
‘Het verdriet van anderen is soms heel erg confronterend’
Is dit een zwaar beroep?’ Deze gedachte speelt door mijn hoofd wanneer ik naar huis rij na de crematieplechtigheid van Daan. Daan die op 18-jarige leeftijd ervoor koos om zijn leven te beëindigen. Ondanks de schok, pijn, ongeloof en verdriet na zijn overlijden heb ik, samen met zijn ouders, zusjes, vrienden en familie, een mooi afscheid mogen verzorgen. Voor Daan, van wie zij allen zo verschrikkelijke veel hielden, Daan die voor hen de wereld een stukje mooier maakte.
Prachtig afscheid
Het afscheid van Daan was prachtig. De muziek van zijn playlist werd gedraaid. Zijn kist werd volgeplakt met Post-it-papiertjes met laatste boodschappen van zijn vrienden. De deksel van zijn uitvaartkist was bezaaid met kleurige bloemen. Herinneringen werden gedeeld, foto’s bekeken. En behalve dat de tranen rijkelijk vloeiden, werd er ook gelachen.
Met liefde
Na afloop werd er met elkaar geklonken op het leven en er werden verhalen verteld. Verhalen over Daan, om zo zijn herinnering in leven te houden. En wanneer de laatste gasten naar huis zijn, blijf ik over met zijn familie. Het afscheid is precies zo verlopen zoals ze gehoopt hadden. Indrukwekkend, mooi, ontroerend en liefdevol: zo hebben zij het afscheid van Daan ervaren. En wanneer we naar huis gaan, krijg ik een paar stevige omhelzingen en dikke zoenen. ‘Dank dat je er voor ons was. We zijn zó blij met jou.’ En glimlachend antwoord ik ‘Met liefde gedaan.’
‘Naast het verdriet zie ik de meeste mooie voorbeelden van liefde’
‘Gewoon’ mens
Eenmaal in de auto hoefde ik de brok in mijn keel niet meer weg te slikken, maar kon ik ook mijn tranen laten gaan. Behalve uitvaartbegeleidster ben ik ook ‘gewoon’ mens én moeder. En op momenten als deze zou ik de wereld even willen buitensluiten, met mijn hoofd onder de dekens.
Verdriet van anderen
Genieten van ons gezin, lachen en een wijntje drinken met vriendinnen, heel hard meezingen met een lied op de radio. Simpelweg omdat het verdriet van anderen soms heel erg veel is. Confronterend ook. Soms zie ik zoveel verdriet, dat het me angstig maakt, en dan hoop ik dat ik dat nooit hoef mee te maken.
Steun
Waarom dan toch dit werk? Het is niet zomaar een beroep, niet zomaar een manier om geld te verdienen en succesvol te worden. Voor mij voelt het alsof ik er letterlijk toe geroepen ben. Dus zwaar werk? Ja, dat wel, maar nooit té zwaar, omdat ik naast verdriet de meest mooie voorbeelden van liefde zie. Ik hoor mensen de meest mooie verhalen vertellen, zie ik mensen steun zoeken bij elkaar, elkaar helpen. Zie ik zussen en broers elkaar omhelzen, kinderen hun vader of moeder ondersteunen en vrienden volschieten als ze elkaar een stoere knuffel geven.
Pure mensen
Ik zie mensen zonder masker. Pure mensen. Mensen die elkaar willen helpen en er voor elkaar willen zijn. En deze mensen laten mij een kijkje nemen in hun leven. Een week lang loop ik samen met hen op en we zorgen ervoor dat het afscheid zo persoonlijk mogelijk is, zodat het een mooie herinnering wordt om samen de nieuwe toekomst mee in te nemen. Dus al is het zwaar werk, ik kan niet anders… Ik krijg er zoveel voor terug. En door de waardering van al ‘mijn families’ word ik er ook zwaar voor beloond.
Mireille Mom
-
Als je jong bent, denk je meestal niet veel na over de dag waarop je je laatste adem uitblaast. Voor de meeste mensen is het opbouwen van hun leven een grotere prioriteit dan het afbouwen ervan. Dat is volkomen logisch, maar toch is het verstandig om eens te kijken of je je zaken goed geregeld hebt.
-
De dood is onlosmakelijk verbonden met het leven, maar we denken er liever niet te veel over na. We schuiven dat onderwerp meestal ver voor ons uit.
-
Wanneer het einde van het leven nadert, kunnen gedachten over de eigen uitvaart naar de oppervlakte komen. Hoewel dit onderwerp voor velen gevoelig is, is het van groot belang om uw wensen duidelijk vast te leggen en te bespreken met uw naasten.
-
We verzekeren ons voor van alles en nog wat en over de ene verzekering denken we liever net wat langer na dan de andere. Toch denken en praten we liever nog niet altijd over een uitvaartverzekering. Ook al praten we er niet veel over, zo’n 70 procent van de Nederlanders heeft een uitvaartverzekering afgesloten.
-
Heb jij weleens nagedacht over rouwvervoer? Meestal wordt een rouwauto gebruikt om de overledene naar de laatste rustplaats te vervoeren, maar er zijn nog zoveel meer mogelijkheden.
-
Een groene uitvaart: waarom zou je daar, wanneer je altijd milieubewust leeft en duurzame keuzes maakt, niet voor kiezen? Er zijn veel mogelijkheden om de impact van jouw afscheid op het milieu zo klein mogelijk te maken.
-
Ooit heb je er eentje afgesloten: een uitvaartverzekering. Maar weet je eigenlijk (nog) wel voor welke soort verzekering je hebt gekozen?
-
Ieder mens is uniek en waarom zou iedere uitvaart daarom ook niet uniek zijn? Waar vroeger ‘standaard’ nog de norm was, mag een uitvaart nu bijzonder zijn. Passend bij de persoon die is overleden.
-
Als afscheidsfotograaf kan ik jou heel goed vertellen waarom je als nabestaande een afscheid moet laten vastleggen, maar het is nog beter als je hoort wat andere nabestaanden hiervan vinden. De mensen die al eerder de keuze hebben moeten maken om het afscheid van hun dierbare te laten fotograferen. Want dat is het natuurlijk. Al krijg ik ook wel eens de vraag waarom je zoiets triests zou laten fotograferen.
-
Kinderen en rouw. Dat zijn twee begrippen die je het liefst niet naast elkaar ziet staan. Kinderen zouden een onbezorgde jeugd moeten hebben en daar hoort de dood, en dus ook rouw, niet in thuis.