
Een mooie meevaller
Je mag weten dat, voordat ik in de uitvaartzorg werkzaam werd, ik 22 jaar in een supermarkt heb gewerkt. Hierdoor heb ik veel klanten bij naam leren kennen. Met een aantal van hen kreeg ik een leuk contact, waardoor ik hen ook wat meer uit mijn privéleven vertelde. Zo wisten deze mensen waar mijn hart lag en ik graag de uitvaartzorg in wilde.
Harma Bodde
Ziek
Meneer was al lang ziek en als een verwoede wandelaar vond hij het ook zeer moeilijk te aanvaarden dat het lopen voor hem steeds moeilijker werd. Terwijl hij op de verpleegafdeling van het woon-zorgcentrum zat, heb ik hem bezocht. Ik schrok van het zielige hoopje mens dat er van hem was overgebleven. Gelukkig werkte het in de bovenkamer nog goed en was hij blij mij te zien. Zijn vrouw, die vanwege een heupoperatie op dezelfde afdeling verbleef, was er ook. Na een kwartiertje zag ik dat hij vermoeid raakte en was het voor mij een teken om afscheid te nemen. Niet lang daarna is hij overleden.
Verzorgen van de uitvaart
Zo kwam het dat mij werd gevraagd om de uitvaart te verzorgen van één van mijn AH-klanten. In de tussenliggende dagen van overlijden en uitvaart was ik bij mevrouw en zij vertelde mij dat haar zoon een oude polis op naam van meneer had gevonden. ‘Nou’, vertelde ze, ‘gooi die maar weg, want die is zó oud; die is vast niks meer waard.’ Ik vroeg haar of ik de polis mocht zien en die mee naar huis mocht nemen om de verzekeringsmaatschappij op te zoeken. Veel kleine maatschappijen bestaan niet meer, maar de polissen zijn overgenomen door de grote maatschappijen en de bedragen worden keurig uitgekeerd. ‘Natuurlijk’, zei ze.
ik vertelde haar dat oude polissen altijd hun waarde behouden
Waarde
De volgende dag bezocht ik haar weer en ze vroeg mij gelijk naar de polis. Ik vertelde haar dat ze haar zoon maar een dikke knuffel moest geven, want als hij haar advies had opgevolgd, had ze € 640,- in de prullenbak gegooid. Vol ongeloof keek ze me aan en ik vertelde haar dat oude polissen altijd hun waarde behouden, ook al bestaat de verzekeringsmaatschappij niet meer. ‘Dit is toch een mooie meevaller’, zei ik haar en dat beaamde ze, maar wel met de mededeling dat ik hiervoor een mooie bos bloemen zou krijgen.
-
Als je jong bent, denk je meestal niet veel na over de dag waarop je je laatste adem uitblaast. Voor de meeste mensen is het opbouwen van hun leven een grotere prioriteit dan het afbouwen ervan. Dat is volkomen logisch, maar toch is het verstandig om eens te kijken of je je zaken goed geregeld hebt.
-
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit.
-
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten.
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten.
-
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden.
-
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken.
-
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen?
-
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden.
-
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen.
-
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.