De uitvaart van mama
De dag van de begrafenis is een snikhete dag. In het rouwcentrum controleer ik of de jonge vrouw er nog goed bij ligt. Haar kinderen, een dochter van 8 jaar en een zoon van 4 jaar, waren er niet bij toen ik hun moeder in de kist heb gelegd. Ik kan mij voorstellen dat haar kinderen graag zeker willen weten dat zij echt in de door hen beschilderde kist ligt. Als zij haar willen zien dan moet dat natuurlijk wel verantwoord zijn. De jonge moeder ziet er in haar kleurige gewaden nog prachtig uit. De familie heeft me gevraagd of er nog een paar tekeningen bij haar in de kist gelegd kunnen worden, dus ik leg de deksel los op de kist. Dit geeft mij ook de mogelijkheid soepel in te spelen op eventuele vragen en wensen van de kinderen.
Kleurrijke kist
Ik breng het lichaam van de vrouw in haar kleurrijke kist op een grote loopkoets naar de nabij gelegen aula waar de familie al is. Als ik haar de aula in rijd, komen haar kinderen meteen op mij af: zij zien ‘hun’ kist, de kist die zij eerder in de week hebben beschilderd. Ligt mama daar nu in? We staan aan het voeteneind van de kist. De tekeningen in onze handen. Het meisje is net groot genoeg om in de kist te kunnen kijken. Haar broertje is daarvoor nog te klein. We tillen de deksel van de kist een stukje op om de tekeningen bij de voeten van hun moeder te leggen.
Loopkoets
Het meisje zegt dat zij haar moeder ziet. Het jongetje wil ook kijken. Nog steeds aan het voeteneinde til ik hem op, zodat ook hij zijn moeder kan zien. Inmiddels staat het meisje al aan de zijkant van de kist en kijkt naar binnen. ‘Ik zie mama’s gezicht.’ Dat wil het jongetje ook zien. Ik loop naar de zijkant en zet hem op de loopkoets zodat ook hij goed naar zijn mama kan kijken. Dan is het goed voor haar kinderen. We sluiten samen de kist, terwijl het jongetje nog op de loopkoets zit. Heel geconcentreerd draaien zij de knopjes vast. Het jongetje wil nog meer klusjes. Ik laat hem de kaarsen aansteken. Daarna mag hij het voorleesboek, dat ik tijdens de dienst nodig heb om ‘Kikker en het Vogeltje’ voor te lezen, voor mij bewaren.
Ik weet dat er kinderen zullen zijn, toch ben ik verrast en ontroert het me
Afscheidsbijeenkomst
Vóór in de aula hebben we een berg kussens neergelegd, voor de kinderen die naar verwachting bij de afscheidsbijeenkomst aanwezig zullen zijn. Bij aanvang daarvan zitten alleen haar kinderen op de kussens. Het jongetje omklemt het voorleesboek stevig. Ik sta voor de stampvolle aula en begin met de vraag of er nog kinderen zijn die vooraan bij het meisje en het jongetje willen zitten. Ik weet dat er kinderen zullen zijn, toch ben ik verrast en ontroert het me, wanneer ik overal in de zaal kinderhoofdjes omhoog zie ploppen. Ze bewegen zich door de rijen zittende mensen heen naar de zijkanten, zwermen naar voren en komen vooraan op de kussens bij haar kinderen zitten.
‘Kikkertje en het Vogeltje’
Er zijn sprekers, muziek en dia’s. Halverwege is er ‘Kikker en het Vogeltje’ voor de kinderen, met dia’s van de plaatjes in het boek. Het jongetje reikt mij het boek aan en ik lees het verhaal voor.
Specialists in your neighbourhood
-
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit. -
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten. -
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten. -
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden. -
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken. -
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen? -
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden. -
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen. -
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis. -
Hoe vaak beginnen we in ons leven niet aan iets nieuws? We willen allemaal weleens iets anders of zijn toe aan iets nieuws. Soms is die drang zó sterk dat er echt iets móét veranderen en er een frisse wind door je leven moet waaien, omdat het plezier of de passie uit je leven verdwenen is.