Burn-out en nu?
Floor belt me en geeft aan dat ze denkt dat ze burn-out is. We maken een afspraak en bij de eerste kennismaking zie ik een modern geklede, verzorgde vrouw van 38 jaar. Floor is HR-manager bij een kledingmerk en ze vraagt meteen hoe lang de afspraak duurt omdat ze fulltime werkt en ze het moeilijk vindt om zomaar overdag een uur hiervoor vrij te nemen. Het is momenteel erg druk op haar werk en ze wil haar collega’s niet met haar werk opzadelen. Ze heeft deze baan sinds anderhalf jaar.
Energie
Tijdens ons eerste gesprek vertelt ze dat ze twee kinderen van 4 en 6 jaar heeft en sinds een paar maanden gescheiden is. Ze heeft net een eigen huis gekocht waar ze nu met haar kinderen woont. Ze is blij dat het allemaal achter de rug is, maar het heeft haar wel veel energie gekost. ‘Je begrijpt dat ik nu niet zonder m’n baan kan!’, voegt ze er met een lach aan toe.
Veel veranderingen
Wanneer ik opmerk dat ze in een korte periode veel belangrijke gebeurtenissen en veranderingen in haar leven heeft meegemaakt en vraag hoe ze dit zelf ervaart en hoe dat voor haar voelt, geeft ze wat lachend aan dat ze altijd wel een actief leven heeft gehad. Maar ze is nu wel erg moe en ze heeft ook last van aanvallen van hyperventilatie. Ze vindt dit erg vervelend want, zoals ze aangeeft, ze is nog jong en wil graag verder met haar leven en die ‘aanvallen’ en die continue moeheid belemmeren haar nu.
Malende gedachtes
Vervolgens geeft ze aan dat ze een ‘wattenhoofd’ heeft en als ik vraag wat ze daarmee bedoelt, zegt ze dat er continu allerlei gedachtes door haar hoofd gaan van wat ze allemaal nog moet doen en regelen. Ze komt zo moeilijk in slaap terwijl ze doodmoe is en wordt ook geregeld weer wakker en dan denkt ze weer aan van alles. Ze is, als de wekker s’ morgens afgaat, doodmoe en uitgeput.
Kenmerken van een burn-outer
Ik geef aan Floor de kenmerkende symptomen aan van een ‘burn-outer’:
- altijd een actief leven en graag snel verder willen met leven
- aanvallen van hyperventilatie (hoog en veel inademen)
- continu denken en piekeren over het nog moeten doen
- lichamelijk doodmoe en uitgeput zijn
Ongezonde energie
Ik vertel Floor dat ze alle kenmerken heeft van een burn-out. ‘Je wilt wel, maar je (lichaam) kan niet meer!’ Ik leg haar uit dat doordat ze altijd maar actief wil zijn en door wil gaan, ze van ‘gezonde’ energie is overgegaan op te veel adrenalineaanmaak: de ‘ongezonde’ energie. Ik neem het voorbeeld van een auto die je kunt verzuipen doordat je maar blijft choken. De auto weigert om te rijden. Zo is je lichaam nu ook aan het verzuipen en weigert verder te gaan, het is op.
Niets moeten
Ze kijkt me verschrikt aan en vraagt me paniekerig wat ze nu moet doen om van haar burn-out af te komen. Ze kan dit nu niet gebruiken en het ook niet maken tegenover haar werk en collega’s. Ze wil er alles aan doen. Ze vraagt of ze niet een boek kan lezen waar dit in staat zodat ze dat vast kan doorlezen voor de volgende keer. Ik geef haar aan dat ze juist even niets hoeft ‘te moeten’ omdat dát juist de adrenalineaanmaak aanwakkert en dat ik haar de volgende afspraak uit zal leggen wat we hieraan kunnen doen. Ze geeft aan dat ze gewend is dat ze alles zelf moet doen en graag zelf de dingen in haar leven regelt dus dat ze wel moet wennen aan die gedachtes.
Huilen
Een week later zie ik Floor weer. Ze ziet er nog steeds zeer verzorgd uit, maar wel valt op dat ze er ‘zichtbaarder’ moe uitziet. Een lachje verschijnt als ze me ziet en tegelijkertijd zie ik dat er tranen in haar ogen springen. Wanneer we in de kamer zijn, gaat ze zitten en begint ze zachtjes en ingehouden te huilen. Ik geef haar een tissue en zet de doos voor haar op de tafel neer en geef haar aan dat ze haar tranen gerust de vrije loop mag laten gaan. In de tussentijd haal ik een kopje thee voor haar. Als ik terug ben in de kamer heeft ze haar tranen al gedroogd, de doos met tissues weer teruggezet, haar rok gladgestreken en kijkt ze me rechtop aan. Alsof er niets gebeurd is en haar tranen er nooit zijn geweest.
‘Je wilt wel, maar je (lichaam) kan niet meer!’
Werk
Als ik vraag hoe het nu met haar gaat, begint ze weer te huilen en geeft ze geërgerd aan: ‘Hè, nou moet ik weer huilen! Ik vind dat zó stom van mezelf. Ik moet steeds maar huilen en ik ben alleen maar moe. Op mijn werk hebben ze me ook al naar huis gestuurd van de week omdat ik steeds maar in tranen uitbarstte. Nu ben ik al een paar dagen thuis en ik baal er zo van. Ik ben alleen maar moe en kan niks! Ik voel me zo’n loser!’ Ik geef haar nogmaals aan dat het prima is om haar tranen te laten gaan en dat ik me haar frustratie kan voorstellen. Ook dat ik het goed vind dat haar werk haar heeft aangemoedigd om naar huis te gaan.
Sterk zijn
Floor herkent zichzelf niet meer. Ze is geen huiler, gaat altijd door en vindt ook dat ze sterk moet zijn. Voor haar kinderen, haar omgeving, werk en haar verantwoordelijkheden. Zo leeft ze immers al jaren: altijd erg onafhankelijk en verstandig omdat ze dacht dat dat ’goed’ is en het van haar verwacht wordt. Nu baalt ze en voelt ze zich schuldig dat ze niet meer aan die voorwaarden en dat beeld kan voldoen. Maar ze voelt wel dat ze het niet langer meer kan opbrengen. Ze is geïrriteerd en zegt: ‘Ik zou wel eens willen dat er iemand voor mij zorgt, maar ik moet het altijd maar alleen doen!’
Hulp vragen
Ik vraag haar of ze mensen in haar (sociale) omgeving heeft waar ze zich veilig bij voelt, bij wie ze zichzelf kan zijn en die het prima zouden vinden als ze in hun bijzijn zou huilen. Floor zegt dat ze een paar goede vriendinnen heeft die ze wel kan bellen en bij wie ze dat wel zou kunnen. Haar ouders zouden haar niet begrijpen, denkt Floor hardop, dus die zou ze nu niet bellen. We spreken af dat ze zich wat meer over gaat durven geven aan haar gevoel. En dat ze haar gevoelens er mag laten zijn. Ze zijn oké, ook al voelt het niet altijd fijn om bang, boos of verdrietig te zijn. Toch zijn het gevoelens die, net als ‘blij zijn’, er allemaal mogen zijn.
Masker af
Stukje bij beetje zie ik Floor in de periode daarna veranderen. Het masker van de onafhankelijke en sterke vrouw durft ze steeds vaker af te zetten. Ze hoeft niet altijd meer de schijn op te houden. Ze mag van zichzelf ook haar zwakheden hebben en één van haar vriendinnen opbellen als ze het even niet ziet zitten. Ik vertel haar hoe goed ik dit van haar vind, want juist het feit dat ze zich ook kwetsbaar durft op te stellen, getuigt van veel kracht.
Coachtraject
Floor had een lange weg te gaan. Ze had veel te lang op haar reserves geteerd door alleen maar te doen wat van haar verwacht werd. In de maanden dat ze herstelde van haar burn-out begon ze eindelijk ook eens zichzelf te leren kennen. Wie was ze nu eigenlijk, wat voelde ze en wat vond zij leuk en belangrijk in het leven? Tijdens het coachtraject zijn we dat samen gaan onderzoeken en ik zag Floor in die maanden steeds zelfbewuster worden en uiteindelijk zelf weer op een gezonde manier de leiding over haar leven nemen. Eén van de dingen waar ze veel energie uit haalde, was schilderen. Ze had deze hobby van lang geleden weer opgepakt, en kon er al haar gevoel en emoties in kwijt. Ik adviseerde haar om hier in de toekomst beslist tijd voor vrij te blijven maken.
Balans werk en privé
Inmiddels is Floor weer aan het werk en het gaat goed met haar. Ze heeft veel geleerd van haar burn-out en durft nu ook meer uit handen te geven, zowel privé als op haar werk. Haar ex en zij zorgen nu samen voor hun kinderen. Die wonen nu ook de helft van de tijd bij hun vader. Op het werk blijkt Floor meer te kunnen delegeren waar ze voorheen alles alleen maar zelf wilde doen. Er is veel meer balans tussen werk en privé en daardoor ook voor dingen waarvan Floor energie krijgt, zoals het schilderen. Ze gaat binnenkort voor het eerst zelfs haar schilderijen exposeren!
Specialists in your neighbourhood
-
Je bent zó moe. Dagelijks ben je in de weer met vroege wekkers, je gezin, je baan, je sociale contacten, je werk. Je staat continu onder druk. -
Tamar (37) merkte vlak voor de feestdagen dat ze steeds meer fysieke klachten kreeg: hoofdpijn, vermoeidheid, prikkelbaar en slecht kunnen slapen omdat ze alleen maar lag te piekeren. En dan die huilbuien steeds op de meest onverwachte momenten. Jeetjemina, zo kende ze zichzelf helemaal niet. -
Toen Janneke (39) voor het eerst bij me kwam, was ze aan het herstellen van een pittige burn-out. Zelf had ze die absoluut niet zien aankomen. Ze deed immers alleen maar dingen die ze leuk vond (dacht ze)? Voor haar uitdagende baan op het evenementen organisatiebureau maakte ze vaak lange dagen. -
Een burn-out. Je dacht waarschijnlijk dat het jou nooit zou overkomen, maar nu zit je er toch middenin. Je bent prikkelbaar, hebt een gejaagd gevoel en je bent compleet uitgeput. ‘s Avonds ben je tot diep in de nacht aan het piekeren tot je in een onrustige slaap valt. -
Martha gaf aan dat ze zich niet meer lekker voelde tijdens haar dagelijkse werkzaamheden. Op het werk voelde ze zich moe, futloos en het was moeilijk om haar bed uit te komen. Daardoor gingen de resultaten op haar werk achteruit, waardoor haar leidinggevende ook steeds minder tevreden werd. -
Je hebt stress, zit niet lekker in je vel of het leven passeert je sneller dan jij kunt bijhouden. Je hebt vast weleens gehoord van mindfulness, maar wat is dat nou eigenlijk? -
Heb jij last van langdurige spanningsklachten, ben je de controle verloren, en heb je moeite met je dagelijkse taken? Dan kan het zijn dat je, net als 1 op de 6 Nederlanders, een burn-out hebt. Dat beïnvloedt je functioneren en dagelijks leven behoorlijk. -
Misschien voel je het al wel een tijdje. Een diepe vermoeidheid die maar niet weg lijkt te gaan, hoe veel je ook slaapt. En toegegeven, je hebt het ook al wel een tijd erg druk. Er is veel te doen op je werk, privé en je probeert op alle gebieden te blijven presteren. -
Jessica weet nog goed hoe blij ze was toen ze jaren geleden werd aangenomen bij het reisbureau. Ze vond het heerlijk om voor haar klanten mooie reizen uit te stippelen, gave excursies te ontdekken en bijzondere resorts te vinden. Regelmatig vloog ze ook zelf naar verre bestemmingen om te kijken wat daar voor de toeristen te beleven was. -
Ik leerde Jack kennen toen ik als coach werd ingeschakeld bij het bedrijf waar hij al jaren werkt om de teams op zelforganisatie te coachen. Jack is een leuke vent, heel enthousiast en altijd bereid om zich voor 200% in te zetten.