afvallen

‘Ik schaamde me en voelde me schuldig’

Eten is emotie, maar is eten automatisch emotie-eten? Ina (44) besloot hulp te zoeken nadat zij schrok van het getal op de weegschaal. Ze vertelt hoe een mental coach haar heeft geholpen.

Eetbuien

Jarenlang zat ik vast in een vicieuze cirkel van diëten, afvallen en weer aankomen. Wat hier de oorzaak van was? Ik had altijd eetbuien als ik me verdrietig en eenzaam voelde. Ik vond het lastig om emoties te delen met mijn omgeving en verdoofde ze met eten als ik thuis was, in mijn eentje.

Beter voelen

Diep vanbinnen wist ik dat ik niet écht op zoek was naar die repen chocolade en zakken chips, maar ik bleef het toch doen. Op korte termijn zorgde het eten er nou eenmaal voor dat ik me beter ging voelen.

Schuldgevoelens

Dat goede gevoel na het eten ebde altijd snel weg: ik schaamde me, voelde me schuldig en baalde. Die schuldgevoelens probeerde ik vervolgens weer weg te eten, waarna ik mij nóg vervelender voelde.

Donkere wolk

Ik leefde onder een donkere wolk, ondernam weinig en kon niet meer genieten van de mooie dingen in mijn leven. Dat ik vaak binnen zat, weinig bewoog en vaak eetbuien had, was te merken aan mijn gewicht en aan mijn gezondheid. Ik werd steeds zwaarder en mijn conditie steeds slechter.

Eigenlijk had ik geen behoefte aan eten, maar aan een échte connectie

Hulp

Toen de weegschaal een getal aangaf waarvan ik schrok en ik mijn lichaam en het verbergen ervan onder losse kleding zat was, besloot ik de online hulp in te schakelen van gewichtsconsulente, mental coach en ervaringsdeskundige, Klaziena. Ik wilde weer gezonder worden, van mijn kilo’s af en weer van mijn leven genieten, en daar had ik hulp bij nodig.

Simpele stappen

Ik zag enorm tegen de coaching op, maar ik leerde dat ik mijn probleem met eten zélf kon oplossen, in een paar belangrijke maar simpele stappen. Klaziena hielp mij op afstand bij het doorlopen van elke stap en stond altijd voor me klaar.

Contact

Ik leerde dat ik mijn eetgedrag kon veranderen door me bewust te zijn van mijn gedachten en gevoelens op de momenten waarop ik overging tot emotie-eten. Op momenten dat ik wil gaan eten, neem ik nu de tijd om even stil en open te staan voor de emoties die ik op dat moment liever niet wil voelen en even na te denken. Het helpt om op dat soort momenten even ‘uit’ mijn hoofd te gaan. Dat doe ik dan door een blokje om te gaan, en aan yoga te doen. Hierdoor kom ik weer meer in contact met mijn lichaam.

Behoefte

Het belangrijkste waar ik achter ben gekomen? Eigenlijk had ik geen behoefte aan eten, maar aan een échte connectie met mezelf en met anderen. Mijn échte behoefte vervul ik nu door yoga en het bewegen in de buitenlucht, maar ook door vaker te praten met vriendinnen. Langzamerhand verloor ik mijn extra kilo’s. Maar het mooiste: ik weet nu welke middelen ik zelf kan inzetten, waardoor ik geen last meer heb van emotie-eten. Voor de rest van mijn leven!

Datum: 01 december 2017