Voel jij je veilig in contact met anderen?
In onze jongste jaren leren we veel dingen aan, waar we de rest van ons leven gebruik van zullen maken. Zo ook de manier waarop we contact maken met anderen. Dit leren we onder andere door de ontwikkeling van ons sociale zenuwstelsel.
Marlene Koekkoek
Sociale zenuwstelsel
Onze hersenen en alle andere zenuwen in ons lichaam zijn al af op het moment dat we geboren worden en vormen het zenuwstelsel. Het sociale zenuwstelsel wordt echter doorontwikkeld na de geboorte. Dit zenuwstelsel werkt met name met de bovenste helft van ons lichaam en dan vooral ons gezicht: ogen, oren, reuk en gezichtspieren.
Gezichtsuitdrukkingen
Een baby reageert op de aanwezigheid van de opvoeder en probeert allerlei verschillende gezichtsuitdrukkingen, bewegingen en geluiden uit. Opvoeders maken met hun sociale systeem contact met de baby door hun stem te laten horen, het kindje aan te raken en het na te doen. Dit in een tempo dat passend is bij onze ontwikkeling. Bewegingen, gezichtsuitdrukkingen en stemtonen krijgen zo betekenis. Zo leren we bijvoorbeeld hoe we kunnen aangeven dat we iets leuk vinden, iemands aandacht willen, of bang of boos zijn. Wanneer de ontwikkeling goed gegaan is, kunnen we ons veilig voelen in contact met anderen. Wanneer het even minder goed gaat of als we onzeker zijn, kunnen we onszelf veiligheid geven door anderen aan te kijken, aan te spreken of op te zoeken.
Een psycholoog helpt je om je sociale vaardigheden aan te pakken
Ontwikkeling
Helaas zijn er ook kinderen bij wie de ontwikkeling van het sociale systeem niet optimaal gegaan is. Opvoeders waren om welke reden dan ook niet goed in staat om het contact met ons te leggen of dit contact veilig te laten zijn. De wereld en contact met anderen worden hierdoor minder veilig. Hierdoor is het soms juist erg spannend of onwennig om contact te maken met anderen. Er is dan bijvoorbeeld geleerd dat er geen positieve reactie komt wanneer we ons zelf laten zien. En wat niet beloond wordt, doen we liever niet vaker.
Sociale interactie
Gelukkig is een mens blijvend in staat om te leren en ook sociale interactie is te leren en later ook nog voor een gedeelte in te halen. Dit kan op verschillende manieren. Bijvoorbeeld door contact met andere kinderen, meesters, juffen op school, mensen in de buurt en in (vriendschap)relaties. Ook kun je hiervoor naar hulpverleners zoals bijvoorbeeld de psycholoog. Psychologen hebben scholing gehad over de ontwikkeling van dit sociale systeem en de gevolgen wanneer dit niet goed is gegaan in de jeugd en kunnen helpen dit aan te pakken.
-
Schiet je bij het minste of geringste uit je slof? Heb je het gevoel dat je elk moment op ontploffen staat, alsof er een bom in je tikt die elk moment af kan gaan?
-
Veel liep dit jaar anders dan je had verwacht. Plannen zijn geannuleerd, aangepast of uitgesteld. Misschien ben je door alle onrust minder productief geweest en is er weinig terechtgekomen van je goede voornemens. Dat is allemaal oké.
-
Een kind wordt geboren als een onbeschreven blad. Deze heeft later nog veel lessen te leren, ervaringen door te maken en ook tijd nodig om zich te ontwikkelen.
-
Je niet gehoord of gezien voelen maakt diepe indruk. We maken dit overal mee, in relaties en/of op het werk.
-
Je draait de kalender om naar de volgende maand. Om de naam van je zus staat een grote, rode cirkel. Nu alweer?! Juist voor één van de belangrijkste personen in jouw leven, weet je nooit een goed cadeau uit te kiezen
-
We vetten onze huid in na het douchen. We vijlen, knippen en lakken onze nagels. We gaan naar de kapper om ons haar te onderhouden.
-
Weet je stiekem wel dat je beter voor jezelf zal moeten zorgen, maar weet je niet hoe je dat moet doen? We leven tegenwoordig zo op de automatische piloot, dat we nauwelijks nog kijken naar wat wij zelf nodig hebben.
-
Een vraag aan alle moeders: hoe vaak heb je écht alleen aandacht voor jezelf? Je kan bijna niet geloven hoe weinig dat is. De hele dag door loop je namelijk op je tenen, ben je aan het rennen, vliegen en dat alles zorgt voor zoveel stress.
-
Lieve hardwerkende vrouw, ik schrijf aan jou.
-
Toen mijn moeder de diagnose ‘terminale kanker’ kreeg, was het alsof de hele bodem onder ons bestaan werd weggeslagen. Na de schok kom je als vanzelf in een rouwproces en verkeer je in standje ‘overleven’.