Na het afscheid genoten we van wat lekkers’
De regio Amsterdam trekt mensen van alle achtergronden. Geboortes, feesten, trouwerijen en ook uitvaarten worden door iedereen op een eigen manier vormgegeven. Waar de een traditioneel in het zwart gekleed gaat, zal de ander vooral wit dragen. Zingen is net zo vanzelfsprekend voor de een als samen kaarsen aansteken voor de ander. Als funeral planner mag ik iedere keer weer een kijkje in de keuken nemen bij families en leer ik iedere keer wat nieuws.
Indische gastvrijheid
Zo was er de oude dame uit Nederlands-Indië die mij op een voorgesprek over haar eigen afscheid aangaf dat er vooral genoeg te eten moest zijn voor alle gasten. Het allerbelangrijkste voor haar was dat iedereen zich welkom zou voelen en dat er meer dan genoeg te eten zou zijn. ‘Lieve schat, de spekkoek mag alleen bij die ene toko in Amstelveen gehaald worden. Daar maken ze de enige echte lekkere.’
Indische lekkernij
Na de intieme ceremonie, die gevuld was met herinneringen en muziek uit vervlogen tijden, stond iedereen in de tuin na te praten. De tafels stonden vol met hartige risoles, plakkerige rijstrolletjes lemper, warme martabak en natuurlijk loempia’s. Daarnaast stond een tweede tafel met de enige echte spekkoek, groene kleponballetjes met kokosstrooisel, felgroene en -roze kuweh lapis. Het zonnetje scheen en hielp de gasten het warme gastvrije gevoel van deze mevrouw nog één keer met elkaar te beleven.
Een uitvaart is uiterst persoonlijk en bij iedereen anders.
Surinaamse roots
Surinaamse uitvaarten zorgen soms voor een heel bijzondere entree en vertrek van de overledene. Er is een speciale dansende dragersvereniging die de overledene in de kist dansend naar het graf draagt. De mannen van dit dragersgilde dragen de kist op hun schouders en laten het ritme en de ziel van de overledene bepalen hoe ze lopen. Dit gebruik uit Suriname is hier gelukkig ook mogelijk. Een belangrijke traditie het vieren van het leven, lachen, dansen en verhalen vertellen wordt zo in ere gehouden.
Nederland als tweede thuis
Niet iedereen uit de regio Amsterdam woont hier definitief. Een steeds groter wordende groep hoger opgeleiden woont en werkt in Nederland en komt voor een aantal jaren met partner en gezin naar ons koude kikkerlandje. Een tijd geleden kwam er door een ongeluk een jonge moeder uit Amerika te overlijden. Ze werkte al een paar jaar voor een groot internationaal bedrijf en woonde met man en 2 kleine kinderen in Amstelveen. Haar plotselinge overlijden was niet alleen een schok voor haar gezin, maar ook haar buren, vrienden en collega’s uit Nederland waren aangeslagen. Al snel bleek dat er bij een grote groep mensen behoefte was om ook hier in Nederland stil te staan bij haar afscheid.
Afscheid op twee plaatsen
Op de dag van haar begrafenis in Amerika werd er hier ook een afscheid gehouden. Door een livestream konden de gasten in Nederland de ceremonie uit Amerika live op een groot scherm volgen. Het was fijn en troostend voor iedereen hier dat ze toch onderdeel konden zijn van haar afscheid. Het gaf ruimte om verhalen en herinneringen te delen en ook de klasgenoten van de kinderen waren met hun ouders gekomen om de moeder van hun vriendje te gedenken.
Persoonlijke draai
Iedereen hier in de stad heeft zijn eigen achtergrond en eigen gebruiken. Het is prachtig om te zien hoe iedereen zijn eigen persoonlijke draai aan zoiets persoonlijks als een afscheid weet te geven.
Eva de la Mar
-
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit.
-
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten.
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten.
-
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden.
-
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken.
-
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen?
-
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden.
-
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen.
-
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.
-
Hoe vaak beginnen we in ons leven niet aan iets nieuws? We willen allemaal weleens iets anders of zijn toe aan iets nieuws. Soms is die drang zó sterk dat er echt iets móét veranderen en er een frisse wind door je leven moet waaien, omdat het plezier of de passie uit je leven verdwenen is.