Uitvaart

Lief(de)

Het was een prachtig zonnige dag in de herfst.
De temperatuur deed je echter geloven dat het zomer was.
De bomen waren gehuld in schitterende herfsttinten.
Er stond een zachte bries, bladeren ritselden en zweefden al naar de grond. Vandaag was een heel belangrijke dag.

Zij was 6 jaar en droeg haar mooiste jurk.
Haar haren waren in een mooie vlecht gevlochten met gitzwarte, glinsterende steentjes erdoorheen.
Samen met papa, mama, haar oom en tante hielp ze, om de loopkoets met daarop de kist waarin haar oma lag, over het zandpad naar het graf te begeleiden.
Haar vrije hand omklemde een prachtige roos, die ze zelf had uitgekozen.
Het was echt een zwaar karwei, het mulle zand, het was warm en ze voelde zich erg verdrietig.
De wilskracht spatte echter van haar gezicht, zij had een missie!
Opgeven was geen optie.
Nadat alle mensen een roos voor oma rond het graf hadden neergelegd en vertrokken waren, pakte zij het schepje en de emmer.
Plof…plof… plof… Het zand op de kist overstemde het gezang van de vogels en het geluid van de wind in de stralende zon.
Met tranen over haar wangen, af en toe bijtend op haar onderlip, schepte ze onverstoorbaar door…
Toen de emmer leeg was, schepte ze van de zandbult.
De bovenzijde van de kist was nagenoeg aan het oog onttrokken.
Zo.
Ze rechtte haar rug.
Papa nam het van haar over.
Haar taak zat erop.

Erna Jansen

Datum: 22 oktober 2021