De internist-oncoloog vertelt
Wanneer je geconfronteerd wordt met borstkanker, zul je in het behandeltraject diverse specialisten tegenkomen. Eén van hen is de internist-oncoloog. In het Alexander Monro Ziekenhuis werkt Emine Göker en zij ontmoet vandaag Carla en Bert. Bij Carla is onlangs borstkanker geconstateerd.
Heftige gesprekken
Slechtnieuwsgesprekken: ik zal er nooit aan wennen. Zojuist heb ik één van mijn patiënten moeten vertellen dat er geen herstel meer mogelijk is. Ze is niet meer piepjong, maar ze staat nog midden in het leven en had ook graag minstens 80 jaar willen worden. Dat zit er voor haar niet meer in. Zulk soort gesprekken grijpen me aan. Elke keer weer, want ik leef intens met mijn patiënten mee.
Kennismaken
Ik neem even vijf minuten de tijd om tot mezelf te komen en dan roep ik de volgende patiënt binnen. Het is Carla. Samen met haar echtgenoot Bert komt ze mijn spreekkamer binnen. Ik geef hun een hand en stel me voor: ‘Emine Göker’. Ik heb Carla nog niet eerder ontmoet, maar ik heb het gevoel dat ik haar al een beetje ken. Ze is immers al uitgebreid besproken in het multidisciplinair overleg. Bij Carla is nog maar kort geleden een tumor in haar rechterborst ontdekt en met mijn collega’s heb ik al gekeken hoe we haar op de beste manier kunnen behandelen. Dat ga ik nu met Carla en Bert bespreken.
‘Ik heb het gevoel dat ik Carla al een beetje ken’
Systeemtherapie
Ze komt in aanmerking voor systeemtherapie. Door eerst te starten met chemotherapie zal de tumor in haar borst straks beter te opereren zijn. Om Carla de beste kans op volledige genezing te geven, staat daarna nog een traject van bestralingen en hormoontherapie op het programma. Mijn motto is: nazorg moet voorzorg zijn. Al voor de initiële behandeling begint, wil ik mijn patiënten informeren over de gevolgen ervan.
Klachten
Chemotherapie heeft een grote impact op de patiënt. Gedurende de behandelingen is de omgeving doorgaans erg betrokken, maar daarna verwacht bijna iedereen dat ze weer net zo functioneert als voordat ze kanker kreeg. Maar dat is meestal niet het geval. Ook is de kans groot dat ze versneld in de overgang terechtkomt, inclusief alle klachten als opvliegers, nachtzweten, pijnlijke gewrichten, slecht slapen, stemmingswisselingen, somberheid en vergeetachtigheid die daarbij horen.
Overgangspoli
Ik leg het allemaal rustig uit en Carla en Bert luisteren aandachtig. Af en toe kijken ze elkaar even aan en tijdens het gesprek pakt Bert Carla’s hand vast. Gelukkig hebben wij in het Alexander Monro Ziekenhuis een overgangspoli voor vrouwen die kanker hebben (gehad). We hebben ons verdiept in overgangsklachten en hoe je daarmee om kunt gaan. Daarmee zijn we uniek in Nederland. We kijken naar heel veel aspecten. Als patiënten zien dat je hun klachten serieus neemt en mogelijk een deel hiervan op kunt lossen, ben je al zo’n stuk verder. We zien de nazorg ook als onze missie. Tijdens en na hun behandeling moet voor onze patiënten hun kwaliteit van leven zo optimaal mogelijk zijn én blijven.
Kleinkind
Nadat ik mijn hele verhaal gedaan heb, benadruk ik nog maar weer eens dat Carla en Bert uiteindelijk zelf mogen kiezen. ‘Ik ga ervoor, Emine’, zegt Carla beslist. ‘Als jullie denken dat deze behandeling het best bij mij past, dan doe ik het. Ik wil weer beter worden, want ik wil blijven leven.’ De laatste zin wordt gevolgd door een snik. Bert slaat zijn arm om zijn vrouw heeft en zegt met schorre stem: ‘Onze dochter heeft ons gisteren verteld dat ze zwanger is. Ons eerste kleinkind. Carla wil dit kindje zien opgroeien. Dus we gaan de strijd aan. We zijn er klaar voor!’
Over Emine
Ze is enorm betrokken en voor haar staat de patiënt voorop in alles. Emine heeft zich erg ingezet voor de komst van de overgangspoli. ‘Overgangsklachten hebben zoveel impact en gevolgen voor deze vrouwen. Het zou zo mooi zijn als we dat kunnen verbeteren’, zegt ze bevlogen. ‘De initiële behandeling hier is al heel goed. Het is net zo belangrijk dat we met de overgangspoli nog meer aan de kwaliteit van leven van onze patiënten kunnen verbeteren. Na borstkanker moeten zij weer hun leven kunnen leiden zoals voorheen. Mijn motto is dan ook ‘nazorg moet ook voorzorg zijn’!
Emine Göker
-
De behandeling(en) tegen kanker kunnen zowel fysiek als mentaal een behoorlijke impact hebben. Vooral misselijkheid en vermoeidheid zijn bekende bijwerkingen, maar dat is in veel gevallen slechts het topje van de ijsberg.
-
Peter schrok enorm toen hij in oktober 2019 te horen kreeg dat hij endeldarmkanker had.
-
En dan ineens krijg je te horen dat je kanker hebt. Misschien had je het al verwacht. Misschien totaal niet. Hoe dan ook: vanaf dat moment is alles anders. Wordt je leven nooit meer hetzelfde.
-
Je bent moe. Doodmoe. Het liefst lig je de hele dag in bed of op de bank. Je voelt je misselijk.
-
Kanker heeft een gigantische impact op je hele wezen. Je leven staat ineens op zijn kop. Op het moment dat je de diagnose krijgt, is het alsof de grond onder je voeten wordt weggeslagen.
-
Hyperthermie kan een zinvolle uitbreiding zijn bij het behandelen van ziekten zoals kanker. De behandeling helpt de werking van bestraling en/of chemotherapie te versterken, om de tumor of het kankergezwel optimaal aan te pakken.
-
Iedereen kan het begrijpen, dat wanneer je kanker hebt je alles wil aangrijpen om beter te worden. Vandaag de dag zijn er ook verschillende behandelwijzen die uitgevoerd en gecombineerd kunnen worden.
-
Wanneer jij of een naaste te maken heeft met kanker, is dat vaak een heftige ervaring. Logischerwijs wil je alles op alles zetten om te genezen. Daarvoor kunnen verschillende behandelmethoden ingezet worden.
-
Toen Evelien (43) de eerste keer gediagnosticeerd werd met borstkanker, zat de schrik er goed in. ‘Maar ik was ook heel overtuigd dat het goed zou komen. Ik weet niet waar dat vandaan kwam’, vertelt ze. ‘Misschien is het mijn optimistische natuur.
-
Onderzoek naar het toepassen en de werkzaamheid van hyperthermie stopt nooit. Met nieuwe onderzoeken worden alsmaar meer toepassingen, werkingen en resultaten van hyperthermie bij het bestrijden van impactvolle ziekten zoals kanker, bevonden.