Puberperikelen fase 5: wanneer je puber geen puber meer is

Ik weet dat ik in de afgelopen blogs mijn dochter als een echte puber heb neergezet, en daar is geen woord aan gelogen. Maar wat ik in elke blog niet heb laten weten, is dat zij wel m’n alles is. Als haar wat zou overkomen, is mijn leven kapot! En ik bescherm haar met m’n leven alsof ze 4 is!

Beschermend

Over beschermen gesproken: ik was, en ben soms, erg beschermend naar haar toe. Ook al was de speeltuin letterlijk op een steenworp afstand, ze was pas 9 of zo toen ik haar eindelijk alleen naar de speeltuin liet gaan. Terwijl ze al vanaf haar 6e riep dat ze prima alleen heen kon gaan. Pfff, nou echt niet hoor.

Feestavond

Vanaf het moment dat ze wel alleen ging, ging ik af en toe kijken of het daar goed ging en of er geen vreemde mannen of vervelende jongens rondhingen. Toen ze een jaar of 13 was, wilde ze met vriendinnen naar een feestavond toe waar Ali B optrad. Ik vond het prima dat ze daarheen ging, maar ik stond er wél op dat er een volwassene meeging! Dat wilde ik gewoon, want stel je voor: mijn pubertje met andere pubertjes op een feestavond waar jongens waren die alcohol dronken! Hou op met me!

Groepsapp

‘Jullie gaan niet alleen’, heb ik haar gezegd. Maar de andere moeders wilden niet heen, dus offerde ik als enige moeder mijn avond op (terwijl ik Ali B echt niks aan vind). Er werd een ‘serieuze’ groepsapp aangemaakt waarin ik als enige moeder zat en kon meelezen over gierende zenuwen, zenuwachtige meiden, feestvreugde en ga zo maar door. En op de avond zelf ging ik met hen mee: ik week geen moment van hun zijde, omdat ik wilde dat ze veilig bleven.

Milder

Gelukkig ben ik wel milder geworden hoor. Ik laat haar nu echt wel meer vrij, haha! Maar je blijft het gevoel houden dat er iets kan gebeuren. Ik ben nog steeds bezig met loslaten en dat is ook gewoon een leerproces. Stress, hoge bloeddruk, verdriet en boosheid horen daar allemaal bij.

‘Als we samen zijn, kijken naar normale bh’s en niet naar sexy dingen.’

Single moeder

En natuurlijk, het leven van een (single) pubermoeder gaat echt niet over rozen. Maar het leven van een puber met een single moeder ook niet. Vooral als je moeder ineens een vriendje krijgt…

Vriendinnendingen

Ik heb er bewust voor gekozen om vroeg moeder te worden. Ik was 23. Puur omdat ik wilde dat, als ze een puber was, ze een hippe moeder had. Eentje die gewoon vriendinnendingen met haar kon doen. Lekker shoppen, lekker uit eten. Gewoon allerlei leuke dingen. En natuurlijk doet ze zulke dingen ook met haar vriendinnen, maar gelukkig ook met mij…

Lingeriesetje

En daar ben ik blij om; dat geeft me echt zo’n fijn gevoel. Gewoon niet als moeder en dochter op pad, maar als vriendinnen. En vriendinnendingen doen, nou ja… Bijna alle vriendinnendingen doen. Een redelijke tijd geleden waren we in de lingeriezaak om nieuwe bh’s en zo te kopen. Je kent het wel… Ik had toen een vriend, en wilde natuurlijk wel een leuk setje kopen, het liefst een beetje sexy, dus in al mijn ‘vriendinnenenthousiasme’ vroeg ik haar wat ze van een bepaald setje, iets met kant, zwart en doorschijnend, vond. Haar antwoord was hilarisch: ‘Mam! Alles prima hoor, maar dit vraag je me toch niet? Ik wil dit niet weten! Jij niet van mij, en ik al helemaal niet van jou!’

Normale bh’s

Laatst waren we weer in de lingeriezaak. Ik snuffelde wat rond terwijl zij gericht ging zoeken. Op een gegeven moment kwam ze even bij me staan en zei ze: ‘Mam, als je nu weer een vriendje krijgt hè, shop je maar lekker alleen. Als je met mij shopt, kijken we voor normale bh’s en niet naar sexy dingen.’ Het blijven dus moeder-dochterdingen, maar wel met een vriendinnenknipoog.

Herkenbaar?

Ik heb nu een paar blogs geschreven, en ben erg benieuwd of moeders zichzelf of hun kind in mijn verhalen herkennen. Laat eens een reactie achter en misschien beantwoord ik volgende keer wel een van jullie reacties met mijn bevindingen.

Datum: 14 januari 2022

Ook interessant voor jou

Een volwassen lesje leren: familiedynamiek

Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
Een volwassen lesje leren: vriendschappen

Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’

Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
Een volwassen lesje leren: zaken regelen

In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
De mama van... de verrassing

Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
Een volwassen lesje leren: het huishouden

Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
Mama van thuis in een nieuw huis

Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'

Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
‘Ik hoop zó op een tweede kindje’

Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'

‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.

Toon meer >

Toon minder >

‘Ik werd overspannen door mijn kinderen.’

Geloof me, ik heb echt de leukste en liefste kinderen ter wereld, en ik zou ze voor geen goud willen missen, maar na de geboorte van de jongste ben ik mezelf een tijdje compleet kwijt geraakt. Ik was alleen maar ‘mama’ en raakte behoorlijk overspannen.

Roze wolk

Ronald* en ik waren al jaren samen toen Tess geboren werd na een probleemloze zwangerschap gehad. Ik had totaal geen last van mijn hormonen en voelde me supervrolijk toen ik in verwachting was. Ook de periode daarna leefden we op een grote, roze wolk. Tess was een modelbaby. We konden haar overal mee naar toe nemen: naar feestjes, festivals en zelfs naar de Zwarte Cross. Tess sliep overal en was altijd even vrolijk. Eigenlijk was ons leven helemaal niet ingrijpend veranderd sinds de komst van Tess.

Tweede zwangerschap

Tess was anderhalf toen ik opnieuw zwanger raakte. Vanaf het eerste moment was deze zwangerschap echter een totaal andere ervaring. Afgezien van de lichamelijke klachten waarmee ik ineens te maken kreeg, ik was doodmoe en had enorm veel last van bekkenpijn, was het mentaal ontzettend pittig. Ik had het gevoel dat mijn hormonen van hoog naar laag piekten. Emoties als boosheid en verdriet, frustratie en onvermogen, ze volgden elkaar continu op. Er was maar weinig nodig om mij in huilen te doen uitbarsten: een collega die me niet liet uitpraten, een buurvrouw die vroeg hoe het met me ging of Ronald die een verkeerd ingrediënt door het eten gooide. Overal werd ik meteen boos of verdrietig om. Ik was nauwelijks nog voor rede vatbaar.

Slaapgebrek

Ik herkende mezelf gewoon niet meer. Daar kwam ook nog eens een flinke dosis slaapgebrek bij, dat vooral veroorzaakt werd door mijn bekkenpijn. Vooral aan het eind van de zwangerschap. 24/7 was daar die continu zeurende pijn. Zelfs als ik in bed lag. Ik kon me nauwelijks nog omdraaien. En als ik dat in mijn slaap wel deed, werd ik onmiddellijk wakker van de pijn.

Verrast

Niets aan deze zwangerschap deed me aan die van Tess denken. Ik was er dan ook van overtuigd dat er een jongetje in mijn buik zat. Ronald en ik hadden er bewust voor gekozen om het geslacht van ons kindje niet voor de geboorte te willen weten. Ik was dan ook heel verrast en verbaasd dat dit kindje weer een dochter was: Emma. Niet dat dat een teleurstelling was hoor, maar omdat deze zwangerschap zó anders was als die van Tess hadden we gewoon verwacht dat het een jongetje zou zijn.

Gebroken nachten

Emma ontpopte zich als een heel hongerige baby. Zowel overdag als ’s nachts werd ze vaak wakker omdat ze honger had. Omdat ik borstvoeding gaf, kwamen de voedingen allemaal op mij neer. Ronald was na de geboorte van Emma maar een week vrij geweest. Het was erg druk op zijn werk en er was voor hem geen mogelijkheid om meer vakantiedagen op te nemen. Door de gebroken nachten was ik al snel aan het eind van mijn latijn en ik vond het lastig om mijn aandacht goed te verdelen tussen Tess en Emma.

‘Overal werd ik meteen boos of verdrietig om. Ik was nauwelijks nog voor rede vatbaar.’

Uitspattingen

En zo struggelde ik die eerste maanden door. Ik merkte aan mezelf wel dat ik er geen leuker mens op werd. Ik was vaak chagrijnig en er hoefde maar íéts te gebeuren of ik werd boos. Heel erg boos. Ronald heeft die maanden echt op zijn tenen moeten lopen om te voorkomen dat er weer een heftige ruzie volgde. Vaak om niets. Ik had om de haverklap van die heftige uitspattingen. Niet normaal meer!

Helemaal op

Emma was zeven maanden toen ik stopte met de borstvoeding. Met pijn in mijn hart, dat wel, maar ik was gewoon helemaal op. Nog steeds meldde Emma zich elke nacht, en vanaf nu kon Ronald mij ook eens aflossen om haar drinken te geven. Ik had sowieso het gevoel dat het merendeel altijd op mij neerkwam. Het werd hoog tijd dat ik weer eens wat tijd kreeg om iets leuks voor mezelf te doen. Ik was alleen nog maar ‘mama’.

Bruiloft

De week daarop trouwde een goede vriendin van mij. Samen met de rest van mijn vriendinnengroep was ik van de partij. Oh, wat had ik dit gemist! Even lekker feesten met vriendinnen. Even helemaal los gaan. Wijntjes drinken. Heerlijk! Ik weet niet of het door de wijn kwam, dan word je toch wat loslippiger, maar ik gooide ineens al mijn frustraties eruit. Hoe pittig ik het vond om mama te zijn van twee kinderen, dat ik mezelf niet meer herkende en dat ik geen tijd voor mezelf meer had. Eén van mijn vriendinnen bood gelijk aan om mijn kinderen af en toe eens een dagje bij haar te brengen zodat ik wat leuks voor mezelf kon gaan doen. Een aanbod dat ik meteen met beide handen aangreep, want ik wist dat mijn meiden bij haar in goede handen zijn.

Weekendje weg

De volgende dag hebben Ronald en ik een goed gesprek gehad. Ik heb alles eruit gegooid wat me dwarszat. Dat het me zo zwaar viel dat mijn hele leven in het teken van de kinderen stond en ik me vooral schuldig naar mezelf voelde. Ik wilde weer de vrolijke en gezellige Esther van vroeger zijn. Ronald pakte het fantastisch op en steunt me sindsdien waar hij kan. Hij stond er zelfs op dat ik een weekendje weg ging met mijn beste vriendin.

Parentale burn-out

Laatst las ik een artikel over een parentale burn-out: een burn-out bij ouders. Het blijkt steeds vaker voor te komen. Gelukkig is het bij mij niet zo ver gekomen, maar ik herkende er wel heel veel in. Ik had het geluk dat ik bespreekbaar heb kunnen maken wat me dwarszat. En dat ik daarin gehoord werd. Eerst bij mijn vriendinnen en later bij Ronald. Als ik dat luisterend oor echter niet had gehad, was het bij mij misschien uiteindelijk ook wel op een parentale burn-out uitgelopen.

Communicatie

Het gaat nu weer goed met me. Ik denk oprecht dat ik een leukere moeder en partner ben als ik ook tijd voor mezelf kan inplannen. Gewoon weer Esther zijn. Daarom vind ik het ook zo heerlijk om naar mijn werk te gaan. Ik ben zielsgelukkig met Ronald en onze beide meisjes, ik zou ze voor geen goud willen missen, maar ik zou geen thuismoeder willen en kunnen zijn. Het blijft soms lastig om alle ballen in de lucht te houden, met name wanneer er even extra dingen bijkomen, zoals onze verhuizing en verbouwing van laatst, maar ik weet dat dat maar tijdelijk is. Vooral door alles eerlijk naar elkaar uit te spreken, is er rust en balans. Een goede communicatie is zó belangrijk. Dat zorgt ervoor dat ik partner, mama én Esther kan zijn.

*Vanwege privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd

Heb jij een bijzonder verhaal dat je op ForYou.nl wilt teruglezen? Stuur dan een e-mail naar verhalen@foryou.nl zodat we contact met je kunnen opnemen

Datum: 14 januari 2022

Ook interessant voor jou

Een volwassen lesje leren: familiedynamiek

Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
Een volwassen lesje leren: vriendschappen

Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’

Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
Een volwassen lesje leren: zaken regelen

In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
De mama van... de verrassing

Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
Een volwassen lesje leren: het huishouden

Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
Mama van thuis in een nieuw huis

Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'

Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
‘Ik hoop zó op een tweede kindje’

Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'

‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.

Toon meer >

Toon minder >

‘Mijn BDE heeft mijn leven zóveel mooier gemaakt’

In 2015 stond het leven van Catja de Rijk als gevolg van een hartstilstand letterlijk en figuurlijk stil. Dat moment veranderde haar leven voorgoed. Op een positieve manier. Want de gevolgen van haar bijnadoodervaring (BDE) voelt ze ieder moment van de dag: ‘Ik voel een onvoorwaardelijke en grootse liefde. Dat mag ik nu uitdragen. Evenals de boodschappen voor anderen die ik sinds die tijd doorkrijg. Daarvoor ben ik teruggekomen. Een medium noem ik mezelf niet. Ik leef in het nu en ben gewoon Catja, maar ik heb wél iets extra’s.’

Nuchter

‘Ik heb altijd heel nuchter in het leven gestaan’, begint Catja haar verhaal. ‘Ik was fotografe en had een eigen bedrijfje. In 2006 kreeg ik hartklachten en die namen op een gegeven moment weer toe. Ik was al eens eerder gekatheteriseerd en in 2015 wilde mijn cardioloog dat opnieuw doen. De ingreep vond plaats in het AMC. Ze was tien minuten bezig, toen ik een ongelooflijke pijn op mijn borst kreeg. Zó heftig had ik dat nog niet eerder gehad. En op dat moment gebeurden er een paar dingen tegelijk.’

Onvoorwaardelijke liefde

‘Ik voelde de kracht uit mijn lichaam wegvloeien. Het begon bij mijn voeten en trok omhoog door mijn benen, en vanuit mijn handen door mijn armen. Het was alsof ik verlamd raakte. De pijn op mijn borst verdween en er kwam een ongelooflijke rust over me heen zoals ik nog nooit eerder gevoeld had. Zó bijzonder en zaligmakend! Tegelijkertijd zag ik de paniek om me heen op de operatiekamer. Alarmen begonnen te loeien en iedereen kwam in actie terwijl ik mezelf een tunnel voelde inglijden. Ik zweefde heen en weer, zonder lichaam, naar het eind van de tunnel. Daar zag ik sprankelend wit licht dat als druppels vertraagd op me af kwam en dwars door me heen ging. Het was heel fijn en ik voelde alleen maar liefde. Toen was er een stem die zei dat ik terug moest om een taak te volbrengen: de liefde die ik voelde, moest ik naar de wereld brengen. En op het moment dat ik zó dicht bij het licht was dat ik het bijna kon aanraken, lag ik ineens weer op de operatietafel.’

Nooit meer hetzelfde

‘Ik wist meteen dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou worden. Ik wist dat er iets met me was gebeurd, maar ik had geen idee wat dat dan precies was. Ik was helemaal in de war en vreselijk emotioneel. Ik merkte ook aan het zorgpersoneel om me heen dat er iets was, want ze waren ontzettend lief tegen me. Ik heb vaak in het ziekenhuis gelegen, maar dit keer reageerde iedereen anders.’

Hartstilstand

In plaats dat Catja vanuit het AMC per ambulance weer naar het streekziekenhuis werd gebracht, kwam ze op de hartbewaking terecht. Catja: ‘Ik snapte er niks van. Er werd eigenlijk een beetje geheimzinnig over gedaan. Toen ik later alsnog mocht worden overgeplaatst naar het streekziekenhuis hoorde ik pas dat er tijdens het onderzoek een hartstilstand had gehad. Ze hadden me met een elektrische schok weten terug te halen. Dat kwam wel even binnen. Ik durfde niet te vertellen wat ik had gezien. Het was allemaal zo raar. Zo veel.’

‘Ik voelde de kracht uit mijn lichaam wegvloeien.’

Oma in de badkamer

Catja was net een paar dagen thuis toen ze opnieuw een bijzondere ervaring had: ‘Die nacht moest ik, zoals gebruikelijk, naar het toilet. Ik doe dan nooit het licht aan, want ik weet de badkamer in het donker ook wel te vinden. Maar ik schrok me rot toen ik daar op de wc ineens mijn overleden oma zag zitten met een wazige, blauwe rand om haar heen. Ze keek heel liefdevol naar me en lachte met toe. Wat was dit?! Hier was ik veel te nuchter voor! Mijn hartslag vloog dan ook omhoog, terwijl me juist op het hart was gedrukt dat ik daarvoor moest waken. Ik heb gelijk mijn man wakker gemaakt: ‘Ruud, oma zit in de badkamer!’ Hij heeft daar heel goed op gereageerd en hij is zelfs gaan kijken, want hij zag de paniek in mijn ogen. ‘Nee schat, oma zit daar niet.’ Wat was dit toch allemaal? Was ik gek aan het worden?’

Bijnadoodervaring

‘Sinds mijn hartstilstand kampte ik met geheugenproblemen, iets waar ik nog steeds mee te maken heb. Ik was hele stukken kwijt en ik kon ook moeilijk praten. Het was heel heftig. Wekenlang werd ik gerevalideerd. Tijdens die revalidatie vertelde ik aan één van mijn therapeuten over de tunnel en dat ik soms dingen doorkreeg. Zij vertelde me dat ze vermoedde dat ik een bijnadoodervaring had gehad. Eenmaal thuis zijn Ruud en ik daarop gaan googelen. Alles was ik las, kwam me zó bekend voor. Dit was precies hoe ik het omschreef en voelde. Vooral die onvoorwaardelijke en grootse liefde. Die heb ik toen gekregen en vanaf dag één bij me gevoeld. Die bijnadoodervaring zit de hele dag in mijn zijn.’

Congres

Een jaar na haar hartstilstand bezochten Catja en Ruud een congres over BDE. ‘Ik wilde daar zó graag naartoe ook al wist ik dat het vanwege mijn geheugenproblemen moeilijk voor me zou zijn om alles te onthouden. Ik heb daar Pim van Lommel, een Nederlandse cardioloog die wereldwijde bekendheid kreeg door zijn grootschalige studie naar bijnadoodervaring, horen praten en een vrouw die hetzelfde als ik had meegemaakt. Toen vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Voor Ruud ook.’

Spiritueel coach

Haar BDE heeft Catja voorgoed veranderd. ‘De mensen om mij heen merken dat ook. Ik voel alleen maar liefde. Ik ken geen boosheid meer. Ik snap het leven. Ik heb dat zó bij me, dat mensen een bepaalde rust over zich heen krijgen als ze bij me langskomen. Daarom help ik tegenwoordig als spiritueel coach mensen bij het vinden van antwoorden op vragen en oplossing voor hun problemen. Het zijn vooral mensen die vastlopen, een burn-out hebben, al jarenlang therapie hebben of terugvallen in oude patronen die naar mijn praktijk komen’, vertelt Catja. ‘Op zo’n moment krijg ik gelijk berichten door. Ik ben een soort doorgeefluik en dat merk ik bijvoorbeeld doordat ik soms woorden zeg, die ik zelf nooit zou gebruiken. Woorden die binnenkomen bij de cliënt.’

Boek

Catja lanceerde vorig jaar een boek over haar bijnadoodervaring: ‘Het kan ons allemaal gebeuren’. ‘Daar ben ik ongelooflijk trots op’, vertelt Catja met een grote glimlach op haar gezicht. ‘Ik heb alles erin beschreven wat me is overkomen: van mijn hartklachten tot datgene wat ik nu doe. Over de impact op mijn gezin, de veranderingen en hoe mijn familie erop heeft gereageerd. Er zijn zoveel mensen die een BDE meemaken, en die, net als ik in het begin, denken dat ze gek aan het worden zijn. Ik wil dat bespreekbaar maken. Je kunt BDE omzetten in zoveel moois. Je bent niet gek. Je hebt alleen iets heel aparts meegemaakt. Er zijn ook mensen die dit spontaan krijgen. Ik geef er lezingen over. Niet zweverig, maar gewoon heel aards. Je kunt er anderen enorm mee helpen. Het is fantastisch om te zien hoe mensen ermee aan de slag gaan. Dat ervaar ik als een cadeautje. Elke keer weer.’

Heb jij een bijzonder verhaal dat je op ForYou.nl wilt teruglezen? Stuur dan een e-mail naar verhalen@foryou.nl zodat we contact met je kunnen opnemen.

Datum: 14 januari 2022

Ook interessant voor jou

Een volwassen lesje leren: familiedynamiek

Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
Een volwassen lesje leren: vriendschappen

Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’

Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
Een volwassen lesje leren: zaken regelen

In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
De mama van... de verrassing

Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
Een volwassen lesje leren: het huishouden

Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
Mama van thuis in een nieuw huis

Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'

Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
‘Ik hoop zó op een tweede kindje’

Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'

‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.

Toon meer >

Toon minder >

‘Ik weet niet eens hoe ik eigenlijk heet’

Op de vraag of je zijn naam met een ‘c’ of een ‘k’ schrijft, is Hector van Dijk meteen heel duidelijk: ‘Met een ‘c’, want Hektor met een ‘k’ is een hondennaam.’ Maar of het écht de naam is die hij bij zijn geboorte heeft meegekregen, weet hij niet. ‘Hector is in Honduras een veel voorkomende jongensnaam. Net zoiets als Jan of Henk in Nederland. Misschien heeft iemand me gewoon zo genoemd toen ik nog op straat leefde. Ik weet het niet. Ik weet ook niet eens zeker of ik wel 44 ben. Ze hebben na mijn adoptie mijn leeftijd ‘geschat’ naar aanleiding van mijn bot- en gebitsgegevens, maar mogelijk ben ik een paar jaar ouder. Ik kreeg tenslotte al op mijn 11e mijn eerste scheerapparaat, terwijl bij de meeste jongens de baardgroei pas rond hun 14e of 15e begint.’

Zwerfkinderen

‘Ik ben mogelijk te vondeling gelegd of op straat terechtgekomen toen ik een jaar of 2 was. Er is niemand die me dat kan vertellen. Ik heb nog wel herinneringen aan die tijd. Ik leefde op straat en kreeg weinig te eten. Er zijn weleens mensen geweest die medelijden hadden met dat kleine jongetje, en dan gaven ze me te eten en mocht ik bij hen in de schuur slapen. Maar als de volgende dag bleek dat ik iets fout had gedaan, ik heb bijvoorbeeld weleens in de schuur geplast, kreeg ik klappen en was ik niet meer welkom.’

Jeugdgevangenis

‘Als je op straat leeft, moet je vechten en knokken om te overleven, en de enige manier om eten te krijgen, is door het te stelen. Als je in Honduras ‘s nachts op straat bent, word je neergeknald door de politie, en als ze je overdag te pakken krijgen, word je naar de jeugdgevangenis gebracht. Daar heb ik dan ook meerdere keren gezeten. Ik kreeg er nooit voldoende te eten, want het werd niet eerlijk verdeeld onder de kinderen. Nee, wie het snelste was, kreeg het meeste, en als je pech had, kreeg je niets. Ontsnappen uit de jeugdgevangenis was trouwens heel gemakkelijk. Je hoefde er alleen maar voor over het hek te klimmen. Dat heb ik vaak gedaan en dan leefde ik weer een tijdje op straat totdat ik weer werd opgepakt door de politie.’

Rood sportbroekje

Hector was vermoedelijk 6 jaar toen hij werd geadopteerd door een Nederlands echtpaar. ‘Ik weet het nog precies’, blikt Hector terug. ‘Op een dag stond er een heel mooie auto voor de deur. Een man en een vrouw stapten uit. Tegen mij werd gezegd dat ik snel naar boven moest gaan om mijn haren te kammen, mijn schoenen aan te doen en me om te kleden. Dat heb ik meteen gedaan, maar het enige wat ik aan kleding had, was een rood sportbroekje. Dat heb ik dus aangetrokken. En toen mocht ik met die man en die vrouw mee. Ze hadden me geadopteerd. Samen met nog een ander kind, een 4-jarig meisje: mijn ‘zusje’.’

Oom Floor

Hectors ouders hadden al twee biologische zoons. ‘Ze wilden graag meer kinderen, maar dat bleek niet meer mogelijk. Daarom besloten ze om twee baby’s te adopteren. Alles was hiervoor al geregeld en ze waren er speciaal voor naar Honduras afgereisd, maar op het laatste moment kregen ze geen toestemming om de baby’s mee te nemen. Een restauranthouder die ik kende als ‘oom Floor’ wist dat ik op dat moment voor de zoveelste keer in de jeugdgevangenis zat. Hij bleek in die tijd ook de ambassadeur te zijn via wie adopties werden geregeld. Dankzij hem ben ik in Nederland terecht gekomen en daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor.’

Ondervoed

Omdat Hector ernstig ondervoed was, bleek hij te ziek om direct naar Nederland te reizen. Ook moest vroeg de adoptieprocedure nog de nodige tijd. ‘Daarom bleven we eerst nog zes weken in een hotel in Honduras. Mijn moeder en mijn zusje konden trouwens iets eerder naar Nederland vertrekken. Mijn vader en ik hebben de vliegreis een week later gemaakt. We kwamen aan op 13 juni, de dag waarop sindsdien mijn verjaardag gevierd wordt. Ik weet nog dat het een koude en regenachtige dag was. Het was zó anders dan het altijd warme Honduras.’

Muizen eten

In Nederland kwam Hector in een totaal nieuwe wereld terecht. ‘Het mooiste vond ik mijn eigen bedje en mijn eigen kamer. En ik kreeg elke dag te eten! Mijn bordje at ik altijd snel leeg, want ik wist niet beter of het was niet vanzelfsprekend dat ik de volgende dag weer te eten zou krijgen. Mijn moeder heeft me later zelfs een keer verteld dat ik haar vroeg of we een keer muis konden eten, want dat vond ik zo lekker. Blijkbaar heb ik dat in Honduras nog weleens gegeten.’

‘Ik ben mogelijk te vondeling gelegd of op straat terechtgekomen toen ik een jaar of 2 was.’

Taal

Hector: ‘Wat ik in het begin wel lastig vond, was de taal. Ik sprak in Honduras natuurlijk alleen maar Spaans/Portugees. De kinderen op school begrepen me niet. Gelukkig pikte ik de Nederlandse taal vrij snel op, maar het was net of er op dat moment een knop in mijn hoofd werd omgezet: ik kon geen woord Spaans meer spreken. Dat vind ik nog steeds jammer. Ik denk dat het ergens in mijn hoofd nog wel zit opgeslagen, maar ik zou het zo graag nog vloeiend kunnen spreken. Dan zou ik bijvoorbeeld oom Floor een keertje opbellen om even bij te praten en hem te vertellen wat ik heb bereikt in mijn leven.’

Hector tractor

‘Op school werd ik gepest. Ze noemden me ‘Hector tractor’. Ik was toen een jaar of 8 en ik vond het vreselijk. Ik wilde een andere naam hebben. Mijn ouders hebben de procedure daarvoor in gang gezet en we moesten er helemaal voor naar de rechtbank in Den Haag. Toen de rechter me vroeg: ‘Oké Hector, hoe wil je gaan heten?’ stond ik ineens met mijn bek vol tanden. ‘Als je nu niet zegt hoe je wilt heten, heet je voor altijd Hector’, zei de rechter nog. Maar ik wist niets te zeggen, dus is mijn naam nooit veranderd.’

Uit huis geplaatst

In de loop der jaren begonnen de problemen in Hectors nieuwe gezin zich op te stapelen. ‘Naarmate ik ouder werd en in de puberteit terechtkwam, werd ik steeds eigenwijzer’, vertelt Hector eerlijk. ‘Maar mijn vader, hij zat bij Defensie en was beroepsmilitair bij de luchtmacht, was misschien wel nóg eigenwijzer. Ik moest regelmatig voor straf op mijn kamer zitten, maar dan klom ik gewoon uit het raam en kon ik via het dak naar buiten. Dan zwierf ik weer een hele dag rond op straat. Dat vond ik niet erg, want dat was ik immers gewend. De ruzies met mijn vader mondden steeds vaker uit in vechtpartijen. De eerste jaren kon hij me nog wel aan, maar op een gegeven moment waren de rollen omgekeerd. Toen ik 13 was, werd de toestand onhoudbaar en ben ik uit huis geplaatst.’

Internaat

Hector kwam in een internaat terecht en is daarna onder begeleiding zelfstandig gaan wonen. ‘Volgens mijn begeleiders kun je nog niet voor jezelf zorgen als je 13 bent, maar in werkelijkheid kon ik dat heel goed. Dat deed ik in Honduras immers ook. Ik miste mijn ouders wel ontzettend. Vooral mijn moeder, want met haar kon ik altijd heel goed praten. Ik was vastbesloten om wat van mijn leven te maken. Ik wilde iets bereiken. Mijn diploma halen. En dat is me uiteindelijk ook gelukt en ik heb zelfs nog een lasdiploma kunnen halen.’

Beroepsmilitair

Net als zijn vader besloot ook Hector beroepsmilitair te worden. ‘In tegenstelling tot hem ben ik echter bij de landmacht gegaan. Tijdens mijn tijd bij Defensie, in totaal zesenhalf jaar, heb ik me verder laten scholen in het lassen. Dat vond ik geweldig en ik hoopte daar iets mee te doen als mijn tijd als beroepsmilitair erop zat. Ik ben ook verschillende keren op vredesmissie geweest, maar daar heb ik gelukkig geen akelige dingen meegemaakt. Wat wel heftig was, was het moment dat ik op oefening in Zweden was en ik halsoverkop naar Nederland moest komen: mijn vader lag op sterven en hij wilde me spreken. Ik ben toen meteen per helikopter naar Nederland vervoerd en heb nog alles uit kunnen praten met mijn vader voordat hij stierf. Daar ben ik nog steeds zó blij om. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor hem. Hij is heel rustig heengegaan.’

Lasinspecteur

Eenmaal uit dienst zocht Hector een baan waarbij hij zijn lasvaardigheden kon gebruiken. ‘Ik wilde verder in het samenstellen van metalen en constructies maken. Ik had dan wel mijn diploma’s, maar geen ervaring en dat maakte het moeilijk om hierin een baan te vinden. Daarom heb ik eerst verschillende baantjes in de schoonmaakbranche gehad. Uiteindelijk kon ik toch als lasser aan de slag. Ik heb er in de loop der jaren ook nog meer lasdiploma’s bijgehaald. Daar zaten pittige opleidingen tussen, maar het is me wel gelukt. Tegenwoordig mag ik mezelf lasinspecteur noemen, al werk ik nog wel steeds als lasser/onderhoudsmonteur.’

Toekomst

Privé staat het er op dit moment iets minder rooskleurig voor. ‘Ik had negentien jaar lang een relatie. Samen hebben we vier prachtige kinderen gekregen, maar tussen ons twee ging het niet goed meer. Bijna een jaar geleden besloten we uit elkaar te gaan. Op dit moment zie ik mijn kinderen zoveel mogelijk. Ik woon nu op mezelf. Voor de zoveelste keer. Maar als ik ‘s avonds na mijn werk thuiskom, val ik toch een beetje in een gat. Dan is het zo stil. Daarom wil ik vechten voor mijn geluk. Voor mijn toekomst. En daar heb ik alle vertrouwen in.’

Datum: 14 januari 2022

Ook interessant voor jou

Een volwassen lesje leren: familiedynamiek

Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
Een volwassen lesje leren: vriendschappen

Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’

Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
Een volwassen lesje leren: zaken regelen

In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
De mama van... de verrassing

Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
Een volwassen lesje leren: het huishouden

Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
Mama van thuis in een nieuw huis

Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'

Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
‘Ik hoop zó op een tweede kindje’

Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'

‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.

Toon meer >

Toon minder >

De mama van FantasTies

Ik hou d’r van. Wat een leuke leeftijd is de peutertijd qua spraak en ontwikkeling! Onze kleine papegaai… Hij is inderdaad vooral klein: hij heeft (nog) niet het postuur van zijn vader. Die is namelijk 1,94 meter en heeft lange benen. Dat heeft Ties niet. Hij heeft korte beentjes en is daardoor bijna net zo klein als de jongens bij de gastouder, die toch al snel een jaar jonger zijn. Soms kijk je even terug in de tijd en dan besef je opeens wat een stappen en sprongen er weer gemaakt zijn.

Wat gaat het snel

Ties wordt alweer 3 en als ik dan zie wat hij in het afgelopen jaar weer geleerd en gedaan heeft, verbaas ik me er toch weer over hoe snel de tijd gaat: sinds de zomer zonder luier. Het alfabet dat hij opdreunt en dat bijna foutloos. De liedjes die hij meezingt. ‘Happy thursday to you’ zingt hij dan vol overgave. ‘’Birthday’, Ties. Het is ‘birthday’.’ Ik krijg het er niet in, of niet uit. Het is net hoe je het bekijkt. ‘We’ll rock you’ is ook één van z’n favorieten. Als ‘birthday’ klinkt als ‘Thursday’, hoef ik zeker niet uit te leggen hoe ‘rock you’ klinkt. 😉

Jezelf terughoren

Ook slaat hij echt alles op en herhaalt hij alles wat we zeggen; vaak ook nog in z’n eigen spel met zijn eigen fantasie. Van de week had hij geen zin in z’n wortels en doppers. We kregen het er niet in. Hij wilde alleen vlees. ‘Nog twee worteltjes, Ties.’ Zijn antwoord: ‘Nog drie!’ ‘Nou vooruit. Drie dan!’ Maar ook die drie waren nog even een strijd. Tijd voor de volgende tactiek. Niet eten, geen toetje. Kijken of dat werkt. Wellicht eet hij morgen dan beter (chantage, ik weet het). Vandaag zat Ties te spelen met z’n dino en zei letterlijk alles na wat er aan tafel werd gezegd. ‘Je moet wel je wortels opeten hoor! Nog drie wortels, anders krijg je geen toetje.’ Dus de dino wilde wel eten. ‘Nog twee hapjes.’ ‘Nee, drie.’ Raad eens: dino heeft z’n bord wel leeggegeten, dus mag ook een toetje.

Poepiescheetje

We horen onszelf steeds vaker terug. Wanneer Ties vindt dat ons telefoongesprek wel klaar is, vult hij in: ‘Joe doei!’ Wanneer zijn kleine broertje uit bed komt: ‘Hallo poepiescheetje. Heb jij lekker geslapen?’ Ja, ik noem Marten inderdaad weleens ‘Poepie’ en soms ‘Scheetje’. Want wat erin gaat, gaat er ook weer uit. En deze man, die kán eten… Meer dan zijn broer. Dat bekkie gaat altijd weer open. Ik zit er zelfs aan te denken hem op te geven voor een toetjesreclame: het enthousiasme als hij het toetje alleen al ziet. Te leuk.

Ophouden met zingen

Laatst zaten we in de auto. We moesten een uur rijden en de jongens hadden het niet helemaal naar hun zin. Ties was moe, dus was aan het staren, en Marten was aan het jengelen. Meestal zing ik dan voor hem. Altijd hetzelfde liedje en Ties zingt altijd dapper mee. Behalve nu… Ik was halverwege, Marten jengelde nog steeds en Ties zei: ‘Je moet ophouden met zingen, mama. Ik vind het niet mooi!’ Ik: ‘Niet mooi? Hoe bedoel je? Ik vind namelijk dat ik heel goed kan zingen.’ Ties: ‘Nee. Je kan niet mooi zingen.’ Van je kind moet je het maar hebben.

Eigen mening

Eerlijk is hij dus ook én heeft een eigen mening. Wat vind ik mijn Ties toch fantastisch!

Datum: 14 januari 2022

Ook interessant voor jou

Een volwassen lesje leren: familiedynamiek

Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
Een volwassen lesje leren: vriendschappen

Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’

Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
Een volwassen lesje leren: zaken regelen

In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
De mama van... de verrassing

Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
Een volwassen lesje leren: het huishouden

Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
Mama van thuis in een nieuw huis

Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'

Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
‘Ik hoop zó op een tweede kindje’

Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'

‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.

Toon meer >

Toon minder >

Visueel leren: zo doe je dat!

Elke middag is het weer hetzelfde verhaal: je kind komt thuis van school, maar lang niet zo enthousiast als vroeger. In het begin had je geen idee waardoor het kwam. Misschien heeft hij het niet leuk met zijn vriendjes, hij zou toch niet gepest worden… Maar op den duur kom je erachter waar het echt aan ligt: het gaat niet goed met leren. Je probeert van alles om je kind te helpen en vraagt je af waarom met zoveel moeite er nog niks verandert. Misschien ligt het dan niet aan de hoeveelheid moeite, maar is er gewoon een andere aanpak nodig.

We zijn allemaal anders

Hoe lekker de allerbeste taart in de wereld ook is, er gaan mensen zijn die hem alsnog niet lusten, want sommige mensen houden nou eenmaal niet van taart. Dat is heel logisch, want we hebben allemaal een andere smaak. Waarom zouden we dan allemaal op dezelfde manier moeten leren? Dat is eigenlijk heel raar, maar toch wordt er vaak weinig rekening mee gehouden dat ook niet iedereen dezelfde leerstijl heeft. Zo leren sommige kinderen beter met een visuele leerstijl, omdat ze beelddenkers zijn.

Beelddenken… wat is dat?

Kinderen die beelddenken slaan de informatie niet op als woorden, maar denken en leren dus in beelden. De meeste mensen gebruiken trouwens beide manieren van denken, maar als beelddenker heb je de voorkeur voor beelden. En dat kan dus bij kinderen problemen veroorzaken, aangezien ons huidige onderwijs daar niet goed op is afgesteld. ‘Wat nu’ denk je misschien, want je wilt wel dat je kind zo goed mogelijk meekomt op school. Gelukkig zijn er veel manieren waarop je je kind kunt stimuleren visueel te leren.

Crea-bea!

Als iets niet op de ‘standaard’ manier lukt, dan moet je met een creatieve oplossing komen. En dat is in dit geval niet anders. Beelddenkers gebruiken het liefst hun ogen om iets goed te kunnen begrijpen. Als hierop wordt ingespeeld, kan dit heel ondersteunend zijn tijdens het leren.

Je probeert van alles om je kind te helpen en vraagt je af waarom met zoveel moeite er nog niks verandert

Mindmap

Ook het uitschrijven van informatie kan op een visuele manier gedaan worden. Dat wordt gelukkig wel steeds vaker gedaan door middel van mindmaps. Daarbij schrijf je in het midden van een papier een woord op (bijvoorbeeld: zoogdieren). Vanuit daar trek je pijlen naar buiten, die wijzen naar de verschillende onderdelen van dat onderwerp (honden, paarden, etc.). Vervolgens kun je vanuit die woorden weer andere pijltjes trekken naar specifieke details. Ook kun je lijnen trekken tussen de verschillende onderdelen om verbanden aan te geven. Zo ziet je kind in één opslag hoe alles in elkaar zit.

Over De Leerboom

Het kan moeilijk zijn om opeens je kind een hele andere leerstijl aan te leren, zonder dat je er misschien ervaring mee hebt. Bij De Leerboom zijn we gespecialiseerd in visueel leren en kunnen we dus je kind uitstekend ondersteunen in dit proces. Wil je hier meer over weten? Bel dan gerust en dan kijken we verder!

Datum: 11 januari 2022

Specialisten in jouw buurt

Ook interessant voor jou

De belangrijke rol van babymelk in babyvoeding

De introductie van babymelk aan je baby is een beslissing die een zorgvuldige overweging vereist. In de eerste levensmaanden speelt voeding een sleutelrol in de ontwikkeling en het welzijn van een kind. Borstvoeding is de beste voeding voor je baby.
Kinderopvang duur? Helemaal niet!

Aan het einde van ieder kalenderjaar komen kinderopvangorganisaties met het nieuwe tarief voor het komende jaar. De tarieven lopen wel wat uiteen.
Risicovol spel

Spelen mag best een beetje spannend zijn! Kinderen gebruiken hun spel tenslotte om grenzen te verkennen. Wat durf ik? Wat kan ik? Kan ik het zonder hulp of heb ik een handje nodig?
Met de kinderen op de motor? Zo blijven ze veilig!

Motorrijden is super gaaf en avontuurlijk! Het gevoel van vrijheid en de spanning tijdens een rit zijn geweldig. En het zou toch fantastisch zijn om je passie voor motorrijden te delen met je kinderen?
‘De eerste jaren zijn zó belangrijk!’

Midden in Leidschendam-Noord staat Integraal Kind- en Expertisecentrum De Waterlelie.
Help, mijn kindje heeft onverklaarbare darm- en buikklachten

Je kind is je meest waardevolle bezit. De liefde die je voelt, is met niets te vergelijken, en je wilt hem of haar een fijne omgeving bieden. Wanneer je ziet dat het niet goed gaat, is dat dan ook enorm frustrerend.
Goed voorbereid met jouw kind op pad

Wil je samen met jouw kind op pad? Dan moet je ook zorgen voor voldoende veiligheid onderweg. Onderweg kan er immers veel gebeuren en je bent ook snel afgeleid als jouw kind overal naartoe kan. De veiligheid begint daarom al vanaf het moment dat je de auto in stapt. Hiervoor kan je een maxi cosi autostoel kiezen.
Ultieme ontspanning

Zodra je binnenstapt in één van de spa’s van Sparkle voel je het al: een warme sfeer en oprechte aandacht. Welzijn, gezondheid en ontspanning komen hier samen. Het is méér dan leuk: floaten heeft tal van voordelen.
Alles is familie

De stap naar hulp zoeken in de opvoeding en begeleiding van je kind is belangrijk.
5 tips om je gezin en je werk te combineren

Wist je dat maar liefst 76% van de Nederlandse moeders moeite heeft met het combineren van gezin en werk? En dan hebben we het nog niet eens over dat momentje voor haarzelf dat er veel te vaak bij inschiet. Daarom 5 gouden tips: Wat kost jou energie en waar krijg je energie van? Zet dat eens voor jezelf op een rijtje en zorg dat je minimaal driekwart van je tijd bezig bent met dingen waarvan je energie krijgt.

Toon meer >

Toon minder >

Als ik toch eens kon plassen als een man

Jaren geleden interviewde ik een transvrouw. Ze werd geboren als jongetje, maar is nu op en top vrouw. Ik was geraakt toen ze me vertelde dat ze van jongs af aan al aanvoelde dat ze in het verkeerde lichaam was geboren, maar er pas na haar pensioen voor uit durfde te komen. Wat heftig dat je het grootste deel van je leven niet mag zijn wie je bent!

Reflectie

Eerlijk gezegd zorgde dat bij mij ook voor een kort moment van reflectie. Hoe zat dat bij mij? Eigenlijk was ik nooit bewust bezig met mijn ‘vrouw zijn’. Ik ben het gewoon. En ja, daar voel ik me gelukkig bij. Zelfs als dat betekent dat je te maken kunt krijgen met vrouwelijke ongemakken, zoals maandelijks terugkerende menstruaties, zwangerschapsklachten, de overgang of hormonale pieken en dalen. Als man heb je daar geen last van, maar aan de andere kant zul je ook nooit het wonder ervaren van een nieuw mensje dat in je groeit.

Fulltime moeder

Dat wonder heb ik zelf tot drie keer toe mogen ervaren. Ik verkeerde zelfs in de luxe om 8,5 jaar fulltime moeder te zijn. Ik was getuige van alle eerste woordjes en stapjes van mijn kinderen. Fantastisch! Pas toen de jongste naar de basisschool ging, ben ik weer een betaalde baan gaan zoeken.

Wij zijn powervrouwen!

Ik denk dat iedere werkende moeder kan beamen dat het niet altijd meevalt om alle ballen in de lucht te houden. Een baan, kinderen die, naarmate ze ouder worden, continu gehaald en gebracht moeten worden van en naar allerlei buitenschoolse activiteiten, het huishouden en er dan ook nog gezellig blijven uitzien voor je partner. Ga er maar aanstaan! Maar hé, wij vrouwen kunnen dat. Ondanks al die ‘vrouwenzaken’ zijn wij in staat om die powervrouw in onszelf naar boven te halen en ons te ontwikkelen.

Plassen

Nee, ik zou geen man willen zijn. Nou ja, behalve dan heel af en toe als ik ergens buiten loop en mijn blaas aangeeft dat die nodig geleegd moet worden. Op zó’n moment zou ik graag voor heel even een man willen zijn en een boompje opzoeken om tegenaan te plassen. Geweldig lijkt me dat! Dat lijkt me nu écht een geluksmomentje!

Datum: 08 januari 2022

Ook interessant voor jou

Een volwassen lesje leren: familiedynamiek

Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
Een volwassen lesje leren: vriendschappen

Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’

Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
Een volwassen lesje leren: zaken regelen

In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
De mama van... de verrassing

Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
Een volwassen lesje leren: het huishouden

Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
Mama van thuis in een nieuw huis

Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'

Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
‘Ik hoop zó op een tweede kindje’

Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'

‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.

Toon meer >

Toon minder >

Hoe word je snel weer fit na de lockdown?

De sportscholen zijn sinds 18 december gesloten. Heel Nederland kreeg een déjà vu van het afgelopen jaar. Ook eind 2020 sloten de sportscholen om pas weer in mei 2021 open te gaan. Natuurlijk hopen we allemaal van harte dat het de komende maanden sneller zal gaan. Maar er is niemand die hier antwoord op kan en wil geven. Het blijft afwachten. In de tussentijd gaan we natuurlijk niet niks zitten doen. Een goede voorbereiding is wel op zijn plaats. Waarvoor? Om weer fit te worden na de lockdown natuurlijk!

De voorgaande lockdowns hebben wel bewezen dat het heel gemakkelijk is om aan te komen gedurende deze periodes. Daarnaast proberen we wel extra te bewegen, maar dat is toch anders dan intensief sporten bij een sportschool in Breda. Ga er daarom maar vanuit dat je spieren iets zullen afnemen de komende tijd. Geen zorgen. Met het juiste trainingsschema en de beste mentaliteit ben je binnen mum van tijd weer fit na de lockdown.

Stel doelen op

Hoogstwaarschijnlijk ben je pakweg een jaar geleden al begonnen met enkele concrete doelen. Hoewel je hier uiteindelijk weer naar toe wilt werken, zal je ze in de tussentijd misschien wat bij moeten stellen. Het is heel demotiverend om te sporten als je doelen nog zo ver weg lijken te zijn. Probeer daarom doelen te stellen die je wat sneller kunt halen. Door je uiteindelijke doel op te breken in kleinere stukjes, wordt het een stuk gemakkelijker om ze te behalen. Stel kleine én grote doelen op. Zo blijft het leuk om naar de sportschool te komen en blijf je gemotiveerd om hier aan te werken.

Pak ook voldoende rust

Het is heel verleidelijk om – zodra de sportscholen weer open zijn – gelijk weer volle bak aan het sporten te gaan. Iedere dag een uur in de sportschool en trainen maar. Op die manier wordt het behalen van jouw doelen immers een stuk gemakkelijker. Niets is echter minder waar. Het is juist enorm belangrijk om voldoende rust te pakken. Bedenk goed dat je lichaam nog weinig gewend is. Zelfs als je de weken of maanden in lockdown niet stil hebt gezeten. Je spieren zullen hoe dan ook een stuk zwakker zijn geworden.
Dit betekent dat je het weer rustig op moet bouwen in de sportschool. Train maar op circa 50% van het tempo dat je vóór de lockdown deed. Begin met het trainen van iedere spiergroep. Houd één dag per spiergroep aan en neem vervolgens 3 á 4 dagen rust om de volgende spiergroep aan te pakken. Op die manier bouw je het tempo heel rustig op en zal het lichaam niet overbelast raken. Een blessure is immers het laatste wat je wilt na de lockdown.

Wat is jouw voortgang?

Het is lastig gemotiveerd te blijven als je niet weet wat je voortgang precies is. Daarom willen we graag meegeven dat het goed is om een trainingslog bij te houden. Schrijf iedere training op wat je hebt gedaan, hoe dit voelde, enzovoorts. Op die manier zie je zelf hoe (en of) je vooruit gaat. Dat zorgt voor extra motivatie en inzicht in je trainingsschema.

Datum: 07 januari 2022

Ook interessant voor jou

Wat je moet weten over L-glutamine poeder

Supplementen zijn tegenwoordig niet meer weg te denken uit de wereld van gezondheid en fitness. Een van de stoffen die steeds meer aandacht krijgt, is L-glutamine poeder. Misschien heb je het al eens voorbij zien komen in de sportschool of gehoord van iemand die herstelt van een operatie. L-glutamine is een aminozuur dat van nature in je lichaam voorkomt, maar bij bepaalde omstandigheden zoals intensieve training, stress of ziekte, kan je lichaam er meer van nodig hebben dan het zelf kan aanmaken.
Loopbandtraining voor herstel na blessure

Blessures kunnen behoorlijk frustrerend zijn, zeker als je graag regelmatig sport. Toch hoeft een blessure niet te betekenen dat je helemaal niet meer kan bewegen voor een bepaalde periode. Een loopband kan namelijk uitkomst bieden om op een veilige en gecontroleerde manier je conditie op te bouwen tijdens je periode van herstel.
Tips voor een sterker lichaam

Wil je niet alleen wat gewicht kwijt, maar echt fit en energiek door het leven gaan? Met een goede aanpak kun je sneller resultaat boeken dan je denkt.
Jouw sportieve kledingstijl zó gefikst

Wil je elke dag casual en sportief voor de dag komen? Zorg er dan voor dat je voldoende items in je kledingkast hebt hangen om die ambitie waar te maken. Combineren is daarbij het toverwoord.
Hoe vind je het juiste letselschade advies?

Wanneer je te maken krijgt met letselschade, kan het vinden van het juiste juridisch advies bij letselschade cruciaal zijn voor je herstel en compensatie. Maar met zoveel opties beschikbaar, hoe weet je welk advies betrouwbaar is?
De 3 voordelen van personal training

Personal training klinkt misschien vooral relevant voor mensen in revalidatie, of met overgewicht. Maar een personal trainer kan iedereen die een fitter leven wil leiden een voordeel opleveren!
4 tips om fitter te worden

Wil je graag een gezonde leefstijl omarmen, maar vind je het moeilijk om dit vol te houden, of weet je niet waar je moet beginnen? Logisch, iedereen wil zich fit voelen en lekker in hun vel zitten.
Fitnessapparatuur voor thuis kopen? Tips!

Vind je het leuk om te sporten, maar heb je geen zin of tijd om telkens naar de sportschool te gaan? Dan kan het een idee zijn om je sportsessies gewoon thuis uit te voeren. Om dit optimaal te doen, kan het verstandig zijn om gebruik te maken van de juiste fitnessapparatuur.
Start nú alvast met gezonder leven

December is een maand die bekendstaat om gezelligheid en lekker eten. Dat begint al met de pepernoten, marsepein en banketletters en eindigt met oliebollen en champagne. Geen wonder dat veel vrouwen in januari massaal beginnen met lijnen en sporten.
Zo maak jij jouw krachttraining zo effectief mogelijk!

Sportscholen worden drukker bezocht dan ooit. Waar vroeger de gym alleen voor de echte bodybuilders was, doet tegenwoordig bijna iedereen (zo nu en dan) wel eens aan krachttraining. Ook de thuisgym wordt steeds populairder.

Toon meer >

Toon minder >

‘Alles geprobeerd om van die acne af te komen’

Als kind neem je je mooie huidje vaak voor lief. Maar tegen de tijd dat ik naar de middelbare school ging begon ik in te zien dat een gladde huid niet vanzelfsprekend is. Van de ene op de andere dag zat mijn voorhoofd onder de rode bultjes en puistjes. Niet bepaald iets waar je als onzekere tiener op zit te wachten.

Acne

Vanaf dat moment wilde ik er graag alles aan doen om ervanaf te komen. Eerst heeft mijn moeder een crème voor me proberen te regelen. En op den duur ben ik zelfs naar de huisarts geweest! Maar wat we ook probeerden, het mocht niet baten. Het was niet eens de heftigste vorm van acne, maar het ging maar niet weg. Op een gegeven moment heb ik het gewoon geaccepteerd, in de veronderstelling dat het wel over zou gaan na de puberteit.

Crèmes

Maar ook dat bleek niet de waarheid te zijn. Toen ik begin twintig was, had ik nog steeds een onzuivere huid. Nog altijd puistjes, en inmiddels ook al een paar littekens. Ze zeggen wel dat je er niet aan moet zitten, maar probeer dat maar eens tien jaar vol te houden! Daarnaast begon mijn huid ook steeds droger te worden. Zelf heb ik daarom nog vele crèmes en reinigingsproducten gebruikt van de bekende drogisterijen, maar die stelden elke keer weer teleur.

Toen ik begin twintig was, had ik nog steeds een onzuivere huid

Peeling

Ten einde raad kwam ik bij Fine LaserClinic terecht. Zij hebben gelijk een persoonlijk behandelplan voor mij opgesteld, door te kijken naar mijn specifieke huidtype. Zo konden eindelijk de juiste producten voor mijn huid worden uitgezocht. Maar voor ik die ging gebruiken, werd eerst mijn huid diep gereinigd en werd er een peeling aangebracht. Ik voelde me zowaar herboren. En ik was zo blij dat de producten eindelijk goed werkten. Toen had ik alleen de littekens nog over, maar ook daar kon Fine LaserClinic bij helpen met de SkinPen. Eindelijk ben ik dan na al die jaren van mijn huidproblemen af!

Een stralende huid met de SkinPen

Wanneer je last hebt van puistjes, trekken die vaak vanzelf wel weer weg. Maar zeker bij acne kan het zijn dat de huid zich niet helemaal meer herstelt en er dus littekens ontstaan. Het kan enorm balen zijn als je denkt dat je ermee moet blijven lopen. Maar gelukkig zijn de littekens ook te behandelen!

Stralende én egale huid

Wil je graag weer een egale huid? Laat jezelf dan verwennen met de SkinPen. De SkinPen werkt door middel van microneedling. In de pen zitten heel kleine naaldjes die microscopische kanaaltjes maken in de huid. De huid krijgt hierdoor een prikkel om zichzelf te herstellen. Het resultaat is een stralende én egale huid, waarvan het begin al vier dagen na de eerste behandeling te zien is.

Datum: 04 januari 2022

Specialisten in jouw buurt

Ook interessant voor jou

Acnebehandeling vergoeding

Om maar met de deur in huis te vallen: acnetherapie valt niet onder de basisverzekering. Alleen als een dermatoloog je doorverwijst naar een huidtherapeut voor een acnebehandeling, biedt de basisverzekering mogelijk een vergoeding.
De feiten en fabels over acne op een rij

Tegenwoordig hebben we allemaal toegang tot het internet, een bron waar we veel informatie kunnen vinden. Heb je last van acne? Dan kun je daar van alles over vinden.
Zo zeg je tabee tegen acne!

Een geïrriteerde huid, puistjes, mee-eters, overgevoeligheid; een huid met acne is allesbehalve prettig. Effectieve huidverzorging kan helpen om acne te verminderen. Hoe eerder je actie onderneemt tegen acne, des te kleiner de kans op pigmentvlekken of littekens.
Acne: wat is waar en wat niet?

Veel huidproblemen zijn niet gevaarlijk, maar ze kunnen wel vervelend zijn voor het uiterlijk. Acne is daar een goed voorbeeld van. De bijbehorende puistjes of mee-eters verstoren de huid en je wilt er graag zo snel mogelijk vanaf.
’Utrechtse Schoonheid hielp mij van mijn acne af’

Ook jij hebt in je tienertijd hoogstwaarschijnlijk te maken gehad met puistjes, mee-eters en misschien zelfs wel acne. Op dat moment is dat niet leuk, maar je weet dat het tijdelijk is. Je houdt je vast aan het feit dat de pukkels na de puberteit meestal grotendeels verdwijnen. Maar wat als je na je twintigste nog steeds onder de puistjes zit?
Acne: de tips en tricks voor een egale huid

Puistjes, pukkeltjes, mee-eters en andere oneffenheden: het zijn allemaal kenmerken van acne. Acne is de meest voorkomende huidaandoening. Er wordt vaak gedacht dat het alleen in de puberteit voorkomt, maar ook volwassenen kunnen er last van krijgen.
Acne: de oorzaak en het ontstaan van jeugdpuistjes

Acne, in de volksmond ‘jeugdpuistjes’ genoemd, komt veel voor. Vooral bij jongeren tussen de 15 en 25 jaar. Maar ook volwassenen kunnen er last van krijgen en hebben.
'Het liefst verstopte ik mijn gezicht'

Acne gaat verder dan pukkels en puistjes. Dat weet Daphne (24) als geen ander.
Acne? Dit kun je eraan doen!

Als tiener ontwikkel je vaak de eerste puistjes. Ze horen bij de puberteit, en je bent niet de enige. Maar wanneer je op latere leeftijd nog steeds kampt met hevige onzuiverheden op jouw huid, wordt het op zijn zachtst gezegd vervelend.
Wat te doen tegen acnelittekens?

Iedereen heeft wel eens een puistje. Maar sommige pechvogels krijgen in hun jonge jaren te maken met hardnekkige acne. De ontstekingen en pukkels op je gezicht, borst of rug kunnen je dan ontzettend onzeker maken.

Toon meer >

Toon minder >

Veelgestelde vragen over diabetische voet

Diabetes kan alleen meer lichamelijke gevolgen hebben. Zo ook in je voeten. Dit wordt diabetische voet genoemd. De gevolgen van diabetes in je voeten ontstaan vaak over langere tijd, waardoor je ze soms niet direct herkent. Door je voeten regelmatig te laten controleren, kun je klachten in je voeten die erg ingrijpend kunnen zijn voorkomen. Francisca van Medische Pedicure Francisca beantwoordt de meest gestelde vragen over diabetische voet.

Welke klachten kunnen er ontstaan?

Wanneer je klachten krijgt in je voeten die ontstaan door diabetes, wordt dit ook wel diabetische voet genoemd. De voornaamste klachten die je krijgt hebben te maken met het beschadigen van bloedvaatjes en zenuwen. Hierdoor kan bloed minder goed doorstromen naar de voeten. Het gevolg hiervan is dat het gevoel in je voeten ook kan afnemen, waardoor je bijvoorbeeld minder voelt in je tenen, koude voeten hebt of ongemerkt loopt met wondjes of blaren. De genezing van deze wondjes verloopt vervolgens ook minder goed door de verminderde doorbloeding.

Wanneer ontstaan deze klachten?

In de meeste gevallen ontstaan de klachten pas later. Een wondje krijgt bijvoorbeeld niet de juiste aandacht, waardoor deze verkeerd heelt. Het kan ook gebeuren dat je ter compensatie van ongemakkelijke plekken in de voet net anders gaat lopen, waardoor er eeltplekken kunnen ontstaan. Onder deze eeltplekken kunnen vervolgens ontstekingen ontstaan die je pas in een later stadium ontdekt.

Kan ik mijn voeten laten behandelen?

Diabetes maakt je voeten extra kwetsbaar waardoor de klachten vaak voorzichtig en over een langere periode ontstaan. Medische pedicure is daarom vooral gericht op twee onderdelen. Ten eerste het behandelen van bestaande klachten en deze zo veel mogelijk te verlichten, zoals het behandelen van wondjes en beschadigingen aan de voeten. Ten tweede richt medische pedicure zich op het voorkomen van nieuwe klachten. Problemen kunnen eerder gesignaleerd worden waardoor de kans op voetproblemen afneemt.

In de meeste gevallen ontstaan de klachten pas later

Wat kan ik naast de behandeling doen?

Bij een behandeling van diabetische voet krijg je altijd advies over hoe je jouw voeten zelf kunt verzorgen. Dit advies is volledig op maat. Schoenen, houding en het ontstaan/verloop van de klachten verschillen allemaal per persoon. Daarom is het belangrijk om je voeten regelmatig te laten controleren bij de

Hoe kan ik mijn voeten het beste zelf verzorgen?

Er zijn een aantal adviezen die gelden in de meeste gevallen. Door hierop te letten, kun je zelf het ontstaan van klachten verminderen. Zorg voor goede schoenen die niet knellen of druk op de verkeerde plekken uitoefenen Laat regelmatig je voeten controleren. Zo kun je wondjes, eelt en andere problemen vroeg identificeren en op de juiste manier laten behandelen. Voorkom overbelasting zo veel mogelijk. Loop bijvoorbeeld niet te lang op blote voeten.

De beste aandacht voor je voeten

Je kunt jouw voeten altijd laten verzorgen bij Medische Pedicure Francisca. Het is belangrijk om de juiste aandacht aan je voeten te blijven geven, zeker wanneer je diabetes hebt. Op deze manier kun je problemen voorkomen zo ervoor zorgen dat je zo min mogelijk pijn hebt bij het lopen. Dat is natuurlijk wel zo prettig. Neem contact op om jouw afspraak te maken!

Datum: 04 januari 2022

Specialisten in jouw buurt

Ook interessant voor jou

Inlegzolen kopen? Verschillende soorten + de voordelen

Heb je voetklachten, zoals pijn aan de bal van je voet of aan je hiel? Of heb je misschien te maken met een voetafwijking, zoals platvoeten, hielspoor, hallux valgus of holvoeten? Ook in het geval van diabetes of reuma kun je pijnlijke voeten krijgen.
Zo houd je je voeten fris en fruitig

Een fris gevoel is fijn. Voor je hele lichaam, maar ook zeker voor je voeten. Wanneer we te maken hebben met onaangename geurtjes, voelen we ons al snel ongemakkelijk. Begrijpelijk!
Wat je moet weten over… de voetmassage

We kennen de massage als ontspanningsmiddel voor je hele lichaam. Je ziet misschien een ruimte voor je met geurkaarsen, aromatische oliën, een comfortabele ligstoel, kortom: een wellness. Maar een massage heeft meer functies dan enkel ontspanning.
Kom alles te weten over een orthese!

Wanneer je last hebt van pijnklachten aan je voeten, hoef je hier niet mee rond te blijven lopen – letterlijk en figuurlijk. Er zijn zoveel mogelijkheden om de pijn te verlichten of volledig te laten verdwijnen. Bijvoorbeeld met een orthese.
Last van reuma in je voeten? Dit kun je doen!

Pijnlijke, stijve voeten, opgezwollen gewrichten, vergroeiingen in je tenen of andere delen van je voeten. Kun jij deze klachten afvinken? Dan heb je misschien reuma.
Voetverzorging en verzekering: zo zit het

Je voeten gebruiken is zo vanzelfsprekend. Vaak merk je pas hoe belangrijk je voeten zijn wanneer er een klacht tevoorschijn komt. Een medisch pedicure biedt gelukkig de oplossing voor verschillende voetklachten.
Een voet beweegt nooit alleen

De voet bestaat uit 26 afzonderlijke botten, 33 gewrichten, 107 banden en 19 spieren en pezen. Een ingewikkelde samenstelling, waar we zuinig op moeten zijn. Het is vervelend als je pijn hebt aan of in je voeten, enkels, knieën, heupen of rug.
6 tips om klachten aan je diabetische voet te voorkomen

Hebben voeten en diabetes iets met elkaar te maken? Jazeker, de diabetische voet is kwetsbaar en heeft daarom extra aandacht nodig.
Een blessure? De sportpodotherapeut weet raad!

Een tennispartij, een voetbaltoernooi, een rondje wielrennen of hardlopen. Sporten is naast gezond ook leuk!
Wat te doen tegen winterhanden en -voeten

Winterhanden en -voeten zijn geen pretje. Roodheid, jeuk dan weer een blauwe kleur die gepaard gaat met wisselingen in temperatuur. Vooral wintertenen komen vaak voor.

Toon meer >

Toon minder >