
Uitvaartzorg is en blijft mensenwerk
In 2000 ben ik gestart met de opleiding tot uitvaartverzorger bij de STIVU, op dat moment de enige door het ministerie van Onderwijs erkende opleiding. Na het behalen van mijn diploma ‘Uitvaartverzorger’ ben ik bij een landelijke uitvaartonderneming gaan werken. Daar heb ik het vak geleerd, in de breedste zin van het woord.
Harma Bodde
Het vak leren
Zo was ik behalve uitvaartverzorger ook algemeen medewerker. Dat houdt in dat ik werd ingezet bij het overbrengen van overledenen, verzorging en rouwrijden. Daarnaast heb ik veel aanverwante cursussen kunnen volgen, zoals restauratietechnieken, maar ook make-up bij de overledene. Bij restauratietechnieken hebben mensen ernstige verwondingen. Deze worden zodanig hersteld, dat afscheid nemen mogelijk wordt.
Zó belangrijk
Ik werk samen met Overledenen Zorg Nederland. Die is onder andere gespecialiseerd in het lichte balsemen (thanatopraxie). Wij zullen dan ook altijd alles op alles zetten om, wanneer een overledene door bijvoorbeeld een ongeluk is overleden, de nabestaanden in staat te stellen toch afscheid te laten nemen. Al is het maar van een hand: het is zó belangrijk.
Ervaring
In de bijna tien jaar dat ik voor de landelijke uitvaartorganisatie heb gewerkt, heb ik veel ervaring opgedaan en niets is mij dan ook vreemd. Uitvaarten met de koets, bakfiets, motorfiets, gewone fiets of met de uitvaartbus: alles is wel een keer voorbijgekomen.
Nog steeds kom ik weer nieuwe dingen tegen
Zelfstandig
In mijn zeventien jaar als uitvaartverzorger heb ik veel families mogen begeleiden, en nog steeds kom ik weer nieuwe dingen tegen. Moet ik iets regelen op een nieuwe locatie? Dan ga ik er op voorhand heen om de situatie te bekijken. Ik hou niet van verrassingen en hou van een goede voorbereiding, maar ik kan ook heel snel schakelen. Nu werk ik alweer ruim zeven jaar als zelfstandig uitvaartverzorger.
Zelf verdrietig
Mij wordt vaak de vraag gesteld: ‘Word je er zelf niet verdrietig van?’ ‘Soms wel’, antwoord ik dan. En dat is niet alleen bij jonge mensen of kinderen. Ook wanneer er mensen op latere leeftijd overlijden, en er een partner achterblijft, dan kan ik daar erg door geraakt worden. Oudere mensen hebben vaak niet meer de kracht om hun leven weer op de rails te krijgen. Ook merk ik dat muziek mij veel meer kan raken dan voorheen.
Geen schaamte
Het belangrijkste wat ik heb geleerd in de jaren als uitvaartverzorger is dat het leven eindig is: pluk de dag! Stel niet uit tot later, want als later eerder komt, ben je te laat! Als ik na een uitvaart thuiskom, dan neem ik de hond mee om een flink stuk te lopen en mijn hoofd leeg te maken. Ik schaam mij niet voor mijn tranen, maar probeer altijd professioneel te blijven. Uitvaartzorg is en blijft mensenwerk.
-
Als je jong bent, denk je meestal niet veel na over de dag waarop je je laatste adem uitblaast. Voor de meeste mensen is het opbouwen van hun leven een grotere prioriteit dan het afbouwen ervan. Dat is volkomen logisch, maar toch is het verstandig om eens te kijken of je je zaken goed geregeld hebt.
-
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit.
-
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten.
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten.
-
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden.
-
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken.
-
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen?
-
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden.
-
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen.
-
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.