
Als uitvaartverzorger kun je écht wat voor iemand betekenen
Ik haal zóveel voldoening uit dit vak. Het voelt voor mij ook helemaal niet als werk. Ik heb 30 jaar lang voor een baas gewerkt, maar dit voelt zó anders. Niets is me te veel. En ook al is dat soms best wel eens een aanslag op mijn sociale leven, toch vind ik dat niet erg. Mijn partner moest daar in het begin wel even aan wennen, maar die vindt het inmiddels heel gewoon. Ik heb dan ook nooit een moment spijt gehad dat ik in het jaar 2002 de overstap naar de uitvaartbranche heb gemaakt.
Harma Bodde
Carrièreswitch
Daarvóór heb ik 22 jaar in een supermarkt gewerkt. Dat was natuurlijk heel wat anders, maar dat dienstverlenende aspect zat er toen ook al in. Ik miste alleen de diepgang. Toen ik op een gegeven moment dan ook een oud-collega sprak die zich had aangemeld voor de opleiding voor uitvaartverzorger werd mij ineens duidelijk dat dit ook de richting was die ik op wilde. Ik ben samen met hem de opleiding gaan doen.
Naamsbekendheid
Na eerst een aantal jaren veel ervaring te hebben opgedaan bij een grote, landelijke uitvaartonderneming ben ik in 2011 als uitvaartverzorger voor mezelf begonnen. Ik heb al vele uitvaarten zelfstandig mogen begeleiden. In die tijd kreeg ik ook via een collega, die een dorp verderop woont, een uitvaart. Ze had het zo druk dat ze het werk nauwelijks aankon en vroeg of ik een uitvaart wilde overnemen. Na die uitvaart volgenden er steeds meer en bouwde ik naamsbekendheid op.
Alle tijd
Het zijn de persoonlijke benadering en de tijd die ik in de familie kan steken die mij zo enorm aanspreken. Nabestaanden krijgen mij aan de telefoon als ze bellen als er iemand overleden is, en ik ben ook degene die bij hen komt. Ze hebben dus altijd met dezelfde persoon te maken. Ik kan alle tijd nemen die nodig is om met hen mee te denken en naar hen te luisteren. Dat is zó belangrijk.
Ik kan alle tijd nemen die nodig is om mee te denken en te luisteren
Zelfgemaakte kist
Ik werd benaderd en kwam bij het overlijden van een man van 80-plus. Ik zat met de familie om tafel en ze zaten in het door mij meegebrachte boek te bladeren om een kist uit te zoeken. De kleinzoon, die een werk- en leertraject bij een meubelmaker volgde, opperde dat hij ook wel een kist kon maken. Zijn moeder kwam meteen met allerlei bezwaren. Dat kon toch niet? Maar waarom niet, waarom zou een kleinzoon niet de kist voor zijn eigen opa kunnen maken? Uiteindelijk heeft de kleinzoon, samen met zijn baas, de kist gemaakt en achteraf was iedereen daar zó blij mee. Het zijn voor mij echt hoogtepunten dat je, door goed te luisteren, iets kunt betekenen in het proces. Het gaat om iets wat de familie raakt.
Betrokken
Sommige uitvaarten gaan mij ook niet in de koude kleuren zitten. Bij (jonge) kinderen bijvoorbeeld; dat is best heftig en kan me echt aangrijpen. Dan heb ik ook even de tijd nodig om mezelf te resetten, ik ga dan vaak een flink stuk wandelen met de hond.
Nazorg
Na een uitvaart is het voor mij nog niet afgelopen. Ik vind de nazorg ook erg belangrijk. Zo breng ik altijd persoonlijk de nota naar de familie toe. Ik vraag hoe het met hen gaat en of ze tegen bepaalde dingen aanlopen, waarin ik nog iets voor hen kan betekenen. Want je treft mensen hun kwetsbaarst en kunt écht wat voor hun betekenen. Ik heb een prachtig vak.
-
Als je jong bent, denk je meestal niet veel na over de dag waarop je je laatste adem uitblaast. Voor de meeste mensen is het opbouwen van hun leven een grotere prioriteit dan het afbouwen ervan. Dat is volkomen logisch, maar toch is het verstandig om eens te kijken of je je zaken goed geregeld hebt.
-
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit.
-
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten.
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten.
-
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden.
-
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken.
-
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen?
-
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden.
-
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen.
-
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.