Verwachtingen, overtuigingen en illusies
Ergens in een Ted-talk hoorde ik de stelling: ‘Wat verwachten wij van het leven’ versus ‘Wat verwacht het leven van ons’. Dat heeft me aan het filosoferen gezet met het onderstaande verhaal als resultaat.
Adriana Adriaanse
Wat zijn mijn verwachtingen?
Wat ik van het leven verwacht ligt opgeslagen in mijn overtuigingensysteem. Alles wat ik geloof en voor waar aanneem, bepaalt mijn verwachtingen. Gevoed door mijn sociale achtergrond en persoonlijke geschiedenis is mijn beeld van de wereld gegroeid en zo ook mijn verwachtingen. Projecties van overtuigingen werden vooruitgeschoven in de toekomst, en meestal onbewust geworden door de tijd heen. Het zijn juist die onbewuste overtuigingen die me nooit teleurstellen en tegen beter weten in verwachtingen in gang zetten dat gebeurtenissen altijd zo zullen blijven gaan. Het gaat net weer niet zoals ik hoopte of het ging net weer goed, zonder te beseffen hoe.
De kracht van de illusie beweegt ons
Zijn verwachtingen een illusie? Zijn overtuigingen een illusie? Ze zetten me wel in beweging of juist niet of niet meer. Ik heb het opgegeven. Doorgaan op een pad wat, onbewust, vastligt en vast blijft liggen als ik er niet uit ontwaak. Wakker worden uit de illusie. Wakker worden uit de verwachtingen van het leven. Op het moment dat ik me daarvan bewust word, begint het pas. Dan sta ik, wakker geworden, plotsklaps in het heden. Dan moet ik de ui afpellen. De lagen van mijn illusies blootleggen om te ontdekken wat ik daar tegenkom. Een ontluisterend en louterend proces waarbij je even niet alle antwoorden op je vragen hebt. Als illusies bewust zijn geworden, komt er een andere vraag in me op: wat verwacht het leven van mij?
Wat verwacht het leven van mij?
Mag het leven iets van mij verwachten? Is het leven er dan niet voor mij? Die verwachting, dat het leven er voor mij zou zijn, is misschien wel de grootste illusie. Het leven ‘IS’. Het is als de natuur: het ontvangt wat het krijgt aangeboden en heeft in die zin geen vooraf afgesproken verwachtingen. Ik heb die verwachtingen. Geprojecteerde overtuigingen die geïnstalleerd zijn tijdens mijn opvoeding, van belangrijke mensen en gebeurtenissen in mijn leven. Bingo!
‘Het is een uitdaging om mijn eigen liedje te zingen’
Anders zijn is eng
Laten we het omdraaien! Wat zóú het leven van mij mogen verwachten? Een bijdrage misschien? Dat ik iets te bieden heb. Laat zien wie ik ben, met mijn talenten en mogelijkheden. Mijn uniekheid. Kan ik geloven dat ik uniek ben? Want ook al is de universele overtuiging dat iedereen uniek is, kan ik het geloven over mezelf? Veel anderen zijn uniek. Ik niet. Nee, dat durf ik niet. Anders zijn is eng. Dan kan ik helemaal alleen komen te staan en dat is een eenzame plek. Dat is eng. Een buitenstaander worden; ben ik bereid om dat te riskeren? Mijn zorgvuldig opgebouwde beeld over mezelf in de waagschaal zetten? Oei! Dat voelt glibberig en daar houdt mijn ego helemaal niet van. Het streeft juist controle na.
De dominantie van het ego
De grap is dat mijn ego bang is om alleen te komen staan. De uitdaging is om die dominantie van mijn ego terug te dringen. Dat het zich comfortabel leert voelen om een rol te spelen op de achtergrond. Maar dat is nieuw. Om te ondersteunen in plaats van het hoogste woord te voeren met geconditioneerde meningen, conclusies en overtuigingen van weleer. Helaas heeft die conditionering wel grotendeels mijn persoonlijkheid gevormd en het ego is het beeld dat ik aan de wereld laat zien, wat ik van mezelf denk. Dat is kwetsbaar en privé, en dat houd ik liever verborgen. Maar ook een kwetsbaar ego maakt de dienst uit, niet alleen de haantjes de voorste. Niet bang zijn iets te verliezen, is mijn belangrijkste ontdekking. En dat mijn ego gezond en sterk moet zijn om mijn uniekheid met vertrouwen aan te bieden aan het leven en aan de wereld. Dat is wat het leven van mij mag verwachten!
Unieke zelf en conditioneerde zelf
Een onbevreesd, een waar en uniek zelf en een voorzichtig, vaak angstig zelf in mij dat bang is iets te verliezen. Twee hoofden op hetzelfde kussen. Het is een uitdaging om mijn eigen liedje te zingen. Zodra ik het doe en het onbevreesd laat horen, voel ik dat het klopt en dat het wordt opgepakt door de omgeving. Inmiddels snap ik hoe het werkt maar dat is geen garantie. Want het interne dialoog in mezelf stelt zich toch de vraag hoe het door de buitenwereld zal worden ontvangen.
Specialisten in jouw buurt
-
Schiet je bij het minste of geringste uit je slof? Heb je het gevoel dat je elk moment op ontploffen staat, alsof er een bom in je tikt die elk moment af kan gaan? -
Veel liep dit jaar anders dan je had verwacht. Plannen zijn geannuleerd, aangepast of uitgesteld. Misschien ben je door alle onrust minder productief geweest en is er weinig terechtgekomen van je goede voornemens. Dat is allemaal oké. -
Een kind wordt geboren als een onbeschreven blad. Deze heeft later nog veel lessen te leren, ervaringen door te maken en ook tijd nodig om zich te ontwikkelen. -
Je niet gehoord of gezien voelen maakt diepe indruk. We maken dit overal mee, in relaties en/of op het werk. -
Je draait de kalender om naar de volgende maand. Om de naam van je zus staat een grote, rode cirkel. Nu alweer?! Juist voor één van de belangrijkste personen in jouw leven, weet je nooit een goed cadeau uit te kiezen -
We vetten onze huid in na het douchen. We vijlen, knippen en lakken onze nagels. We gaan naar de kapper om ons haar te onderhouden. -
Weet je stiekem wel dat je beter voor jezelf zal moeten zorgen, maar weet je niet hoe je dat moet doen? We leven tegenwoordig zo op de automatische piloot, dat we nauwelijks nog kijken naar wat wij zelf nodig hebben. -
Een vraag aan alle moeders: hoe vaak heb je écht alleen aandacht voor jezelf? Je kan bijna niet geloven hoe weinig dat is. De hele dag door loop je namelijk op je tenen, ben je aan het rennen, vliegen en dat alles zorgt voor zoveel stress. -
Lieve hardwerkende vrouw, ik schrijf aan jou. -
Toen mijn moeder de diagnose ‘terminale kanker’ kreeg, was het alsof de hele bodem onder ons bestaan werd weggeslagen. Na de schok kom je als vanzelf in een rouwproces en verkeer je in standje ‘overleven’.