Artikelen

Integrale samenwerking bij rouw en verliesverwerking in de regio

Een jong gezin in de bloei van hun leven heeft net hun tweede kind gekregen, maar ze zitten op een donkere wolk. Wat een fijne tijd moet zijn met elkaar als jong gezin, is nu elke dag weer een gevecht en een grote uitdaging. Wanneer er iets niet goed gaat in het gezin door ziekte of overlijden, heeft dat veel impact. Naast de medische zorg, is het daarom enorm belangrijk integrale zorg te bieden voor het gezin.

Wat is integrale zorg?

Wat is eigenlijk integrale zorg? Voor mij draait het hierbij vooral om de psychosociale medisch gerichte zorg. Met andere woorden, een zorg waarbij er aandacht is voor alle gevolgen van ziekzijn. Vaak wordt er wel samengewerkt door verschillende hulpverleners, maar blijft ieder op zijn eigen eilandje. In mijn optiek helpen we mensen alleen het beste door het gezin centraal te stellen. Daarbij staan zij in het midden met de zorgverleners daaromheen. Daar help ik graag bij.

Onzekerheid en stress

Hoe dit tot uiting komt, licht ik graag toe aan de hand van de situatie uit de inleiding. Bij dit gezin was ik door het ziekenhuis ingeschakeld om te observeren wat er nodig is aan hulp. Het dochtertje van acht maanden groeit en ontwikkelt zich niet, spuugt heel erg veel en heeft al vele opnames in het ziekenhuis gehad de afgelopen maanden. Toch is er tot nog toe geen duidelijke oorzaak gevonden wat er met haar aan de hand is. Dit brengt veel onzekerheid en stress met zich mee, met name bij moeder om de voeding erin te krijgen en er in te houden. Daardoor is er inmiddels een vicieuze cirkel is ontstaan binnen het gezinssysteem.

Bij ziekte is er meer zorg nodig dan alleen de medische.

Veel zorg gehad

De zwangerschap en bevalling gingen al niet vanzelf en was heel anders dan bij hun eerste twee kinderen. De afgelopen maanden hebben ze vele dokters gezien en vaak in het ziekenhuis gelegen. Dat heeft geresulteerd in dat er een voedingssonde is geplaatst en ouders de voeding nu via de sonde geven. De thuiszorg is oproepbaar voor als de sonde eruit gaat, maar verder staan ouders er alleen voor. Daardoor neemt de onzekerheid alleen maar toe.

Luisterend oor

Door met zowel moeder als vader gesprekken te voeren en hun een luisterend oor te bieden voor hun beleving, te bevestigen dat ze het goed doen als ouders en aansluiten op de hulpvraag achter de onzekerheid is er al meer rust gekomen. Door mijn kennis op medisch vlak als kinderverpleegkundige en op psychosociaal gebied als verliesbegeleider kan ik op een breed vlak adviezen en handvatten geven en benader ik de situatie anders dan wat ze gewend zijn.

Opbouwen van (veer)kracht

Vanuit mijn systemische werkwijze werk ik met de ouders aan het opbouwen van veerkracht en weerbaarheid waardoor zij meer rust, regie en steun aan elkaar ervaren. Het effect is nu dat hun kindje veel minder spuugt, zich weer ontwikkeld en groeit. In een tijd van vier weken is het kindje bijna 500 gram gegroeid! En ze ontwikkelt zich weer actief. We zijn er nog niet, er lopen nog allerlei onderzoeken. Door elke week begeleiding te bieden door middel van een huisbezoek, af en toe telefonisch vragen te beantwoorden is het kindje nu al twee maanden niet opgenomen in het ziekenhuis.

De kern

Echt aanwezig zijn en de tijd nemen voor de angst en emoties en het totale gezinssysteem kan zo veel meer betekenen als er ziekte in je gezin binnenkomt. Dat kan leiden tot een mooie samenwerking tussen ziekenhuis, netwerk integrale kindzorg, mij en het gezin. Dit is voor mij de kern van psychosociale familie gerichte zorg. Zelf op zoek naar een samenwerking of ben je op zoek naar hulp? Dan help ik je graag. Neem contact met mij op!

Datum: 16 januari 2022
Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl

Specialisten in jouw buurt

Ook interessant voor jou
  • begeleiding
    Vier tips om te rouwen na verlies
    Op een of meer momenten in ons leven ervaren we allemaal een soort verlies. Het kan het verlies van een relatie zijn als gevolg van een relatiebreuk of scheiding, van een baan of bedrijf, van een huisdier, van een geliefde, van gezondheid of het gevoel van veiligheid na een traumatische gebeurtenis. Wat de tragedie ook is, de natuurlijke reactie is om te rouwen.
  • rouw
    Omgaan met rouw en verdriet: 4 dingen om te onthouden
    Rouwen is iets dat meeslepend kan zijn, en het is belangrijk om te begrijpen dat je hier de tijd voor moet nemen. Het is net zo belangrijk om te onthouden dat rouw niet eeuwig hoef te duren en je na verloop van tijd zal leren omgaan met verdriet. Een van de moeilijkste ervaringen in het leven is het verlies van een dierbare of een geliefde.
  • afscheid
    Een uitvaart met kleur
    Een goede uitvaart kan helpen om afscheid te nemen en je verlies te verwerken.
  • Uitvaart
    Another 45 miles
    Samen een dierbare herdenken kan zó belangrijk zijn. Vorig jaar leidde dat weleens tot ingrijpende beslissingen. Zo ging vroeg op een ochtend in november mijn telefoon.
  • verliesbegeleiding
    Persoonlijke ondersteuning rond rouw en verlies
    Na de uitvaart is de periode van rouw eigenlijk pas net begonnen. Het verlies is nog heel recent.
  • verdriet
    Stil verdriet: pijn een plekje geven
    Je wist dat het moment een keer zou komen, maar nu het er is bijt het nog meer dan verwacht. Na het verlies voelde je jezelf verbonden met iedereen om je heen. Op den duur had je alleen het idee dat je contacten steeds meer afstand begonnen te nemen. Tot het voelde alsof je jouw verdriet alleen nog kon voelen wanneer je alleen was.
  • dood-bewustwording-kinderen
    Hoe werkt bewustwording over de dood bij kinderen?
    Eigenlijk wil je dat kinderen zo min mogelijk met de dood te maken hebben. Toch krijgen mensen regelmatig op jonge leeftijd al te maken met de dood. Soms een ver familielid, soms iemand die heel dichtbij staat.
  • verhaal
    Het verhaal van de drie bomen
    Er waren eens drie bomen. Tijdens een harde storm verloren ze alle drie een tak waarvan ze erg hielden.
  • rouw-kinderen
    De fase van rouw bij kinderen: wanneer grijp je in?
    Een verlies is altijd ingrijpend. Op het moment zelf, waarop schok en onbegrip de boventoon kunnen voeren. Maar zeker ook achteraf: waarna een vaak lang verwerkingsproces van rouw en verlies begint.
  • afscheid
    Een uniek verhaal
    Afscheid nemen van een dierbare is een plotse wending in je leven, die vaak niet te bevatten valt. Het voelt onbegrijpelijk dat degene met wie je zoveel hebt gedeeld, er opeens niet meer is.
Toon meer >
Toon minder >

Menstruatiedossier: menstruatieproducten

Wist je dat je als vrouw in je leven gemiddeld 550 keer ongesteld bent? Reken maar uit hoeveel maandverbanden of tampons je dan verbruikt. Precies: dat zijn er nogal wat. Daarom is het extra belangrijk dat je de juiste verzorgingsproducten gebruikt die bij jou en jouw levensvisie passen. Om daarin een goede keuze te kunnen maken, heeft ForYou alle menstruateproducten op een rijtje gezet.

Maandverband

Er zijn maandverbanden in de handel voor elk moment van je menstruatie en daardoor de juiste bescherming bieden voor de intensiteit van je bloedverlies: van dikker maandverband voor de eerste dagen dat je ongesteld bent, ’s nachts en na de bevalling, tot mini maandverband voor de laatste dagen van je menstruatie of voor tieners. Afhankelijk van je eigen voorkeur zijn ze er met en zonder vleugels. Een maandverband sluit je vagina af. Om geurtjes of irritaties te voorkomen, wordt dan ook aangeraden om het na maximaal 4 uur te verschonen. Regulier maandverband kan overigens stoffen als chloor en chemicaliën bevatten. Een goed alternatief is organisch maandverband waaraan deze chemische stoffen niet zijn toegevoegd. Maandverband is gemakkelijk in het verbruik, maar het zorgt wel voor een enorme berg afval.

Inlegkruisje

Bij licht bloedverlies aan het eind van je menstruatie kan het dragen van een inlegkruisje afdoende zijn. Het wordt trouwens ook vaak gebruikt als bescherming tegen vaginale afscheiding buiten je ongesteldheid om. Omdat ook dit verzorgingsproduct je vagina afsluit, kan het irritaties veroorzaken. Draag ze dus vooral niet elke dag!

Tampon

Net als bij maandverband zijn ook tampons er in alle soorten en maten: voor zwaar tot licht bloedverlies en met of zonder inbrenghuls. Net als bij maandverband worden hier bij de reguliere merken ook chloor en andere chemicaliën aan toegevoegd. Als je daar geen voorstander van bent, kun je overstappen op een organisch merk. Soms is er wat oefening vereist wanneer je een tampon voor het eerst inbrengt of wanneer je maagdenvlies nog in tact is. Met een tampon heb je veel meer bewegingsvrijheid dan met maandverband. Je kunt gewoon zwemmen of sporten. Zorg er wel voor dat je je tampon na uiterlijk 4 uur vervangt, om tamponziekte te voorkomen. Alhoewel tampons in een vrouwenleven voor minder afval zorgen dan maandverband, creëer je er toch een behoorlijke afvalberg mee.

Menstruatiecup

De menstruatiecup maakt de laatste jaren een opmars binnen het aanbod van verzorgingsproducten rond je menstruatie. Je draagt het kleine, van medische siliconen gemaakte cupje ín je vagina. Eigenlijk net als een tampon, alleen met het grote verschil dat een tampon het bloed absorbeert, terwijl de cup het opvangt en daardoor de gevoelige slijmvliezen van je vagina niet beïnvloedt. Het geeft dezelfde bewegingsvrijheid als een tampon: je kunt er dus onbezorgd mee sporten, zwemmen of naar de sauna. Je kunt hem echter veel langer laten zitten dan een tampon. Afhankelijk van hoe heftig je vloeit, hoef je de cup maar twee tot vijf keer op een dag te verschonen. Je kunt hem veilig tot 12 uur laten zitten. Verdiep je voor aankoop goed in de verschillende merken en modellen, zodat je de cup aanschaft die precies bij jouw lichaam past. In het begin vergt het wat oefening om de cup goed in te brengen, maar daarna heb je er zo’n vijf tot tien jaar plezier van. Dat scheelt enorm veel afval en is goed voor je portemonnee! Afgezien van de extractie en productie van de grondstof die wordt gebruikt om de siliconen cup te maken en een negatief effect op het milieu hebben, lijkt de menstruatiecup toch een duurzaam alternatief voor wegwerpmaandverband en -tampons.

Zeespons

Is de menstruatiecup niets voor jou, maar zoek je toch een duurzame oplossing? Dan zou je de zeespons kunnen overwegen. Dit natuurproduct heeft een extreem hoog absorptievermogen en je kunt het vier tot zes uur inhouden. Het is niet geschikt voor in de wasmachine, maar je kunt het reinigen door hem in een bakje water met bakingsoda te laten weken.

Wasbaar maandverband

Een duurzaam alternatief voor wegwerpmaandverband is de wasbare variant van biologisch katoen of bamboevezel. Je kunt dit maandverband met drukknoopjes aan je slip vastmaken. De bovenste en binnenste lagen zijn gemaakt van absorberend katoen of bamboevezel en de onderste laag is waterdicht waardoor je ondergoed beschermd wordt tegen doorlekken. Ze zijn verkrijgbaar in verschillende absorberende lagen, breedtes en lengtes en gaan gemiddeld vijf jaar mee. Na gebruik kun je het wassen in de wasmachine. Je hebt er dus iets meer werk van, maar je zorgt wel voor minder afval.

Wasbaar inlegkruisje

De wasbare inlegkruisjes gebruik je, net als het wasbare maandverband, op dezelfde manier als je met een wegwerpvariant zou doen. Je hoeft je dus niet vaker dan anders te verschonen.

Wasbare tampon

Op de wasbare markt zijn tampons de nieuwste ‘uitvinding’. Een wasbare tampon is eigenlijk een lapje biokatoen dat je oprolt en vast en vastzet met een lintje of touwtje. Het inbrengen en verwijderen is vergelijkbaar met wegwerptampons. Ook de wasbare tampon kan gewoon in de wasmachine gewassen worden.

Menstruatielingerie

Een andere nieuwkomer op de markt aan verzorgingsproducten tijdens de menstruatie is menstruatieondergoed. Ja, je leest het goed: een onderbroek die het gebruik van maandverband, inlegkruisjes en tampons overbodig maakt. Het ziet eruit als een gewone slip en is verkrijgbaar in verschillende modellen: van string tot tailleslip en geschikt voor een zware menstruatie tot de ‘lichte’ dagen. De menstruatieonderbroek bestaat uit meerdere lagen beschermende en absorberende stoffen en een waterdichte, maar ademende buitenkant. Afhankelijk van het merk en type kan een menstruatieslip de hoeveelheid van meerdere volle tampons absorberen. Als je veel vloeit, is het raadzaam om de slip een paar keer per dag te vervangen, maar op de lichte dagen kun je de slip gerust een hele dag dragen. Menstruatielingerie is veilig en lekvrij en een volwaardige en duurzame vervanger voor wegwerpmaandverband en -tampons.

Seks tijdens je menstruatie

Of je seks wilt hebben tijdens je menstruatie is een persoonlijke keuze, maar er zijn in ieder geval goede verzorgingsproducten in de handel die je in zo’n geval kunt gebruiken. De menstruatiedisk is vergelijkbaar met de menstruatiecup. Het is alleen platter, flexibeler, moet hoger in de vagina worden ingebracht en kan maar één keer worden gebruikt. En ander alternatief is de soft tampon. Deze spons wordt ook diep in de vagina ingebracht. Omdat het geen touwtje bevat vergt het wat oefening om deze te verwijderen. Ook de soft tampon kun je slechts één keer gebruiken.

Tamponziekte

Je hebt vast weleens van tamponziekte, ook wel Toxic Shock Syndrome (TSS) genoemd, gehoord. TSS is een heel zeldzame, maar ernstige, acute ziekte die dodelijk kan zijn. Alhoewel de naam anders doet vermoeden, heeft het niet per se met je menstruatie te maken. Mannen kunnen het namelijk ook krijgen. TSS wordt veroorzaakt door een bacterie die normaal gesproken onschuldig is en bij veel mensen op de huid en in de neus voorkomt. Wanneer je een tampon te lang inhoudt, kan deze bacterie giftige stoffen produceren. Als deze giftige stoffen in je bloed terechtkomen, ontstaat TSS. Niet alleen bij tampons, maar ook bij het inbrengen van de menstruatiecup kan deze bacterie de kans krijgen om zich in je vagina te nestelen. Zorg er daarom voor dat je een tampon na maximaal vier uur verwisselt en desinfecteer je menstruatiecup na gebruik met de daarvoor bestemde producten. Hoe zorgvuldiger jij omgaat met het gebruik van je verzorgingsproducten, hoe kleiner de kans op ongewenste bacteriën in je vagina.

Datum: 14 januari 2022
Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • ondergoedtrends
    De ondergoedtrends van dit jaar
    Ondergoed is niet meer alleen functioneel, het is uitgegroeid tot een fashion statement. Waar we vroeger simpelweg keken naar praktische oplossingen, zien we nu een duidelijke trend: comfort én stijl gaan hand in hand. De nieuwste collecties combineren zachte, ademende stoffen met trendy designs.
  • stemmingswisselingen
    Menstruatiedossier #3 – Stemmingswisselingen
    ‘Moet je ongesteld worden of zo?’ Grr! Woest kun je worden om dergelijke zogenaamd ‘grappige’ opmerkingen. Als je al niet chagrijnig was, zou je het per direct worden. En de ellende is: het klopt ook nog.
  • menstruatie
    Mentruatiedossier: de menstruatiecup
    Opoe is op bezoek’, ‘de schilders binnenlaten’, ‘je ketchupweek hebben’ of ‘Bloody Mary’: er zijn talloze manieren om aan te geven dat je ongesteld bent. Vrouwen hebben gemiddeld maar liefst dertig (!) jaar van hun leven te maken met dit maandelijks terugkerende ongemak.
  • menstruatieklachten
    Menstruatieklachten? Leg je er niet bij neer!
    Als vrouw wordt van je verwacht dat je alsmaar doorgaat. Ook als de hormonen door je lijf gieren en je van top tot teen wordt geteisterd door vervelende pijntjes. Van een opgeblazen gevoel, hoofdpijn, pijnlijke borsten en spierklachten tot aan buikkrampen: deze klachten kunnen het dagelijks leven behoorlijk in de weg zitten.
  • reflexologie
    Hoe reflexologie kan helpen bij je menstruatiestoornis
    De menstruatie: de ene vrouw doorloopt deze dagen zonder problemen en de andere vrouw is er behoorlijk ziek van. Ook de dagen voordat je ongesteld moet worden, kunnen daardoor zwaar zijn.
  • menstruatieklachten
    Menstruatieklachten zijn er om te worden opgelost
    Als jong meisje had Sonja veel last van menstruatieklachten. Door behoorlijk bloedverlies en hevige buikpijn, die helemaal uitstraalde naar haar onderrug en billen, moest ze regelmatig één of twee dagen van school verzuimen.
  • menstruatie
    Lekker in je vel tijdens je menstruatie
    Het vrouwelijke lichaam is een wonderlijk geheel en zit hormonaal vernuftig in elkaar.
  • hooikoorts
    Last van hooikoorts? Dit kan jou helpen!
    Hooikoorts, ook bekend als allergische rhinitis, kan een vervelende en ongemakkelijke aandoening zijn. Het wordt veroorzaakt door een allergische reactie op stuifmeel en andere allergenen in de lucht, zoals schimmelsporen en huidschilfers van huisdieren.
  • woonkamer
    De stille kracht in je woonkamer
    Je wilt meer bewegen, maar je schema zit vol, het regent weer eens of je hebt simpelweg geen zin om ’s avonds laat nog de straat op te gaan. Herkenbaar? Steeds meer mensen zoeken naar manieren om thuis comfortabel en effectief te kunnen trainen. Maar niet elke loopband voor thuis past bij jouw leven.
  • lensimplantaten-tegen-hooikoorts
    Kunnen lensimplantaten ook helpen tegen hooikoorts?
    Voor wie slecht ziet én jaarlijks last heeft van hooikoorts, kunnen de lentes en zomers behoorlijk belastend zijn. Jeukende ogen, wazig zicht en irritatie zorgen ervoor dat contactlenzen lastig te verdragen zijn, terwijl een bril continu beslaat of in de weg zit.
Toon meer >
Toon minder >

Mentruatiedossier: de menstruatiecup

Opoe is op bezoek’, ‘de schilders binnenlaten’, ‘je ketchupweek hebben’ of ‘Bloody Mary’: er zijn talloze manieren om aan te geven dat je ongesteld bent. Vrouwen hebben gemiddeld maar liefst dertig (!) jaar van hun leven te maken met dit maandelijks terugkerende ongemak. Dat komt per vrouw toch al gauw neer op 11.000 tampons of maandverbanden. Die enorme berg afval kun je met een menstruatiecup eenvoudig voorkomen.

Cup vs tampon

De menstruatiecup is een klein cupje, gemaakt van medische siliconen, dat je in je vagina draagt. Eigenlijk net als een tampon, alleen met het grote verschil dat een tampon het menstruatiebloed absorbeert, terwijl de cup het opvangt. Het voordeel daarvan is, dat die de gevoelige slijmvliezen van je vagina niet beïnvloedt. Je vaginale flora blijft dus gewoon intact, zodat je minder gevoelig bent voor irritaties of bacteriële of schimmelinfecties.

Langer beschermd

Een ander groot voordeel van de menstruatiecup is dat je deze, afhankelijk van hoe heftig je menstrueert, maar twee tot vijf keer op een dag hoeft te verschonen, omdat die tot drie keer meer bloed opvangt dan een tampon of maandverband. Je kunt hem veilig tot 12 uur laten zitten, zodat je er op school, op je werk of onderweg geen omkijken naar hebt. Je kunt er veilig mee sporten, zwemmen of naar de sauna, en je kunt hem gewoon inhouden tijdens het plassen of de stoelgang. Om de cup te verschonen kun je hem eenvoudig afspoelen met water en eventueel een vaginavriendelijke zeep. Zodra je menstruatie over is, kook je de cup drie tot vijf minuten uit in een pannetje water of reinig je hem met een speciale, vaginavriendelijke zeep, zodat hij klaar is voor je volgende menstruatie.

Juiste maat

Er zijn verschillende merken menstruatiecups op de markt. Het is verstandig om je er even goed in te verdiepen voordat je er eentje aanschaft. Ieder lichaam is immers anders en het is belangrijk dat je de juiste maat koopt, om doorlekken te voorkomen. Zo maakt het bijvoorbeeld verschil hoe oud je bent en of je al kinderen hebt gebaard. De prijs van de meeste cups ligt tussen de 20 en 30 euro. Dat lijkt misschien een grote investering, maar die heb je er binnen een jaar uit. Als je dan ook nog bedenkt dat een menstruatiecup gemiddeld vijf tot tien jaar meegaat, ben je dus gewoon veel goedkoper uit. Het inbrengen van de cup vereist vaak wat oefening, maar dat is alleen in het begin even wennen. Daarna is het vooral een fijn en zero-waste alternatief voor de tampons het maandverband!

Datum: 14 januari 2022
Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • ondergoedtrends
    De ondergoedtrends van dit jaar
    Ondergoed is niet meer alleen functioneel, het is uitgegroeid tot een fashion statement. Waar we vroeger simpelweg keken naar praktische oplossingen, zien we nu een duidelijke trend: comfort én stijl gaan hand in hand. De nieuwste collecties combineren zachte, ademende stoffen met trendy designs.
  • stemmingswisselingen
    Menstruatiedossier #3 – Stemmingswisselingen
    ‘Moet je ongesteld worden of zo?’ Grr! Woest kun je worden om dergelijke zogenaamd ‘grappige’ opmerkingen. Als je al niet chagrijnig was, zou je het per direct worden. En de ellende is: het klopt ook nog.
  • Menstruatieproducten
    Menstruatiedossier: menstruatieproducten
    Wist je dat je als vrouw in je leven gemiddeld 550 keer ongesteld bent? Reken maar uit hoeveel maandverbanden of tampons je dan verbruikt. Precies: dat zijn er nogal wat.
  • menstruatieklachten
    Menstruatieklachten? Leg je er niet bij neer!
    Als vrouw wordt van je verwacht dat je alsmaar doorgaat. Ook als de hormonen door je lijf gieren en je van top tot teen wordt geteisterd door vervelende pijntjes. Van een opgeblazen gevoel, hoofdpijn, pijnlijke borsten en spierklachten tot aan buikkrampen: deze klachten kunnen het dagelijks leven behoorlijk in de weg zitten.
  • reflexologie
    Hoe reflexologie kan helpen bij je menstruatiestoornis
    De menstruatie: de ene vrouw doorloopt deze dagen zonder problemen en de andere vrouw is er behoorlijk ziek van. Ook de dagen voordat je ongesteld moet worden, kunnen daardoor zwaar zijn.
  • menstruatieklachten
    Menstruatieklachten zijn er om te worden opgelost
    Als jong meisje had Sonja veel last van menstruatieklachten. Door behoorlijk bloedverlies en hevige buikpijn, die helemaal uitstraalde naar haar onderrug en billen, moest ze regelmatig één of twee dagen van school verzuimen.
  • menstruatie
    Lekker in je vel tijdens je menstruatie
    Het vrouwelijke lichaam is een wonderlijk geheel en zit hormonaal vernuftig in elkaar.
  • hooikoorts
    Last van hooikoorts? Dit kan jou helpen!
    Hooikoorts, ook bekend als allergische rhinitis, kan een vervelende en ongemakkelijke aandoening zijn. Het wordt veroorzaakt door een allergische reactie op stuifmeel en andere allergenen in de lucht, zoals schimmelsporen en huidschilfers van huisdieren.
  • woonkamer
    De stille kracht in je woonkamer
    Je wilt meer bewegen, maar je schema zit vol, het regent weer eens of je hebt simpelweg geen zin om ’s avonds laat nog de straat op te gaan. Herkenbaar? Steeds meer mensen zoeken naar manieren om thuis comfortabel en effectief te kunnen trainen. Maar niet elke loopband voor thuis past bij jouw leven.
  • lensimplantaten-tegen-hooikoorts
    Kunnen lensimplantaten ook helpen tegen hooikoorts?
    Voor wie slecht ziet én jaarlijks last heeft van hooikoorts, kunnen de lentes en zomers behoorlijk belastend zijn. Jeukende ogen, wazig zicht en irritatie zorgen ervoor dat contactlenzen lastig te verdragen zijn, terwijl een bril continu beslaat of in de weg zit.
Toon meer >
Toon minder >

Mama van een gezin in quarantaine

Corona. Ik ben er he-le-maal klaar mee. Mijn hele omgeving lijkt er ineens mee te maken te krijgen: mijn familie, mijn schoonfamilie, vrienden… en ja, ook ons gezin.

Corona

Het begon bij ons nichtje. Corona. Niet leuk, maar ze had geen last, dus was het vooral vervelend voor het gezin en de plannen die ze hadden. Het belangrijkste: Sinterklaas. Dit vieren wij altijd met mijn hele schoonfamilie, met acht kinderen in de leeftijd van 0 tot en met 9 jaar. Ondanks dat de oudste twee misschien wel weten dat de cadeaus door oma worden gekocht, is het toch allemaal wel echt als Sinterklaas er eenmaal is. Dit zou dus ook echt het laatste jaar zijn om deze twee mee te nemen in dit sprookje. Mijn zwager had geregeld dat Sinterklaas op visite zou komen met twee pieten. Maar het is natuurlijk niet compleet als er één van de kinderen hier niet bij kan zijn door die stomme corona. Unaniem besluit: we zouden het een week opschuiven.

In quarantaine

Ook mijn vader, onze klusser, werd verzocht om voor een andere klus voor de zekerheid een zelftest te doen. Deze was positief, dus ze gingen in quarantaine. Moeders, die nergens last van had, besloot om haar quarantaine in ons klushuis door te brengen, aangezien er geen vaklieden aan het werk waren. Totdat ook haar test positief was. Hierdoor kreeg ik toch het besef dat het best wel snel rondgaat en ik hier wel even wat meer rekening mee moet gaan houden.

Cadeaus en pepernoten

Het geplande Sinterklaasfeest hebben we moeten laten schieten. We hebben het met ons vieren gevierd. Die ogen, toen al die cadeaus bij de deur stonden: fantastisch. Ties mocht alles uitpakken; ook de cadeaus die voor z’n broertje zijn, omdat Marten dit natuurlijk nog niet echt zelf kan. Het grappige is wel dat Ties alles wat hij uitpakt het liefst zichzelf ook toe-eigent. Behalve de speelgoedsleutelbos. Deze is voor baby’s, dus voor Marten. We hebben een leuke avond gehad met pepernoten, maar we kijken er erg naar uit om dit volgend jaar toch weer met z’n allen te kunnen vieren.

Positief

Zondag. Ik had al vijf dagen niemand gezien. Het was de dag dat ik mezelf weer moest testen omdat ik in contact was geweest met iemand met corona. Ik was een beetje neusverkouden, maar dat overkomt me vaker in deze tijd van het jaar. Ik kon me dus niet heel druk maken om zo’n zelftest. Helaas was deze positief. Dan begint de ellende. Quarantaine… Die neusverkoudheid ging al snel over in onwijze hoofdpijn, volle holtes en duizelingen. De hele maandag en dinsdag heb ik in bed gespendeerd en geslapen. Dinsdag bleken er nog twee besmet in ons gezin en donderdag nog één. Alle vier hadden we corona. Gelukkig zouden wij er dan ook in één keer vanaf zijn. Corona is toch een lastig onderwerp, en is voer voor discussies: wel of niet vaccineren? Waarom wel en waarom niet? Ik word er gek van, van die tweestrijd en verschillende kampen.

Stok erin

Ik heb zelf niet getwijfeld om me te laten vaccineren, maar bij mijn kinderen is het toch een ander verhaal. Ze zijn nog klein en kwetsbaar, en hen dan laten vaccineren… Ik ben blij dat ik ze nog zo klein heb, waardoor ik er ook niet over hoef na te denken, simpelweg omdat ze nog te jong zijn om nu in een programma te vallen. Maar met een blik op de toekomst zou het nog weleens zo kunnen zijn dat ook de kleinsten onder ons gevaccineerd kunnen worden. Dit is dé reden dat ik toch met de stok in de weer ben gegaan. Hop, stok erin en testen.

Kids testen

Toen de zelftest positief was, heb ik de kinderen ook laten testen bij de GGD, om zo te laten vastleggen dat ze op een natuurlijke wijze antistoffen hebben opgebouwd. Op een korter lontje, slechter slapen en extra snot na hebben de jongens niet echt last gehad. Gelukkig zijn ze er zo gemakkelijk doorheen gekomen. Maar om nou te zeggen dat ik het leuk vind dat ze een stok in de neus krijgen… Ik vind het heus wel zielig voor ze!

Petje af voor thuiswerkende ouders

Bijna twee weken moesten we in quarantaine blijven. Twee weken! Ik neem m’n petje af voor de mensen die de afgelopen twee jaar thuis werken, met kinderen. Want maandag en dinsdag was ik dan ook niet echt in staat om te werken, maar al was ik fit geweest: met twee kinderen om je heen, twee zoals die van mij – niet te doen. Ik kan het in ieder geval niet. Ik ben blij dat ik weer naar kantoor mag, waar ik me weer kan gaan focussen op mijn werk. En wanneer ik thuis ben, ben ik gewoon mama. Al is dat natuurlijk ook hard werken: luiers verschonen, eten geven, drinken, kinderen vermaken… En dit harde werken wordt altijd weer beloond met veel kusjes, knuffels en lachjes van de twee liefsten op deze wereld!

Datum: 14 januari 2022
Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • familiedynamiek
    Een volwassen lesje leren: familiedynamiek
    Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
  • vriendschappen
    Een volwassen lesje leren: vriendschappen
    Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
  • Boek
    ‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’
    Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
  • praktische-zaken
    Een volwassen lesje leren: zaken regelen
    In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
  • verrassing
    De mama van... de verrassing
    Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
  • huishouden
    Een volwassen lesje leren: het huishouden
    Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
  • nieuw-huis
    Mama van thuis in een nieuw huis
    Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
  • Chronisch-ziek
    Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'
    Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
  • Draagmoeder
    ‘Ik hoop zó op een tweede kindje’
    Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
  • Lichamelijk-beperkt
    Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'
    ‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.
Toon meer >
Toon minder >

Leve de seizoenen!

Ik ben blij we hier in Nederland te maken hebben met een klimaat met wisselende seizoenen. Daar hou ik van. Hoezeer ik ook kan genieten van een warme zomerdag, toch zou ik niet willen wonen in een land als Ecuador waar de temperatuur vrijwel altijd rond de 25 graden schommelt. Nee, daar zou ik de seizoenen echt gaan missen.

Winter

Neem nu de winter. En dan bedoel ik zo’n échte winter met sneeuw en ijs. Dan word het kind in mij wakker en krijg ik zin om een sneeuwballengevecht te houden, sneeuwpoppen te maken en er met de slee op uit te gaan. Of dan denk ik terug aan vroeger, toen ik vlakbij een grote vijver woonde waarop we heerlijk konden schaatsen. Thuis gingen de schaatsen al onder, en al klunend was ik in no time bij het ijs. Ieder vrij uurtje werd er geschaatst. Tegenwoordig zijn dergelijke winters zeldzaam, maar toch hou ik er nog steeds van. De vrieskou, een waterig zonnetje, lange avonden, kaarsjes aan. Heerlijk!

Lente

En dan die eerste sneeuwklokjes die aarzelend hun kopje boven de aarde uitsteken, als voorbode van de lente. De krokussen en het langzaam ontluikende, frisse groen wat je overal om je heen ziet verschijnen. Je het bijna zien groeien. Iedere dag wordt de wereld om je heen een beetje groener. Vele bomen tooien zich met een geweldige bloesempracht. Die eerste warme lentedag waarop je witte, blote benen, die nog wat onwennig onder je rokje vandaan komen, voor het eerst de zon weer zien. De lente maakt me blij. Een belofte van nieuw leven na een tijd waarin in de natuur er kaal, dor en doods uitziet. Zo mooi!

Zomer

Dat moment dat de lente in de zomer overgaat, vind ik ook altijd zo magisch. Het gebeurt vrijwel onopgemerkt, want ineens is de tijd daar dat ik meer buiten leef dan binnen. Fietstochten door de natuur, een koel biertje op het terras, zwemmen in een meertje en zwoele zomeravonden in de tuin met een lekker drankje in mijn hand. En alhoewel ik in de zomer maar twee of drie weken op vakantie ga, zorgen de zomerse temperaturen en het buitenleven er vaak voor dat dat vakantiegevoel soms wel de hele zomer aanhoudt. Geweldig!

Herfst

Tot het moment dat de zomer, heel geleidelijk, overgaat in de herfst. In de herfst is de natuur vaak op haar mooist is. Bladeren aan de bomen en struiken veranderen van donkergroen in warme tinten rood, geel en bruin. De natuur geeft gul van haar rijkdom aan zaden en vruchten. Heerlijke wandelingen voor het bos, lopend op een bed van afgevallen bladeren. En al klinkt het misschien vreemd, maar ik kan ook ontzettend genieten van die echte herfststormen. Dan luister ik naar de wind die om het huis waait, en de regen die tegen de ramen slaat. Dan krul ik me op in mijn stoel. Kaarsjes aan, kopje thee erbij en een goed boek of een mooie. Dat is toch genieten?

Geluksmomentjes

Ja, ik ben blij dat ik ieder jaar weer de wisselingen van de seizoenen mag meemaken. Want ook al heb ik ze na al die jaren al zo vaak voorbij zien komen, iedere keer is er weer die verwondering. Iedere keer kan ik weer blij worden van heel kleine dingen. Van een kop warme chocolademelk met slagroom op een koude winterdag, het ontluikende groen in mijn tuin, een terrasje pikken op een heerlijke zomerdag of een paddenstoel, rood met witte stippen, die ik ineens in het groen naast de weg zie staan. Het zijn voor mij stuk voor stuk geluksmomentjes. Dingen waar ik blij van word. Iedere keer weer.

Datum: 14 januari 2022
Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • familiedynamiek
    Een volwassen lesje leren: familiedynamiek
    Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
  • vriendschappen
    Een volwassen lesje leren: vriendschappen
    Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
  • Boek
    ‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’
    Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
  • praktische-zaken
    Een volwassen lesje leren: zaken regelen
    In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
  • verrassing
    De mama van... de verrassing
    Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
  • huishouden
    Een volwassen lesje leren: het huishouden
    Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
  • nieuw-huis
    Mama van thuis in een nieuw huis
    Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
  • Chronisch-ziek
    Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'
    Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
  • Draagmoeder
    ‘Ik hoop zó op een tweede kindje’
    Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
  • Lichamelijk-beperkt
    Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'
    ‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.
Toon meer >
Toon minder >

Puberperikelen fase 5: wanneer je puber geen puber meer is

Ik weet dat ik in de afgelopen blogs mijn dochter als een echte puber heb neergezet, en daar is geen woord aan gelogen. Maar wat ik in elke blog niet heb laten weten, is dat zij wel m’n alles is. Als haar wat zou overkomen, is mijn leven kapot! En ik bescherm haar met m’n leven alsof ze 4 is!

Beschermend

Over beschermen gesproken: ik was, en ben soms, erg beschermend naar haar toe. Ook al was de speeltuin letterlijk op een steenworp afstand, ze was pas 9 of zo toen ik haar eindelijk alleen naar de speeltuin liet gaan. Terwijl ze al vanaf haar 6e riep dat ze prima alleen heen kon gaan. Pfff, nou echt niet hoor.

Feestavond

Vanaf het moment dat ze wel alleen ging, ging ik af en toe kijken of het daar goed ging en of er geen vreemde mannen of vervelende jongens rondhingen. Toen ze een jaar of 13 was, wilde ze met vriendinnen naar een feestavond toe waar Ali B optrad. Ik vond het prima dat ze daarheen ging, maar ik stond er wél op dat er een volwassene meeging! Dat wilde ik gewoon, want stel je voor: mijn pubertje met andere pubertjes op een feestavond waar jongens waren die alcohol dronken! Hou op met me!

Groepsapp

‘Jullie gaan niet alleen’, heb ik haar gezegd. Maar de andere moeders wilden niet heen, dus offerde ik als enige moeder mijn avond op (terwijl ik Ali B echt niks aan vind). Er werd een ‘serieuze’ groepsapp aangemaakt waarin ik als enige moeder zat en kon meelezen over gierende zenuwen, zenuwachtige meiden, feestvreugde en ga zo maar door. En op de avond zelf ging ik met hen mee: ik week geen moment van hun zijde, omdat ik wilde dat ze veilig bleven.

Milder

Gelukkig ben ik wel milder geworden hoor. Ik laat haar nu echt wel meer vrij, haha! Maar je blijft het gevoel houden dat er iets kan gebeuren. Ik ben nog steeds bezig met loslaten en dat is ook gewoon een leerproces. Stress, hoge bloeddruk, verdriet en boosheid horen daar allemaal bij.

‘Als we samen zijn, kijken naar normale bh’s en niet naar sexy dingen.’

Single moeder

En natuurlijk, het leven van een (single) pubermoeder gaat echt niet over rozen. Maar het leven van een puber met een single moeder ook niet. Vooral als je moeder ineens een vriendje krijgt…

Vriendinnendingen

Ik heb er bewust voor gekozen om vroeg moeder te worden. Ik was 23. Puur omdat ik wilde dat, als ze een puber was, ze een hippe moeder had. Eentje die gewoon vriendinnendingen met haar kon doen. Lekker shoppen, lekker uit eten. Gewoon allerlei leuke dingen. En natuurlijk doet ze zulke dingen ook met haar vriendinnen, maar gelukkig ook met mij…

Lingeriesetje

En daar ben ik blij om; dat geeft me echt zo’n fijn gevoel. Gewoon niet als moeder en dochter op pad, maar als vriendinnen. En vriendinnendingen doen, nou ja… Bijna alle vriendinnendingen doen. Een redelijke tijd geleden waren we in de lingeriezaak om nieuwe bh’s en zo te kopen. Je kent het wel… Ik had toen een vriend, en wilde natuurlijk wel een leuk setje kopen, het liefst een beetje sexy, dus in al mijn ‘vriendinnenenthousiasme’ vroeg ik haar wat ze van een bepaald setje, iets met kant, zwart en doorschijnend, vond. Haar antwoord was hilarisch: ‘Mam! Alles prima hoor, maar dit vraag je me toch niet? Ik wil dit niet weten! Jij niet van mij, en ik al helemaal niet van jou!’

Normale bh’s

Laatst waren we weer in de lingeriezaak. Ik snuffelde wat rond terwijl zij gericht ging zoeken. Op een gegeven moment kwam ze even bij me staan en zei ze: ‘Mam, als je nu weer een vriendje krijgt hè, shop je maar lekker alleen. Als je met mij shopt, kijken we voor normale bh’s en niet naar sexy dingen.’ Het blijven dus moeder-dochterdingen, maar wel met een vriendinnenknipoog.

Herkenbaar?

Ik heb nu een paar blogs geschreven, en ben erg benieuwd of moeders zichzelf of hun kind in mijn verhalen herkennen. Laat eens een reactie achter en misschien beantwoord ik volgende keer wel een van jullie reacties met mijn bevindingen.

Datum: 14 januari 2022
Banners ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • familiedynamiek
    Een volwassen lesje leren: familiedynamiek
    Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
  • vriendschappen
    Een volwassen lesje leren: vriendschappen
    Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
  • Boek
    ‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’
    Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
  • praktische-zaken
    Een volwassen lesje leren: zaken regelen
    In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
  • verrassing
    De mama van... de verrassing
    Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
  • huishouden
    Een volwassen lesje leren: het huishouden
    Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
  • nieuw-huis
    Mama van thuis in een nieuw huis
    Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
  • Chronisch-ziek
    Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'
    Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
  • Draagmoeder
    ‘Ik hoop zó op een tweede kindje’
    Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
  • Lichamelijk-beperkt
    Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'
    ‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.
Toon meer >
Toon minder >

‘Ik werd overspannen door mijn kinderen.’

Geloof me, ik heb echt de leukste en liefste kinderen ter wereld, en ik zou ze voor geen goud willen missen, maar na de geboorte van de jongste ben ik mezelf een tijdje compleet kwijt geraakt. Ik was alleen maar ‘mama’ en raakte behoorlijk overspannen.

Roze wolk

Ronald* en ik waren al jaren samen toen Tess geboren werd na een probleemloze zwangerschap gehad. Ik had totaal geen last van mijn hormonen en voelde me supervrolijk toen ik in verwachting was. Ook de periode daarna leefden we op een grote, roze wolk. Tess was een modelbaby. We konden haar overal mee naar toe nemen: naar feestjes, festivals en zelfs naar de Zwarte Cross. Tess sliep overal en was altijd even vrolijk. Eigenlijk was ons leven helemaal niet ingrijpend veranderd sinds de komst van Tess.

Tweede zwangerschap

Tess was anderhalf toen ik opnieuw zwanger raakte. Vanaf het eerste moment was deze zwangerschap echter een totaal andere ervaring. Afgezien van de lichamelijke klachten waarmee ik ineens te maken kreeg, ik was doodmoe en had enorm veel last van bekkenpijn, was het mentaal ontzettend pittig. Ik had het gevoel dat mijn hormonen van hoog naar laag piekten. Emoties als boosheid en verdriet, frustratie en onvermogen, ze volgden elkaar continu op. Er was maar weinig nodig om mij in huilen te doen uitbarsten: een collega die me niet liet uitpraten, een buurvrouw die vroeg hoe het met me ging of Ronald die een verkeerd ingrediënt door het eten gooide. Overal werd ik meteen boos of verdrietig om. Ik was nauwelijks nog voor rede vatbaar.

Slaapgebrek

Ik herkende mezelf gewoon niet meer. Daar kwam ook nog eens een flinke dosis slaapgebrek bij, dat vooral veroorzaakt werd door mijn bekkenpijn. Vooral aan het eind van de zwangerschap. 24/7 was daar die continu zeurende pijn. Zelfs als ik in bed lag. Ik kon me nauwelijks nog omdraaien. En als ik dat in mijn slaap wel deed, werd ik onmiddellijk wakker van de pijn.

Verrast

Niets aan deze zwangerschap deed me aan die van Tess denken. Ik was er dan ook van overtuigd dat er een jongetje in mijn buik zat. Ronald en ik hadden er bewust voor gekozen om het geslacht van ons kindje niet voor de geboorte te willen weten. Ik was dan ook heel verrast en verbaasd dat dit kindje weer een dochter was: Emma. Niet dat dat een teleurstelling was hoor, maar omdat deze zwangerschap zó anders was als die van Tess hadden we gewoon verwacht dat het een jongetje zou zijn.

Gebroken nachten

Emma ontpopte zich als een heel hongerige baby. Zowel overdag als ’s nachts werd ze vaak wakker omdat ze honger had. Omdat ik borstvoeding gaf, kwamen de voedingen allemaal op mij neer. Ronald was na de geboorte van Emma maar een week vrij geweest. Het was erg druk op zijn werk en er was voor hem geen mogelijkheid om meer vakantiedagen op te nemen. Door de gebroken nachten was ik al snel aan het eind van mijn latijn en ik vond het lastig om mijn aandacht goed te verdelen tussen Tess en Emma.

‘Overal werd ik meteen boos of verdrietig om. Ik was nauwelijks nog voor rede vatbaar.’

Uitspattingen

En zo struggelde ik die eerste maanden door. Ik merkte aan mezelf wel dat ik er geen leuker mens op werd. Ik was vaak chagrijnig en er hoefde maar íéts te gebeuren of ik werd boos. Heel erg boos. Ronald heeft die maanden echt op zijn tenen moeten lopen om te voorkomen dat er weer een heftige ruzie volgde. Vaak om niets. Ik had om de haverklap van die heftige uitspattingen. Niet normaal meer!

Helemaal op

Emma was zeven maanden toen ik stopte met de borstvoeding. Met pijn in mijn hart, dat wel, maar ik was gewoon helemaal op. Nog steeds meldde Emma zich elke nacht, en vanaf nu kon Ronald mij ook eens aflossen om haar drinken te geven. Ik had sowieso het gevoel dat het merendeel altijd op mij neerkwam. Het werd hoog tijd dat ik weer eens wat tijd kreeg om iets leuks voor mezelf te doen. Ik was alleen nog maar ‘mama’.

Bruiloft

De week daarop trouwde een goede vriendin van mij. Samen met de rest van mijn vriendinnengroep was ik van de partij. Oh, wat had ik dit gemist! Even lekker feesten met vriendinnen. Even helemaal los gaan. Wijntjes drinken. Heerlijk! Ik weet niet of het door de wijn kwam, dan word je toch wat loslippiger, maar ik gooide ineens al mijn frustraties eruit. Hoe pittig ik het vond om mama te zijn van twee kinderen, dat ik mezelf niet meer herkende en dat ik geen tijd voor mezelf meer had. Eén van mijn vriendinnen bood gelijk aan om mijn kinderen af en toe eens een dagje bij haar te brengen zodat ik wat leuks voor mezelf kon gaan doen. Een aanbod dat ik meteen met beide handen aangreep, want ik wist dat mijn meiden bij haar in goede handen zijn.

Weekendje weg

De volgende dag hebben Ronald en ik een goed gesprek gehad. Ik heb alles eruit gegooid wat me dwarszat. Dat het me zo zwaar viel dat mijn hele leven in het teken van de kinderen stond en ik me vooral schuldig naar mezelf voelde. Ik wilde weer de vrolijke en gezellige Esther van vroeger zijn. Ronald pakte het fantastisch op en steunt me sindsdien waar hij kan. Hij stond er zelfs op dat ik een weekendje weg ging met mijn beste vriendin.

Parentale burn-out

Laatst las ik een artikel over een parentale burn-out: een burn-out bij ouders. Het blijkt steeds vaker voor te komen. Gelukkig is het bij mij niet zo ver gekomen, maar ik herkende er wel heel veel in. Ik had het geluk dat ik bespreekbaar heb kunnen maken wat me dwarszat. En dat ik daarin gehoord werd. Eerst bij mijn vriendinnen en later bij Ronald. Als ik dat luisterend oor echter niet had gehad, was het bij mij misschien uiteindelijk ook wel op een parentale burn-out uitgelopen.

Communicatie

Het gaat nu weer goed met me. Ik denk oprecht dat ik een leukere moeder en partner ben als ik ook tijd voor mezelf kan inplannen. Gewoon weer Esther zijn. Daarom vind ik het ook zo heerlijk om naar mijn werk te gaan. Ik ben zielsgelukkig met Ronald en onze beide meisjes, ik zou ze voor geen goud willen missen, maar ik zou geen thuismoeder willen en kunnen zijn. Het blijft soms lastig om alle ballen in de lucht te houden, met name wanneer er even extra dingen bijkomen, zoals onze verhuizing en verbouwing van laatst, maar ik weet dat dat maar tijdelijk is. Vooral door alles eerlijk naar elkaar uit te spreken, is er rust en balans. Een goede communicatie is zó belangrijk. Dat zorgt ervoor dat ik partner, mama én Esther kan zijn. 

*Vanwege privacyredenen zijn de namen in dit artikel gefingeerd

Heb jij een bijzonder verhaal dat je op ForYou.nl wilt teruglezen? Stuur dan een e-mail naar verhalen@foryou.nl zodat we contact met je kunnen opnemen

Datum: 14 januari 2022
Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • familiedynamiek
    Een volwassen lesje leren: familiedynamiek
    Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
  • vriendschappen
    Een volwassen lesje leren: vriendschappen
    Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
  • Boek
    ‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’
    Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
  • praktische-zaken
    Een volwassen lesje leren: zaken regelen
    In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
  • verrassing
    De mama van... de verrassing
    Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
  • huishouden
    Een volwassen lesje leren: het huishouden
    Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
  • nieuw-huis
    Mama van thuis in een nieuw huis
    Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
  • Chronisch-ziek
    Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'
    Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
  • Draagmoeder
    ‘Ik hoop zó op een tweede kindje’
    Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
  • Lichamelijk-beperkt
    Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'
    ‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.
Toon meer >
Toon minder >

‘Mijn BDE heeft mijn leven zóveel mooier gemaakt’

In 2015 stond het leven van Catja de Rijk als gevolg van een hartstilstand letterlijk en figuurlijk stil. Dat moment veranderde haar leven voorgoed. Op een positieve manier. Want de gevolgen van haar bijnadoodervaring (BDE) voelt ze ieder moment van de dag: ‘Ik voel een onvoorwaardelijke en grootse liefde. Dat mag ik nu uitdragen. Evenals de boodschappen voor anderen die ik sinds die tijd doorkrijg. Daarvoor ben ik teruggekomen. Een medium noem ik mezelf niet. Ik leef in het nu en ben gewoon Catja, maar ik heb wél iets extra’s.’

Nuchter

‘Ik heb altijd heel nuchter in het leven gestaan’, begint Catja haar verhaal. ‘Ik was fotografe en had een eigen bedrijfje. In 2006 kreeg ik hartklachten en die namen op een gegeven moment weer toe. Ik was al eens eerder gekatheteriseerd en in 2015 wilde mijn cardioloog dat opnieuw doen. De ingreep vond plaats in het AMC. Ze was tien minuten bezig, toen ik een ongelooflijke pijn op mijn borst kreeg. Zó heftig had ik dat nog niet eerder gehad. En op dat moment gebeurden er een paar dingen tegelijk.’

Onvoorwaardelijke liefde

‘Ik voelde de kracht uit mijn lichaam wegvloeien. Het begon bij mijn voeten en trok omhoog door mijn benen, en vanuit mijn handen door mijn armen. Het was alsof ik verlamd raakte. De pijn op mijn borst verdween en er kwam een ongelooflijke rust over me heen zoals ik nog nooit eerder gevoeld had. Zó bijzonder en zaligmakend! Tegelijkertijd zag ik de paniek om me heen op de operatiekamer. Alarmen begonnen te loeien en iedereen kwam in actie terwijl ik mezelf een tunnel voelde inglijden. Ik zweefde heen en weer, zonder lichaam, naar het eind van de tunnel. Daar zag ik sprankelend wit licht dat als druppels vertraagd op me af kwam en dwars door me heen ging. Het was heel fijn en ik voelde alleen maar liefde. Toen was er een stem die zei dat ik terug moest om een taak te volbrengen: de liefde die ik voelde, moest ik naar de wereld brengen. En op het moment dat ik zó dicht bij het licht was dat ik het bijna kon aanraken, lag ik ineens weer op de operatietafel.’

Nooit meer hetzelfde

‘Ik wist meteen dat mijn leven nooit meer hetzelfde zou worden. Ik wist dat er iets met me was gebeurd, maar ik had geen idee wat dat dan precies was. Ik was helemaal in de war en vreselijk emotioneel. Ik merkte ook aan het zorgpersoneel om me heen dat er iets was, want ze waren ontzettend lief tegen me. Ik heb vaak in het ziekenhuis gelegen, maar dit keer reageerde iedereen anders.’

Hartstilstand

In plaats dat Catja vanuit het AMC per ambulance weer naar het streekziekenhuis werd gebracht, kwam ze op de hartbewaking terecht. Catja: ‘Ik snapte er niks van. Er werd eigenlijk een beetje geheimzinnig over gedaan. Toen ik later alsnog mocht worden overgeplaatst naar het streekziekenhuis hoorde ik pas dat er tijdens het onderzoek een hartstilstand had gehad. Ze hadden me met een elektrische schok weten terug te halen. Dat kwam wel even binnen. Ik durfde niet te vertellen wat ik had gezien. Het was allemaal zo raar. Zo veel.’

‘Ik voelde de kracht uit mijn lichaam wegvloeien.’

Oma in de badkamer

Catja was net een paar dagen thuis toen ze opnieuw een bijzondere ervaring had: ‘Die nacht moest ik, zoals gebruikelijk, naar het toilet. Ik doe dan nooit het licht aan, want ik weet de badkamer in het donker ook wel te vinden. Maar ik schrok me rot toen ik daar op de wc ineens mijn overleden oma zag zitten met een wazige, blauwe rand om haar heen. Ze keek heel liefdevol naar me en lachte met toe. Wat was dit?! Hier was ik veel te nuchter voor! Mijn hartslag vloog dan ook omhoog, terwijl me juist op het hart was gedrukt dat ik daarvoor moest waken. Ik heb gelijk mijn man wakker gemaakt: ‘Ruud, oma zit in de badkamer!’ Hij heeft daar heel goed op gereageerd en hij is zelfs gaan kijken, want hij zag de paniek in mijn ogen. ‘Nee schat, oma zit daar niet.’ Wat was dit toch allemaal? Was ik gek aan het worden?’

Bijnadoodervaring

‘Sinds mijn hartstilstand kampte ik met geheugenproblemen, iets waar ik nog steeds mee te maken heb. Ik was hele stukken kwijt en ik kon ook moeilijk praten. Het was heel heftig. Wekenlang werd ik gerevalideerd. Tijdens die revalidatie vertelde ik aan één van mijn therapeuten over de tunnel en dat ik soms dingen doorkreeg. Zij vertelde me dat ze vermoedde dat ik een bijnadoodervaring had gehad. Eenmaal thuis zijn Ruud en ik daarop gaan googelen. Alles was ik las, kwam me zó bekend voor. Dit was precies hoe ik het omschreef en voelde. Vooral die onvoorwaardelijke en grootse liefde. Die heb ik toen gekregen en vanaf dag één bij me gevoeld. Die bijnadoodervaring zit de hele dag in mijn zijn.’

Congres

Een jaar na haar hartstilstand bezochten Catja en Ruud een congres over BDE. ‘Ik wilde daar zó graag naartoe ook al wist ik dat het vanwege mijn geheugenproblemen moeilijk voor me zou zijn om alles te onthouden. Ik heb daar Pim van Lommel, een Nederlandse cardioloog die wereldwijde bekendheid kreeg door zijn grootschalige studie naar bijnadoodervaring, horen praten en een vrouw die hetzelfde als ik had meegemaakt. Toen vielen alle puzzelstukjes in elkaar. Voor Ruud ook.’

Spiritueel coach

Haar BDE heeft Catja voorgoed veranderd. ‘De mensen om mij heen merken dat ook. Ik voel alleen maar liefde. Ik ken geen boosheid meer. Ik snap het leven. Ik heb dat zó bij me, dat mensen een bepaalde rust over zich heen krijgen als ze bij me langskomen. Daarom help ik tegenwoordig als spiritueel coach mensen bij het vinden van antwoorden op vragen en oplossing voor hun problemen. Het zijn vooral mensen die vastlopen, een burn-out hebben, al jarenlang therapie hebben of terugvallen in oude patronen die naar mijn praktijk komen’, vertelt Catja. ‘Op zo’n moment krijg ik gelijk berichten door. Ik ben een soort doorgeefluik en dat merk ik bijvoorbeeld doordat ik soms woorden zeg, die ik zelf nooit zou gebruiken. Woorden die binnenkomen bij de cliënt.’

Boek

Catja lanceerde vorig jaar een boek over haar bijnadoodervaring: ‘Het kan ons allemaal gebeuren’. ‘Daar ben ik ongelooflijk trots op’, vertelt Catja met een grote glimlach op haar gezicht. ‘Ik heb alles erin beschreven wat me is overkomen: van mijn hartklachten tot datgene wat ik nu doe. Over de impact op mijn gezin, de veranderingen en hoe mijn familie erop heeft gereageerd. Er zijn zoveel mensen die een BDE meemaken, en die, net als ik in het begin, denken dat ze gek aan het worden zijn. Ik wil dat bespreekbaar maken. Je kunt BDE omzetten in zoveel moois. Je bent niet gek. Je hebt alleen iets heel aparts meegemaakt. Er zijn ook mensen die dit spontaan krijgen. Ik geef er lezingen over. Niet zweverig, maar gewoon heel aards. Je kunt er anderen enorm mee helpen. Het is fantastisch om te zien hoe mensen ermee aan de slag gaan. Dat ervaar ik als een cadeautje. Elke keer weer.’

Heb jij een bijzonder verhaal dat je op ForYou.nl wilt teruglezen? Stuur dan een e-mail naar verhalen@foryou.nl zodat we contact met je kunnen opnemen.

Datum: 14 januari 2022
Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • familiedynamiek
    Een volwassen lesje leren: familiedynamiek
    Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
  • vriendschappen
    Een volwassen lesje leren: vriendschappen
    Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
  • Boek
    ‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’
    Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
  • praktische-zaken
    Een volwassen lesje leren: zaken regelen
    In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
  • verrassing
    De mama van... de verrassing
    Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
  • huishouden
    Een volwassen lesje leren: het huishouden
    Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
  • nieuw-huis
    Mama van thuis in een nieuw huis
    Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
  • Chronisch-ziek
    Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'
    Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
  • Draagmoeder
    ‘Ik hoop zó op een tweede kindje’
    Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
  • Lichamelijk-beperkt
    Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'
    ‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.
Toon meer >
Toon minder >

‘Ik weet niet eens hoe ik eigenlijk heet’

Op de vraag of je zijn naam met een ‘c’ of een ‘k’ schrijft, is Hector van Dijk meteen heel duidelijk: ‘Met een ‘c’, want Hektor met een ‘k’ is een hondennaam.’ Maar of het écht de naam is die hij bij zijn geboorte heeft meegekregen, weet hij niet. ‘Hector is in Honduras een veel voorkomende jongensnaam. Net zoiets als Jan of Henk in Nederland. Misschien heeft iemand me gewoon zo genoemd toen ik nog op straat leefde. Ik weet het niet. Ik weet ook niet eens zeker of ik wel 44 ben. Ze hebben na mijn adoptie mijn leeftijd ‘geschat’ naar aanleiding van mijn bot- en gebitsgegevens, maar mogelijk ben ik een paar jaar ouder. Ik kreeg tenslotte al op mijn 11e mijn eerste scheerapparaat, terwijl bij de meeste jongens de baardgroei pas rond hun 14e of 15e begint.’

Zwerfkinderen

‘Ik ben mogelijk te vondeling gelegd of op straat terechtgekomen toen ik een jaar of 2 was. Er is niemand die me dat kan vertellen. Ik heb nog wel herinneringen aan die tijd. Ik leefde op straat en kreeg weinig te eten. Er zijn weleens mensen geweest die medelijden hadden met dat kleine jongetje, en dan gaven ze me te eten en mocht ik bij hen in de schuur slapen. Maar als de volgende dag bleek dat ik iets fout had gedaan, ik heb bijvoorbeeld weleens in de schuur geplast, kreeg ik klappen en was ik niet meer welkom.’

Jeugdgevangenis

‘Als je op straat leeft, moet je vechten en knokken om te overleven, en de enige manier om eten te krijgen, is door het te stelen. Als je in Honduras ‘s nachts op straat bent, word je neergeknald door de politie, en als ze je overdag te pakken krijgen, word je naar de jeugdgevangenis gebracht. Daar heb ik dan ook meerdere keren gezeten. Ik kreeg er nooit voldoende te eten, want het werd niet eerlijk verdeeld onder de kinderen. Nee, wie het snelste was, kreeg het meeste, en als je pech had, kreeg je niets. Ontsnappen uit de jeugdgevangenis was trouwens heel gemakkelijk. Je hoefde er alleen maar voor over het hek te klimmen. Dat heb ik vaak gedaan en dan leefde ik weer een tijdje op straat totdat ik weer werd opgepakt door de politie.’

Rood sportbroekje

Hector was vermoedelijk 6 jaar toen hij werd geadopteerd door een Nederlands echtpaar. ‘Ik weet het nog precies’, blikt Hector terug. ‘Op een dag stond er een heel mooie auto voor de deur. Een man en een vrouw stapten uit. Tegen mij werd gezegd dat ik snel naar boven moest gaan om mijn haren te kammen, mijn schoenen aan te doen en me om te kleden. Dat heb ik meteen gedaan, maar het enige wat ik aan kleding had, was een rood sportbroekje. Dat heb ik dus aangetrokken. En toen mocht ik met die man en die vrouw mee. Ze hadden me geadopteerd. Samen met nog een ander kind, een 4-jarig meisje: mijn ‘zusje’.’

Oom Floor

Hectors ouders hadden al twee biologische zoons. ‘Ze wilden graag meer kinderen, maar dat bleek niet meer mogelijk. Daarom besloten ze om twee baby’s te adopteren. Alles was hiervoor al geregeld en ze waren er speciaal voor naar Honduras afgereisd, maar op het laatste moment kregen ze geen toestemming om de baby’s mee te nemen. Een restauranthouder die ik kende als ‘oom Floor’ wist dat ik op dat moment voor de zoveelste keer in de jeugdgevangenis zat. Hij bleek in die tijd ook de ambassadeur te zijn via wie adopties werden geregeld. Dankzij hem ben ik in Nederland terecht gekomen en daar ben ik hem nog altijd dankbaar voor.’

Ondervoed

Omdat Hector ernstig ondervoed was, bleek hij te ziek om direct naar Nederland te reizen. Ook moest vroeg de adoptieprocedure nog de nodige tijd. ‘Daarom bleven we eerst nog zes weken in een hotel in Honduras. Mijn moeder en mijn zusje konden trouwens iets eerder naar Nederland vertrekken. Mijn vader en ik hebben de vliegreis een week later gemaakt. We kwamen aan op 13 juni, de dag waarop sindsdien mijn verjaardag gevierd wordt. Ik weet nog dat het een koude en regenachtige dag was. Het was zó anders dan het altijd warme Honduras.’

Muizen eten

In Nederland kwam Hector in een totaal nieuwe wereld terecht. ‘Het mooiste vond ik mijn eigen bedje en mijn eigen kamer. En ik kreeg elke dag te eten! Mijn bordje at ik altijd snel leeg, want ik wist niet beter of het was niet vanzelfsprekend dat ik de volgende dag weer te eten zou krijgen. Mijn moeder heeft me later zelfs een keer verteld dat ik haar vroeg of we een keer muis konden eten, want dat vond ik zo lekker. Blijkbaar heb ik dat in Honduras nog weleens gegeten.’

‘Ik ben mogelijk te vondeling gelegd of op straat terechtgekomen toen ik een jaar of 2 was.’

Taal

Hector: ‘Wat ik in het begin wel lastig vond, was de taal. Ik sprak in Honduras natuurlijk alleen maar Spaans/Portugees. De kinderen op school begrepen me niet. Gelukkig pikte ik de Nederlandse taal vrij snel op, maar het was net of er op dat moment een knop in mijn hoofd werd omgezet: ik kon geen woord Spaans meer spreken. Dat vind ik nog steeds jammer. Ik denk dat het ergens in mijn hoofd nog wel zit opgeslagen, maar ik zou het zo graag nog vloeiend kunnen spreken. Dan zou ik bijvoorbeeld oom Floor een keertje opbellen om even bij te praten en hem te vertellen wat ik heb bereikt in mijn leven.’

Hector tractor

‘Op school werd ik gepest. Ze noemden me ‘Hector tractor’. Ik was toen een jaar of 8 en ik vond het vreselijk. Ik wilde een andere naam hebben. Mijn ouders hebben de procedure daarvoor in gang gezet en we moesten er helemaal voor naar de rechtbank in Den Haag. Toen de rechter me vroeg: ‘Oké Hector, hoe wil je gaan heten?’ stond ik ineens met mijn bek vol tanden. ‘Als je nu niet zegt hoe je wilt heten, heet je voor altijd Hector’, zei de rechter nog. Maar ik wist niets te zeggen, dus is mijn naam nooit veranderd.’

Uit huis geplaatst

In de loop der jaren begonnen de problemen in Hectors nieuwe gezin zich op te stapelen. ‘Naarmate ik ouder werd en in de puberteit terechtkwam, werd ik steeds eigenwijzer’, vertelt Hector eerlijk. ‘Maar mijn vader, hij zat bij Defensie en was beroepsmilitair bij de luchtmacht, was misschien wel nóg eigenwijzer. Ik moest regelmatig voor straf op mijn kamer zitten, maar dan klom ik gewoon uit het raam en kon ik via het dak naar buiten. Dan zwierf ik weer een hele dag rond op straat. Dat vond ik niet erg, want dat was ik immers gewend. De ruzies met mijn vader mondden steeds vaker uit in vechtpartijen. De eerste jaren kon hij me nog wel aan, maar op een gegeven moment waren de rollen omgekeerd. Toen ik 13 was, werd de toestand onhoudbaar en ben ik uit huis geplaatst.’

Internaat

Hector kwam in een internaat terecht en is daarna onder begeleiding zelfstandig gaan wonen. ‘Volgens mijn begeleiders kun je nog niet voor jezelf zorgen als je 13 bent, maar in werkelijkheid kon ik dat heel goed. Dat deed ik in Honduras immers ook. Ik miste mijn ouders wel ontzettend. Vooral mijn moeder, want met haar kon ik altijd heel goed praten. Ik was vastbesloten om wat van mijn leven te maken. Ik wilde iets bereiken. Mijn diploma halen. En dat is me uiteindelijk ook gelukt en ik heb zelfs nog een lasdiploma kunnen halen.’

Beroepsmilitair

Net als zijn vader besloot ook Hector beroepsmilitair te worden. ‘In tegenstelling tot hem ben ik echter bij de landmacht gegaan. Tijdens mijn tijd bij Defensie, in totaal zesenhalf jaar, heb ik me verder laten scholen in het lassen. Dat vond ik geweldig en ik hoopte daar iets mee te doen als mijn tijd als beroepsmilitair erop zat. Ik ben ook verschillende keren op vredesmissie geweest, maar daar heb ik gelukkig geen akelige dingen meegemaakt. Wat wel heftig was, was het moment dat ik op oefening in Zweden was en ik halsoverkop naar Nederland moest komen: mijn vader lag op sterven en hij wilde me spreken. Ik ben toen meteen per helikopter naar Nederland vervoerd en heb nog alles uit kunnen praten met mijn vader voordat hij stierf. Daar ben ik nog steeds zó blij om. Niet alleen voor mezelf, maar ook voor hem. Hij is heel rustig heengegaan.’

Lasinspecteur

Eenmaal uit dienst zocht Hector een baan waarbij hij zijn lasvaardigheden kon gebruiken. ‘Ik wilde verder in het samenstellen van metalen en constructies maken. Ik had dan wel mijn diploma’s, maar geen ervaring en dat maakte het moeilijk om hierin een baan te vinden. Daarom heb ik eerst verschillende baantjes in de schoonmaakbranche gehad. Uiteindelijk kon ik toch als lasser aan de slag. Ik heb er in de loop der jaren ook nog meer lasdiploma’s bijgehaald. Daar zaten pittige opleidingen tussen, maar het is me wel gelukt. Tegenwoordig mag ik mezelf lasinspecteur noemen, al werk ik nog wel steeds als lasser/onderhoudsmonteur.’

Toekomst

Privé staat het er op dit moment iets minder rooskleurig voor. ‘Ik had negentien jaar lang een relatie. Samen hebben we vier prachtige kinderen gekregen, maar tussen ons twee ging het niet goed meer. Bijna een jaar geleden besloten we uit elkaar te gaan. Op dit moment zie ik mijn kinderen zoveel mogelijk. Ik woon nu op mezelf. Voor de zoveelste keer. Maar als ik ‘s avonds na mijn werk thuiskom, val ik toch een beetje in een gat. Dan is het zo stil. Daarom wil ik vechten voor mijn geluk. Voor mijn toekomst. En daar heb ik alle vertrouwen in.’

Datum: 14 januari 2022
Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • familiedynamiek
    Een volwassen lesje leren: familiedynamiek
    Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
  • vriendschappen
    Een volwassen lesje leren: vriendschappen
    Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
  • Boek
    ‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’
    Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
  • praktische-zaken
    Een volwassen lesje leren: zaken regelen
    In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
  • verrassing
    De mama van... de verrassing
    Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
  • huishouden
    Een volwassen lesje leren: het huishouden
    Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
  • nieuw-huis
    Mama van thuis in een nieuw huis
    Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
  • Chronisch-ziek
    Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'
    Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
  • Draagmoeder
    ‘Ik hoop zó op een tweede kindje’
    Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
  • Lichamelijk-beperkt
    Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'
    ‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.
Toon meer >
Toon minder >

De mama van FantasTies

Ik hou d’r van. Wat een leuke leeftijd is de peutertijd qua spraak en ontwikkeling! Onze kleine papegaai… Hij is inderdaad vooral klein: hij heeft (nog) niet het postuur van zijn vader. Die is namelijk 1,94 meter en heeft lange benen. Dat heeft Ties niet. Hij heeft korte beentjes en is daardoor bijna net zo klein als de jongens bij de gastouder, die toch al snel een jaar jonger zijn. Soms kijk je even terug in de tijd en dan besef je opeens wat een stappen en sprongen er weer gemaakt zijn.

Wat gaat het snel

Ties wordt alweer 3 en als ik dan zie wat hij in het afgelopen jaar weer geleerd en gedaan heeft, verbaas ik me er toch weer over hoe snel de tijd gaat: sinds de zomer zonder luier. Het alfabet dat hij opdreunt en dat bijna foutloos. De liedjes die hij meezingt. ‘Happy thursday to you’ zingt hij dan vol overgave. ‘’Birthday’, Ties. Het is ‘birthday’.’ Ik krijg het er niet in, of niet uit. Het is net hoe je het bekijkt. ‘We’ll rock you’ is ook één van z’n favorieten. Als ‘birthday’ klinkt als ‘Thursday’, hoef ik zeker niet uit te leggen hoe ‘rock you’ klinkt. 😉

Jezelf terughoren

Ook slaat hij echt alles op en herhaalt hij alles wat we zeggen; vaak ook nog in z’n eigen spel met zijn eigen fantasie. Van de week had hij geen zin in z’n wortels en doppers. We kregen het er niet in. Hij wilde alleen vlees. ‘Nog twee worteltjes, Ties.’ Zijn antwoord: ‘Nog drie!’ ‘Nou vooruit. Drie dan!’ Maar ook die drie waren nog even een strijd. Tijd voor de volgende tactiek. Niet eten, geen toetje. Kijken of dat werkt. Wellicht eet hij morgen dan beter (chantage, ik weet het). Vandaag zat Ties te spelen met z’n dino en zei letterlijk alles na wat er aan tafel werd gezegd. ‘Je moet wel je wortels opeten hoor! Nog drie wortels, anders krijg je geen toetje.’ Dus de dino wilde wel eten. ‘Nog twee hapjes.’ ‘Nee, drie.’ Raad eens: dino heeft z’n bord wel leeggegeten, dus mag ook een toetje.

Poepiescheetje

We horen onszelf steeds vaker terug. Wanneer Ties vindt dat ons telefoongesprek wel klaar is, vult hij in: ‘Joe doei!’ Wanneer zijn kleine broertje uit bed komt: ‘Hallo poepiescheetje. Heb jij lekker geslapen?’ Ja, ik noem Marten inderdaad weleens ‘Poepie’ en soms ‘Scheetje’. Want wat erin gaat, gaat er ook weer uit. En deze man, die kán eten… Meer dan zijn broer. Dat bekkie gaat altijd weer open. Ik zit er zelfs aan te denken hem op te geven voor een toetjesreclame: het enthousiasme als hij het toetje alleen al ziet. Te leuk.

Ophouden met zingen

Laatst zaten we in de auto. We moesten een uur rijden en de jongens hadden het niet helemaal naar hun zin. Ties was moe, dus was aan het staren, en Marten was aan het jengelen. Meestal zing ik dan voor hem. Altijd hetzelfde liedje en Ties zingt altijd dapper mee. Behalve nu… Ik was halverwege, Marten jengelde nog steeds en Ties zei: ‘Je moet ophouden met zingen, mama. Ik vind het niet mooi!’ Ik: ‘Niet mooi? Hoe bedoel je? Ik vind namelijk dat ik heel goed kan zingen.’ Ties: ‘Nee. Je kan niet mooi zingen.’ Van je kind moet je het maar hebben.

Eigen mening

Eerlijk is hij dus ook én heeft een eigen mening. Wat vind ik mijn Ties toch fantastisch!

Datum: 14 januari 2022
Banners ForYou.nl Banners-ForYou.nl Banners-ForYou.nl
Ook interessant voor jou
  • familiedynamiek
    Een volwassen lesje leren: familiedynamiek
    Op een normale, zonnige dag loop ik door het park en neem plaats op het bankje. Eventjes genieten van de rust, warme stralen en de kalme geluiden om mij heen. Maar plotseling wordt deze stilte doorbroken door wanhopig gekrijs.
  • vriendschappen
    Een volwassen lesje leren: vriendschappen
    Wij mensen zijn sociale wezens. We hebben elkaar nodig om ons gelukkig te voelen. Laatst las ik dat een goede vriendschap zelfs levensverlengend is.
  • Boek
    ‘Kasper heeft ons geleerd hoe mooi het leven is’
    Op 15 februari 2022 verscheen het boek ‘Kasper – Achtbaan op losse schroeven’ van Jeroen van Veen. De auteur en vader van de vrolijke, rode krullenbol beschrijft op een pure en eerlijke manier over hoe zijn zoontje ruim 1050 dagen overleefde nadat een zeer agressieve hersentumor bij hem werd geconstateerd. Een boek waar de liefde vanaf spat.
  • praktische-zaken
    Een volwassen lesje leren: zaken regelen
    In alle rust lig ik op de bank geesteloos op mijn mobiel te scrollen. Mijn enige dilemma is of ik voor de zoveelste keer weer een portie kleding ga bestellen. Maar dan popt er een melding binnen van mijn mail: ‘U heeft een achterstallige betaling’. Dat is waar ook… ik had nog een rekening openstaan van de tandarts.
  • verrassing
    De mama van... de verrassing
    Veel dingen kan en wil je gewoon plannen. Ik denk dat mensen, wanneer je het ze vraagt, van nature niet heel erg van verrassingen houden.
  • huishouden
    Een volwassen lesje leren: het huishouden
    Mijn statement dat iedereen een kind in zich verscholen blijft houden en deze zo nu en dan ook nog naar boven mag halen, daar sta ik nog steeds achter. Maar helaas ontkom je niet aan het volwassenen leven. Ik neem jullie graag mee hoe dit proces bij mij verloopt. Want ondanks dat het opgroeien vanzelf gaat, is het daadwerkelijke volwassen worden geen gesneden koek.
  • nieuw-huis
    Mama van thuis in een nieuw huis
    Het was even stil. Drukte alom. Eindelijk verhuisd en alles staat op z’n plek. De kinderen voelden zich er direct thuis. Ze springen, rennen en kruipen rond alsof ze nooit anders hebben gedaan.
  • Chronisch-ziek
    Claudia: 'Er is nog zoveel om van te genieten'
    Jezelf niet meer negatief voelen en zelf bepalen hoe je leven eruit gaat zien. Dat was precies wat Claudia Koehoorn zich op 21-jarige leeftijd voornam en waar ze sindsdien naar leeft. Ondanks het feit dat ze chronisch ziek is.
  • Draagmoeder
    ‘Ik hoop zó op een tweede kindje’
    Dat kleine lijfje veilig in je armen, de zoete babygeur, de tevreden geluidjes. Eva en Arjan zouden het zó graag nog een keer meemaken. Al één keer eerder mochten ze het wonder van een eigen kindje ervaren.
  • Lichamelijk-beperkt
    Debbie: 'Ik ben gelukkig vrij positief van mezelf'
    ‘De eerste 2,5 jaar van mijn leven bracht ik door in een kindertehuis voor kinderen met verstandelijke en/of lichamelijke beperkingen op de Filipijnen. Sinds mijn geboorte ben ik aan meerdere gezinnen in landen over de hele wereld voorgesteld: Frankrijk, Noorwegen, Amerika… Maar ik werd steeds afgewezen vanwege mijn lichamelijke beperkingen.
Toon meer >
Toon minder >