouders al vroeg heb verloren. Eigenlijk heb ik nooit rust in mijn lijf. Maar nu ik in de ogen van dit paard kijk, en zijn droevige blik zie, besef ik dat ik nu ook wat rust moet nemen. Daar is het tijd voor. Ja, daar is het tijd voor…’

Paardencoach?

Aan het woord is Carina Braams. Sinds tien jaar coacht zij mensen met behulp van haar paarden Angi en Dida, en heeft ze al heel wat mooie, indrukwekkende en ontroerende ervaringen mogen meemaken. De hierboven geschetste ervaring is daar één van. Zij vervolgt: ‘Ik heb al mijn hele leven paarden gehad. Aanvankelijk was ik, als doorgewinterde dressuurruiter, wat sceptisch over het coachen met behulp van paarden. Totdat ik een sessie cadeau kreeg. Deze ervaring heeft, zonder te overdrijven, mijn leven veranderd. Het paard ging meteen naar het pijnpunt, en wist mijn eeuwige zelfkritiek te spiegelen. In de tijd dat ik die sessie volgde, werkte ik al als coach in het bedrijfsleven. Het was voor mij, na het meemaken van deze inzichtgevende ervaring, een logische stap om het paard toe te voegen aan mijn coachingsmethodes. Ik noem mezelf echter liever niet ‘paardencoach’. Met die term lijkt het net alsof ik zeg dat ik paarden aan het coachen ben. Als coach met behulp van paarden komen mijn beide passies samen: paarden en bewustzijn creëren.’

‘Samen met een paard begeleid ik mensen die tegen bepaalde problemen aanlopen’

De kracht van het paard

‘Ik help mensen die tegen bepaalde problemen aanlopen. Slecht ‘nee’ kunnen zeggen bijvoorbeeld, oververmoeid zijn, of moeite hebben met het aangeven van hun grenzen. Of ze willen het wel anders maar ze weten niet hoe. Eén sessie met het paard kan al heel effectief zijn. Paarden gaan onmiddellijk naar het pijnpunt. Ze reflecteren zonder oordeel, waardoor er een veilig gevoel ontstaat om te kunnen zijn wie je bent. Doe je je anders voor, dan merkt het paard dat meteen. Heb je bijvoorbeeld een grote mond maar een klein hartje? Dan prikt het paard daar zó doorheen. Een sessie met een paard is niet te voorspellen. Het paard is net een spiegel: het reflecteert wat er op dat moment is; niets meer en niets minder.’

Weer leven vanuit je hart

‘Iedereen geeft leiding. Sommige mensen geven alleen leiding aan zichzelf, en sommige mensen ook aan anderen. Ik coach ook mensen op het gebied van leiderschap. Mijn visie is dat je eerst leiding moet kunnen aan jezelf vóórdat je leiding kunt geven aan anderen. Mensen komen bij mij met vragen als ‘Welke kant wil ik nou op?’ en ‘Hoe kan ik het beste omgaan met mijn collega’s en manager?’ Het paard vormt een waardevolle toevoeging bij mijn leiderschapstrainingen. Zélfs bij mensen die helemaal niets met paarden hebben. Omdat paarden kuddedieren zijn, en zelfs al duizenden jaren expert zijn op het gebied van gedeeld leiderschap, geven zij je onmiddellijk feedback op jouw manier van leiding geven en de effecten hiervan. Wat mij het meeste voldoening geeft als coach met behulp van paarden? Als mensen meer vanuit hun hart gaan leven, anders durven te zijn en weer met zelfvertrouwen zélf verder kunnen, zónder hulp.’

Pittige trauma’s

‘Samen met de paarden begeleid ik ook mensen met trauma’s. EDMR kan dan onderdeel van de sessie zijn. Soms zijn die trauma’s ook voor mij best pittig, zoals de ervaring van de man die zijn ouders in een kamp heeft verloren. Als coach heb ik verbinding met de mensen die bij me komen. Ik voel met hen mee. Om mijn ervaringen van me te kunnen afschudden, zoek ik in mijn vrije tijd afleiding en ontspanning op. Ik ga graag de richting op van de zee en de duinen. Daar woon ik vlakbij. Dit doe ik samen met de paarden of met de honden. Rijden of wandelen maakt mijn hoofd leeg. Soms ga ik overigens ook met mijn cliënten werken. We gebruiken de natuur dan als metafoor voor het leven. In de duinen is het altijd duidelijk dat de zee niet te bereiken is zonder de pieken van de duinen te beklimmen. Net zoals het echte leven. Geen pieken zonder dalen.’

Datum: 23 mei 2019